13 ივნისი

ლექსი ეძღვნება 2015 წლის 13 ივნისს თბილისში მომხდარ სტიქიას.

არეული დღეები

იქნებ ისევ გაწვიმდება დღეს, ისე რომ ლამის შენობები დაინგრეს და მე გავალ გარეთ, გავალ „სულერთიას“ გამომეტყველებით და გამახსენდება ყველა, აბსოლიტურად ყველა ვისთანაც ოდნავი შეხება მაინც მქონია, ისევ ამერევა სამი დრო, წარსული, აწმყო და მომავალი, ისევ

რჩევა გოგონებს

დაფიქრთი გოგონა სიფრთხილე იჩინე, ბიჭი მაცდურია თავისი ფიქრებით. დღეს შენთან იქნება გულს გადაგიშლის,კოშკებს აგიგებს მამიკოს ფულებით, ინტიმს გაგიბამს შიგ ყელში გაკოცებს, გეტყვის დაჟინებით შენ რომ მას აოცებ. შემდეგ შემოგტყუებს საწოლს ვნებიანს

ყველას შენსავით არ გაუმართლა !

უცებ სახლი შეზანზარდა. მიას დანა ჰაერში გაუშეშდა. წამით სუნთქვაც კი შეწყვიტა. ვერ გაიაზრა რა ხდებოდა მის თავს. უცებ ფანჯრებმაც გამოსცეს საშინელი ზანზარის ხმა, მიას დანა ხელიდან გაუვარდა.დანა ხმაურით დავარდა იატაკზე...მალევე ფანჯრები შემოგლიჯა

სანდრო ბაგრატიონი შემიყვარდა! (დასასრული)

გადიოდა თვეები, დღეები, ამ დროში სანდროს გაცნობაც კი მოვასცარი, ცოტა უჩვეულოდ მაგრამ დასამახსოვრებლად.. ჩვეულებრივი დღე იყო, ისევ 13, ეკლესიის ეზოში უამრავი ხალხი იყრიდა თავს, შიგნით შესვლა ძლივს მოვახერხე, სანთელი დავანთე და ვლოცულობდი, ამდროს

დადეშქელიანი და დევდარიანი (1)

გამარჯობაა მე ვარ ანასტასია(ტასო) დევდარიანი 18 წლის მყავს მამა(ლუკა დევდარიანი), დედა(ლიზა ბაგრატიონი) და ძმა (დემეტრე დევდარიანი). ასევე მყავს ყველაზე მაგარი დაქალი ჩემი ოჯახის ახლო მეგობრების შვილი ელენიკო წერეთელი. მყავს ასევე ბიძაშვილები ეკე და

პატარა გოგო!რამდენს ბედავ?!

.პლაჟზე კიდევ დიდხანს ვიყავი,მზის ჩასვლას ვუყურე და როცა მივდიოდი ისევ კინა გამეჩითა. -შენ არ წასულხარ?გაოცებულმა ცკითხე -არაა შენ გელოდებოდი.დებილივით მიგიმოდა. უკვე ბნელოდა და ნაბიჯებს ავუჩქარე . -ასე სად გეჩქარება ნატა?რაღაცნაირი ხმით მკითხა

შენი სიყვარული არ შემიწყვეტია (13 ნაწილი)

ესღა მაკლდა რა!!! რა ჯანდაბა გავაკეთო ახლა მეე... ფიქრით თავს ვიმტვრევდი და არ ვიცოდი რა მექნა. გაქცევას აზრი არ აქვს, ბათუმიდან თბილისამდე აუცილებლად სადმე დამიჭერენ. ოოო ლიზა რა!!! ტელეფონი მაინც მქონდეს... საწოლიდან ავდექი და ფანჯარას

ცხოვრების გემო (21)

ქორწილში წასასვლელად ემზადებოდნენ,მართალია ეზარებოდათ წასვლა,მაგრამ თამრიკოს ხათრით ხმას ვერ იღებდნენ. -დათო მიდი რა ჩაიცვი,დროა უკვე-შავ თხელქუსლიან ფეხსაცმელში ფეხი ჩააცურა დადიანმა და ქმარს გასძახა -ცვეტში შენზე ლამაზი იქ არავინ იქნება-ვნებიანად

ლაშა ნოზაძე (1 ნაწილი)

-კარგი,წავალ მე,გვირილები შენია-გაიცინა,მე თვალები მაგრად დავხუჭე,რამდენიმე წუთში ჯაშუშივით გავახილე,ის აქ აღარ იყო... მხოლოდ კონად შეკრული ბევრი გვირილა,რომელსაც თანმიმდევრობით ვპუტავდი და მარლბოროს ვაბოლებდი.