დრო სიყვარულს ვერ დაამარცხებს!(სრულად)

–გილოცავ, საქართველოში დაბრუნებას სარა! –გმადლობ –უკვე მეგონა ვეღარადროს გიხილავდი აქ! ღიმილიანი სახით ვაკვირდეები საყვარელ ადამიანებს და გული სითოთი მევსება, მაგრამ შინაგანად გრძნობათა დაპირისპირებას ვგრძნობ ისე მტკივა ყველაფერი,მოგონებები

მოჩვენება.

მოჩვენება... როდესაც ის შემოიჭრება შენში და თავის დაკარგვას გაიძულებს...უკვე 21 წლის ვარ, მაგრამ ის 5 წლის ბავშვად მთვლის.მე უკვე კაცი ვარ, მაგრამ ის ვერ ხვდება,რომ მისი მოხედვა არ მჭირდება,ამიტომაც მივდივარ მისგან შორს.რათქმაუნდა ჩვენ ვიქნებით

დაკეტილი დარაბები (სრულად)

–სამწუხაროა, მე არაფრით რომ არ შემიძლია შენი გაბედნიერება. –დაიჩურჩულა ხმადაბლა ბაიამ და თვალები დახარა. –შენ იმითაც მაბედნიერებ, რომ სუნთქავ. მისმა თბილმა და ყველაფრის მომცემმა სიტყვებმა სრულიად გაათბო. თავი ყველაზე მდიდარ ადამიანად იგრძნო, შიო რომ

ლიზა ჯაფარიძე (ნაწილი 14)

-ჯაფარიძეები ფიცხები ვართ! და შენც ცოტა ფრთხილად იყავი... ამ დროს შერვაშიძეების სახლის წინ მანქანა გაჩერდა.... ლიზა წინ წამოიწია.. საბამ ეს დაინახა და თვითონაც უკან მიიხედა... მანქანიდან რატი გადმოვიდა... და კარებისკენ წავიდა... -რატი! დაიძახა

ჩემი სული და გული ხარ კრეტინო(1)

-აუ რავი რაა.. მე და ვანომ საუბარი კიდე გავაგრძელეთ, სწორეთ იმ რამეს გადავწყვიტე ლექსი დამეწერა გიორგიზე.... მეორე დღისით სკოლაში ინგლისურის გაკვეტილზე დავწერე ლექსი მაინდამაინც კარგი არა მაგრამ რაღაცა გამომივიდა:

ჩემი ხარ პატარა ჩემი (ნაწილი 4)

დილით ადრე ავდექი და მზადებას შევუდექი.მუხლამდე,ტანზე მომდგარი კაბა ჩავიცვი და ძირს ჩავედი,სადაც ალექსანდრე მელოდა.მანქანაზე იყო მიყრდნობილი და შორიდან მიღიმოდა.მივუახლოვდი თუ არა თბილად ჩამეხუტა და მანქანის კარი გამიღო.

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?!

ცოტა ხანი ასე ვიყავით, უცებ ტელეფონის ხმა გავიგე, ამოვიღე ჯიბიდან და როცა ეკრანზე დემეტრეს სახელი წავიკითხე საშინლად გამიხარდა, მაგრამ ამავდროულად რაღაც შიშმაც შემიპყრო, ალბათ ეს იმის ბრალი იყო რომ აზრზეც არ ვიყავი რას იზამდა დემეტრე რომ გაეგო იმ

სურვილი აგისრულეთ მე შევიცვალე ( 3 )

ყველაფერი შეიცვალა დრო მალე გადიოდა .ყოველდღიური დამცირება , თავდახრილი სიარული და ყველაფრის მოთმენა . ყველაფერი უკვე ყელში იყო . მერე გავვუზრდელდი გინება დავიწყე . ძალიან მაწუხებდა მაგრამ ...მინდოდა ყველაფერი სხვანაირად ყოფილიყო მინდოდა მეპოვა

გამყრელიძე (18)

ლოყაზე აკოცა ისედაც დაშტერებულ ბიჭს და ისევ დუდას გასამწარებლად გაიქცა. სანდრო კი დატოვა ესე გაშეშებული. სანდროც არ ინძრეოდა სანამ თავში ხელის მორტყმა არ იგრძნო.ცოტახანში ნინი და სანდრო გაუდგნენ გზას. სანდრო აშკარად დაძაბული იჯდა თითქოს რაღაცის

დრო სადღაც მიჰქრის..

დრო სადღაც მიდის,მიჰქრის უკვალოდ, არ გველოდება ჩვენ წარმავალებს. მხოლოდ დაღს გვასვამს და გვტოვებს მარტო, ამ რეალობის მკაცრის წინაშე. რა მალე გადის ჩვენი ცხოვრება, ხშირად ამაო,დაუსაბამო.