მოვიტაცოთ ეგ ბიჭი!(სრულად)

ასჯერ გათელილ ბილიკს ისევ ცრემლებით მივყვები,გონება ცხოვრებას გაურბის და სიყვარულის ტყვეობაში მყოფი მძიმე ბორკილებით მიბობღავს საწყლად...და ამ გზაზე რთულია წინ სვალა როცა მარწუხები მძიმედ გიჭერენ და ერთ ადგილზე მიყინვას ლამობენ,მე კი ჯიუტად მივიწევ

,,ეკლესია არის სამოთხის კარიბჭე,,

აპრილში ისევ დაიწყო თოვა, ღრუბელმა არა, გათოვდნენ ხეები სხვადასხვა ფერად....დღეს აპრილის ცამეტია.მე კი ტყეში მარტოდმარტო დავბოდიალობ....ყვავილების სურნელით გაჟღენთილია ჰაერი და ცხვირში სასიამოვნოდ მიღიტინებს... ტყიდან შორიახლოს ხმაური მომესმა, მეც

ჯილდო უმადურობისთვის

თითქოს ერთი ჩვეულებრივი ღამე იყო... სამსახურებიდან დაბრუნებულ ადამიანებს დასვენება კარგა ხნის წინ დაეწყოთ. აქა-იქ ქუჩებს, ღამის წყვდიადის გასაფანტად, ლამპიონები ანათებდა ისე, როგორც ადრე...

დაუპატიჟებელი სტუმარი (10)

ქვედა ტუჩზე მაგრად დაასო კბილები და ბლანტი, რკინის გემოს მქონე სითხე რომ იგრძნო საკუთარ ბაგეზე კმაყოფილს ჩაეღიმა. პირველი კოცნა, რაც არ უნდა მოხდეს, ახლა არასოდეს დაავიწყდება..ღრმად ჩაისუნთქა ცხვირით, ისე რომ მისი ტუჩებისთვის ერთხელაც არ მოუცილებია

გეგი ბოლქვაძის ანგელოზი(ნაწილი მეორე)

საათნახევარი მაღლაკელიძემ თავი დააკლა მათემატიკის გამოცდას, და მაინც ყველა საკითხი დაწერა, დაწერა ისე რომ ყველაფერში, აბსოლუტურად ყველაფერში იყო დარწმუნებული, ხოდა გამოცდებიდან გამოსული თავდაჯერებული ნია მაღლაკელიძე იქვე პატარა მაღაზიაში შევიდა და

ეგოისტი ..27..

ცხოვრება მინდა იმ ზღაპარს გავდეს.სადაც ღიმილი ბევრის-მთქმელია და სიბოროტე არსად არა სჩანს, ირგვლივ სიკეთე მოფენილია მინდა ცხოვრება იმ ზღაპარს ჰგავდეს. სიყვარულზე რომ გულით მღერიან.–დილამშვიდობისა ბატონო ლუკა, საქართველოში ბოლო დროინდელი

ნომერი ოცდა სამი

ყველაფერი დაიწყო არცთუ ისე დიდი ხნის წინათ,ივნისის მშვენიერი მზიანი დღე იდქა აისის სადარაჯოზე,მე მწლოლიარე მხოლოდ სევდას გავხსენებოდი,ამეღო გალაქტიონის 2 ტომეული და კითხვა დამეწყო,ამ დროს გაისმის მობილურზე შეტყობინების ხმა,მე სიხარულისგან გაოცებულს

მეგობრობიდან შეყვარებამდე ერთი ნაბიჯია(ნაწილი 3)

რომ გავიღვიძე ნიკას ჯერ კიდევ ეძინა.გადავწყვიტე არ გამეღვიძებინა.ჩუმად გავედი სამზარეულოში და ყავის მომზადება დაჩიწყე.მალე მადუღარის გამაყრუებელი ხმაც გაისმა.არ ვიცი რამდენ ხანს ვიჯექი ასე გაუნძრევლად მაგიდასთან ჭიქით ხელში,მაგრამ ფაქტი ერთია,მაინც

შენ გხედავ გვირილებში!

მე შორს ვარ და ვერ იგებ ამ ჩემს ხვეწნა მუდარას,მთები ისევ იფერებს თოვლის წმინდა სუდარას.გაგიშლია ბალიშზე თმები ნაზად ფერილი,მთვარე გკოცნის სახეზე სხივად გადმოფენილი.გული ბევრჯერ მატკინე, მაგრამ დღეს მე არ მახსოვს,ლექსში რითმად დაგხატე და სიყვარულს

ლიზა ჯაფარიძე (ნაწილი 16)

-მამა რა გჭირს.. ისეთი რა დააშავა, რომ გამოსწორება არ შეიძლება....-დაიძინე ! უკვე გვიანია... აღარ მინდა ვიჩხუბოტ და ერთი და იგივე გიმეორო.. შენს დაიკოსაც დაუძია ვხედავ და ნიაკოსკენ წავიდა....ლიზა პირველ სართულზე ფრთხილი ნაბიჯით ჩამოვიდა.. დეიდა და