ბედნიერება?(5)

რა ლამაზია ბათუმი მზის ჩასვლისას. ნაპირთან ვსხედვართ და ვუმზერთ ამ ულამაზეს სანახაობას .მზე ნელ-ნელა იძირება ზღვის აბობოქრებულ ტალღებში და არეკლილი სხივები ნელ-ნელა მოიწევს ნაპირისაკენ.-მოდი ვიცეკვოთ .ფეხზე წამოიჭრა გიო, თავის ტელეფონში Qrazy all

ბედი (სრულად)

პირველი დღე ახალ ქალაქში,პირველი სკოლის დილა სურვილიც არ მქონდა სკოლაში წასვლის,გაცნობა ახალი ბავშვების მაგრამ სამუდამოდ სახლში ხომ ვერ ჩავიკეტები. შევედი ჩემს ახალ კლაში მასწავლებელმა დიდი გულისხმიერებიტ წარმადგინა და ადგილი ვიღაც ბიჭის გვერდზე

ლექსები

დგება დღები როცა ვერ ვუძლებ მაგრამ აზარი ააქვს? ის ხომ არასოდეს დაბრუნდება, ვიქნები ისევ მარტოდ ჩემს ფიქრებთან ერთად და გავიხსენებ ლამაზ მოგონებებს ლამაზ წარსულთან ერთად მეხომ ის მიყვარდა! მაგრამ მან ჩემი სიყვარული ვერ დააფასა!...

"გპირდები" - (2)

ქუჩას მივუყვებოდი და აი წვიმაც დაიწყო. კი მიყვარს მაგრამ ისეთი თავსხმა იყო სახლამდე სანამ მივიდოდი ალბათ საცვლებიანა სველი ვიქნებოდი. აქეთ-იქით მიმოვიხედე, ადგილს ვეძებდი სადაც თავის ცოტა ხნით შეფარებას შევძლებდი. ნახევრად დანგრეულ კერძო სახლს

მიყვარხარ,უსასრულობამდე და იმის იქეთ!

—დაჩი! —ხო ჩემო დედოფალო. —ჩვენ სულ ერთად ვიქნებით? —სანამ ჩიტები იგალობებენ,სანამ მზე სიხივებით გაგვათბობს,სანამ დღეს ღამე შეცვლის,უბედურებას სიხარული ჩვენ მუდამ ერთად ვიქნებით!უთხრა ბიჭმა გოგონას და ცრემლები მოწმინდა. —მაბედნიერებ! —მოდი ჩემთან

ქორწინება ანდერძით 9

როგორც დათამ შემჭამა მალე ჩამოდი მალე ჩამოდიო, ისე მე შევჭამე როდის მივალთ_მეთქი. როგორც იქნა მივაღწიეთ კიდეც. ლექსო თავისი ოჯახით გამოგვეგება. -აბა ახალდაქორწინებულო გვრიტებო როგორ ხართ?-გვკითხა სიცილით ლექსომ და თან დაამატა-რძალო როგორ უძლებ ამ

ადამიანებს ძალუძთ ტკივილს გადატანა სიყვარულის მეშვეობით (თავი მეხუთე)

2 სანატრელი კვირა ძალიან სწრაფად გავიდა, გოგონამ კარგად გაიცნო ვატოც და თითოეული მისი ოჯახის წევრი, ძალიან შეუყვარდა ისინი, ახლა კი მათი დატოვება უწევს და ამიტომ სწუხს. მოდი მოგიყვებით რა მოხდა ამ ორი კვირის განმავლობაში: ვატო და ანამარია იმ დღის

მამაკაცი მეტროდან (1 + 2 თავი) სრულად

დავყავდი. აღწერის ბოლოს მკვლელის ფოტო იყო. ფოტოზე კი ნაცნობი მკაცრი გამომეტყველება . მოწყვეტით დავვარდი იატაკზე. მხოლოდ დედაჩემის ტირილი და შემდეგ სასწრაფოს გამაბრუებელი სირენის ხმა წვდებოდა ჩემს ყურთასმენას. 15 წუთის დაგვიანებით მივედი ლექციაზე.

ჩემი ხარ(15დასასრული)

დილით მისმა შეხებამ და კოცნამ გმაღვიძა თვალები ნელ-ნელა გავახილე და ავხედე ღამის გახსენებაზე ჟრუანტელმა დამიარა მეც ხომ ისევე ვექცეოდი ახლა გიოს როგორც მე ნიკა მომექცა... -დილამშვიდობის ჩემო ლამაზო -ნიკა ეს ყველაფერი ყველაზე დიდი შეცდომა იყო -არა

კლინიკაში

-არა ვარ გიჟი!-ისმოდა გოგონას განწირული ხმა, – დედა, შენც არ გჯერა, უთხარი, რომ არა ვარ გიჟი!- მიუბრუნდა და მიაძახა ვიღაც თავჩაქინდრულ, ოდნავ პუტკუნა ქალს, სავარავუდოდ “დედას”. -როგორ ვიქნები გიჟი, შემამოწმეთ, რაც გინდათ მკითხეთ! როდის ჩაიძირა