ინგრიდი…

ყველაფერი იმ დღეს დაიწყო, ჩემმა საცოლემ რომ მიმატოვა და ჩემი ნაჩუქარი ბეჭედი მესროლა. მისთვის არასოდდეს დამიყვირია, მითუმეტეს ხელი არ ამიწევია, მაგრამ ძალიან გავბრაზდი და სილა გავაწანი. შემაფურთხა და კარი გაიჯახუნა.თებერვალი იყო… ოდნავ

შეთავსებით ძიძა (თავი 9)

მოვყევი,-ჩავიქნიე ხელი და ტკივილისგან წამოვიკვნესე, ლოყის გასწვრივ რომ გადამატარა ცერი. -რა შარიანი ხარ, ლიკა!-გადააქნია თავი საბამ, თავზე მაკოცა და მანამ არ მომცილდა, სანამ მანქანაში უსაფრთხოდ არ ჩამსვა. კვლავ ეს დაჟინებული მზერა..

რეალური საფრთხე (IX თავი)

–არც გაბედო და ელენეს არ მოუახლოვდე! – შეუღრინა თომამ. –კრავი ხარ და გგონია შემაშინებ? – ირონიულად ჩაიღიმა დემეტრემ.–არც ვაპირებ შეგაშინო, გაფრთხილებ, – წყნარად განაგრძობდა თომა გაგიჟებული დემეტრეს დამშვიდებას.–მოდი აქ, – ხელში მაგრად ჩაავლო

მე მინდა გნახო გახარებული

დღე არ გასულა არ მომნატრებოდი,მე უშენობით ვიტანჯებოდი. მინდოდა მოსვლა,მოგფერებოდი. მაგრამ მე მოსვლას, ვეღარ ვბედავდი. მე მინდა გნახო გახარებული, ბედნიერების ცრემლი გდიოდეს. მაგრამ მე ვერ ვძლებ რომ არ გიხილო, ამიტომ კარგო ერთად ვიტიროთ.ერთად

მომავლის იმედი (1)

ძვირფასო დღიურო! მე ანა მონდგომერი ვარ, მთელი ჩემი ბავშვობა და საერთოდ მთელი 18 წელი ობოლთა თავშესაფარში გავატარე... ჰო მძიმე ბავშვობა მქონდა და საერთოდ ამას თუ ბავშვობა ჰქვია. 16 წლის წინ მე და ჩემი ტყუპისცალი ძმა

ვამპირის ირონია 19

უკვე გვიანი იყო,როცა დამიანი მოვიდა სახლში.ედვარდს სიმღერები ჰქონდა ბოლო ხმაზე ჩართული და ხუთ შიშველ გოგოს ეცეკვებოდა და თან სვავდა.დამიანმა ამმაზრზენად გახედა და სიმღერა გაუთიშა. -(ედვარდი) მოვიდა შეფი,დამთავრდა გულაობა.

უშენოდ ვერ ვცოცხლობ ...

თვალებში სითბო და სინაზე გეხატა, ასი დღე გხატავდი და ვერ დამეხატა, შენი თვალები,შენი ღიმილი, სიცოცხლის ფიქრში რომ გადამეხატა. იმ დღეს,ქარიც კი საოცრად ჰქროდა, გისოსებს მიღმა ვარდები თრთოდა, თეთრად ნათდებოდა იმ ღამეს მთვარე... უშენოდ ვერ ვცოცხლოობ

ღარიბი გოგოს მდიდრული ისტორია (16)

მთელი საღამო ვუკვირდებოდი მარიტას წითელ ლოყას, რომელიც თანდატან უფრო წითლდებოდა.... მანქანიდან გადაყვანისას, ყელზეც პატარა გაწითლებული ადგილი დავინახე... ამან უკვე გამაცოფა.... ნელა შევიყვანე სახლში და ლოგინზე დავაწვინე.. გადავწყვიტე სანამ არ

განწირულია წვიმის წვეთები... (4)

ამის გამო უფრო გაუჯავრდი თავს, მეგონა ასე ჩემს გამო იყო, ალბათ ჩათვალა დავცინოდი მის ბავშვურ ქმედებებზე, მაგრამ ახლა ვერაფერს ვეტყოდი, გადავწყვიტე მომეთმინა, უკვე ბათუმის ქუჩებში ვცდილობდი სასტუმროს ადგილმდებარეობა გამერკვია, და სულ უფრო მიცემდა

უსათაუროდ...

დღეს შეიძლება უკანასკნელად ავიღე კალამი ხელში...ალბათ იმიტომ რომ მეწერინება , ან მეწევინება ,ვერც ეგ გამიგია...ვიღებ ბოლო ღერ სიგარეტს ვუკიდებ და ვიწყებ წერას.საუკუნეა აღარ ვემონები ჩემს ბედისწერას,და ღირსეულად შევეგუე შენს ჩუმ ჯვირსწერას...ფილტვებს