ლიზა ჯაფარიძე (ნაწილი 10)

და მანქანიდან გადავიდა და ლიზას კარები გაუღო... ლიზა გადმოვიდა და გვერდზე დადგა... ამან მხარში ხელი წაავლო.. -ხელი გამიშვი მეტკინა.. ბინძურო ვირთხავ... იცი რა მოგივა ხელი რომ დამაკარო.. რატი სად არის? რა უქენი? -გამოიარე და ხელზე დაეჭიდა .....

წარსულ გრძნობებს

გაივლი ქუჩაში და თვალში შენდაუნებურად მოგხვდება ორი ერთმენეთზე ჩაჭიდებული ხელი, მაგრად რომ უჭერენ ერთმენეთს დიდი გრძნობებით და ასევე შენდაუნებურად გეტკინება მარცხნივ, მაგრად, ძალიან მაგრად. შეიძლება ცრემლებიც კი მოგაწვეს თვალებზე, ან უკიდურეს

შენ ცხოვრობ, მე კი ვეღარ ვძლებ (3)

თორნიკე წავიდა და თითქოს ჩემი გულიც თან წაიყო........ ვგრძნობდი რომ თავ დავიწყებით მიყვარდა, ყველას და ყველაფერს მერჩივნა, თავისუფლად შემეძლო თავი გამეწირა მის გამო, ყველაფერი მტკიოდა, მინდოდა დამეძახა რომ დაბრუნებულიყო, და მაგრად ჩავხუტებოდი,

ეგოისტი ..27..

–მოვედით–უცებ გააწყეტინათ გიომ მანქანა ჭიშკართან გააჩერა და უკან მჯდომთ მიუბრუნდა–გადმოდით გვრიტებო.ყველანი უხმოდ გადმოვიდნენ მანქანიდან, გიო წყვილს გაუძღვა წინ, კიჭამ კი საბარგული გამოაღო, ორი დიდი პარკი გადმოიღო და წინ წასულ სამეულს დაეწია.–ეხლა

"კანდელაკი"[3]

ადამიანები იცვლებიან..უბრალოდ დრო გადის და ყველა და ყველაფერი იცვლება.ხდება ადამიანის ცხოვრებაში ისეთი რამ რაც მის ცხოვრების აზრს დაღს ასვამს.ამის გამსწორება კი შეუძლებელია.ყველაფერს აქვს საზღვარი,მაგრამ ყველაფერი ცდება საზღვრებს.ყველაფერს აქვს

ღარიბი გოგოს მდიდრული ისტორია (17)

-მარიტა ჩაიცვი და თბილისში მივდივართ.. შენ არ გეხება ის რაც მოხდა...გაბრაზებული გავედი გარეთ და მანქანაში ჩავჯექი... კარი ძლიერად მოვიჯახუნე და ალექსანდრეს დაველოდე.. მანაც არ დააყოვნა და მალევე დაჯდა.. მანქანა დაქოქა და ადგილს მოწყდა.. მთელი გზა

მაღლა მთაში, ანგელოზი დავინახე!(9)

ელენასთვის ახლა ერთადერთი მიზანი სწავლა იყო,ამიტომ არ იტყოდა უარს სწავლის დაწყებაზე.მიუხედავად იმისა, რომ კერძოდ არ მომზადებულა მასწავლებელთნ სკოლაში კარგად სწავლობდა,ამიტომ ქონდა საკუთრი თავის იმედი.ძლიან მოეწონა გივის შემოთავაზება,მაშინვე ავიდა

რეალური საფრთხე (X თავი)

–დემე, რა ხდება? – ამოიკნავლა საცოდავად და ფეხზე წამომხტარ, ასწრაფებულ დემეტრეს სირბილით დაეწია. –ამის დედაც... მოგვაგნეს... – თქვა გაბრაზებულმა და მერე შედგა, თითქოს რაღაც გადატრიალდა მასშიო და ელენეს ჯიბეს სწვდა. გაოცებულმა შეხედა ქალმა. –რა

ლევან ხაჩიშვილი (4)

-მარუსს.-ვთქვი მე და კარი გავაღე. -შემოდი ნიი.-მითხრა მარიმ. -რაშვებით?-ვიკითხე მე. -ვთამაშობთ.-მიპასუხა მარიმ. -ჰოო.-ვთქვი მე. -არ გიშვებენ ხო ის დეგენერატები?-მკითხა მარიმ. -აუ არაა.-ვთქვი მე და კინაღამ ცრემლები მომადგა. -ლევანიც იქ იქნება?-მკითხა

პროლოგი, ანუ ვიწყებ!

პირველ რიგში, მოგესალმებით. ბევრი ვიფიქრე, დავრეგისტრირებულიყავი თუ არა საიტზე. ვწერ დიდი ხანია, მაგრამ ჩუმად, ჩემთვის და აქამდე უახლოეს ადამიანებსაც კი არ ვაძლევდი უფლებას ჩემი ჩანაწერები წაეკითხათ. ისტორიებს, რომლებსაც ვწერ, ჩემ ნაწილად აღვიქვამ