მეტი ვიდრე სიყვარული 10

ბარში მივედით როგორც ყოველთვის ჩემთვის ფორთოხლის წვენი მოაქვს მაგრამ თავისთვის რაღაც მუქ სითხეს ირჩევს ყინულით.რაა ნეტა ეს? ალბათ სახეზე მაწერია...ან,ჩემს აზრებს კითხულობს,არც გამიკვირდება ის ხომ ჩემს თვალებსაც კითხულობს...

1+1! (სრულად)

უკმაყოფილოდ გავახილე თვალები და „მოცეკვავე“ ტელეფონს დავხედე. დიდი სიამოვნებით მოვკლავდი მაგდას ჩემი გაღვიძებისთვის -ხოო -ძილისგან დაბოხებული და უკმაყოფილო ხმით დავიწყე საუბარი -რა იყო გეძინა? -კი სხვათაშორის... -რა დროს ძილია გოგო 4 საათია

პირადი მცველი [10]

უკვე დიდი ხანია ანასტასია ჭავჭავაძეს ადევნებს თვალს ალეკო მაკაბელი.თბილისში მუდამ უკან დაჰყვებოდა და რამოდენიმეჯერ ქალის ხელში ჩაგდების შანსებიც დიდი ჰქონდა,თუმცა დვალის გამოჩენამ გეგმები შეუცვალა და ბევრჯერ ჩაუშალა კიდეც.მამაკაცი ზუსტად იმ დროს,იმ

ჩემი ლამბერსექსუალი [9]

მთელი დღის ემოცია ნელ-ნელა გროვდებოდა ჩემს გულში და ვხვდებოდი,რომ მალე ამოხეთქავდა.ძლივს მოშუშებული იარები ისევ იხსნებოდა.თავში მხოლოდ და მხოლოდ მამას სახე მიტრიალებდა,მიუხედავად ამ ყველაფრისა მაინც ტირილით მახსნებდა თავს,მაგრამ ალბათ დრომ და

გარიგება ეშმაკთან (თავი 15)

ზეინს თან სურს წაიკიტხოს ტან არა მაგრამ ცნობისმოყარეობამ თვისიქნა და კიტხა დაიწყო „ 15 ოქტომბერი ზეინმა თავისთან წამიყვანა .. ჯოჯოხეტში , მართალი საშინლად ჟრერს , ამადროულად უცნაურად მაგრამ აქ არც ისე ცუდადა საქმე , აქ არის კრისი რომელიც დამიცავს ,

გამოიგაზაფხულებს

ცამ ჩამორეცხა ნისლიანი მოლოდინები, ჩემი ფიქრები ხშირად ფაფუკ ღრუბლებს მაგონებს, ოცნების ჩრდილქვეშ დამეკარგა მზისფერი ზეცა, ბევრი ვეცადე, ვერ დავეწიე წარსულ ვაგონებს . . . არის ცდა ფუჭი,უსასრულო და უნაპირო, აბობოქრებულ, აქაფებულ ტალღებს ამდორებს,

ამბები#14 (1)

ყველა ნუცუბიძეზე ცხოვრობდა , ყველას მაგარი პატრონი და მაგარი მანქანა ჰყავდა , თაობა იყო ეს, სხვა თაობა იყო ერთამენთისაც, რომ არ ესმოდათ და ღრუბლებში, რომ დაფრინავდნენ იქნებ და ამ ყველფრისგან ამოსულ ყოფაში რაღაც ჭეშმარიტი მაინც ეპოვათ .

სულელი მე 7

უკვე მერამდენე კრუგზე ვარ აღარ ვიცი, რაც მოვედი სახლში ერთი გოგოებს დავურეკე და იმის მერე ჩემ ოთახს ნერვიულად კრუგებს ვურტყავმ , მარცხენა ხელის ცერათი ტუჩებზე მაქ მიბჯენილი , იდაყვი მარჯვენა ხელით მიჭირავს და დავდივარ ესე ჩაფიქრებული ,

ეგოისტი ..22..

სინათლე ჩაქრა თუ არა, ყველა მაგიდასთან უმშვენიერესი ამაზონები გაჩდნენ, გასაოცარი ჩაცმულობით, ყველას სათვალის მაგვარი ნიღაბი ეკეთა, დიტომ მხოლოდ ვარცხნიობით შეიცნო მისი შეუდარებელი ცოლი და ხარბი მზერა ესროლა მის უმშვენიერეს სხეულს, ბაც განათებაზე,

უბრალოდ "მე"

დაიწყო კიდევ ერთი ჩვეულებრივი სასწავლო წელი... გავიცანით ახალი კლასელები... დავმეგობრდით... დაახლოებით ერთი თვის შემდეგ ჩემმა ერთ-ერთმა ახალმა კლასელმა მომწერა და მომიკითხა, მეც მოკითხვაზე ჩვეულებრივად ვუპასუხე, მაგრამ ვატყობდი, რომ ეს არ იყო