The psychopath (III)

კარები გაიღო,ისევ ის თეთრი ხალათი,ამჯერად აღარ დაკვირვებია კეტრინი ვინ შემოვიდა,ზიზღით უყურებდა თეთრ კედლებს და სუნთქვის დარეგულირებას ცდილობდა. მერე,მერე ის მოხდა,რაც ალბათ არ უნდა მომხდარიყო. ან,უნდა მომხდარიყო.

ნიკუშა ყაზბეგის გოგო ხარ (თავი 1)

-ესეც ასე მოვრჩი ეხლა ნიასთან წავალ - ვთქვი როდესაც ჩემი ოთახის მოწყობას მოვრჩი ოთახის მოწყობას იმიტომ რომახალ სახლში გადმოვედით მე და ჩემი ძმა ის სანდრო დვალია მე კი ანასტასია დვალი. ვარ 17 წლის 11 კლასში. მყავს მხოლოდ ორი საუკეთესო მეგობარი ერთი

Butterfly ( I თავი)

მოგესალმებით , ძალიან მიხარია რომ დაგიბრუნდით ახალი ისტორიით, ეხლა მოგიყვებით ისტორიას, რომელმაც ბევრი რამ შეცვლა და არ გავს ეს ისტორია არავისას... მე ვარ მარიამ ტაბიძე , მყავს ძალიან ბევრი მეგობარი თუმცა მყავს არაბიოლოგიური და, ეს ის დაა რომელიც

პირადი მცველი [8]

–რა უნდა ბათუმში დავით?! ჭავჭავაძეების სახლის ეზოში იდგა დვალი და დავითს ესაუბრებოდა,მშვიდი ტონით,თუმცა გაბრაზება ყელზე დატყობოდა–დაბერილი ძარღვების სახით –მე რატომ არ შემატყობინეთ?იმ პატარა გოგომ როგორ გაგაცურათ ამხელა ხალხი! –თვითონ თქვა თქვენზე

სულის გავლით გულამდე 4

-ეს ერთი დღე აქ დარჩება (ექიმი) -კარგი (მე) ეს ერთი დღე მარისთან ვიყავი სავადმყოფიოში,მეორე დღეს სახლში წავედი უნდა გამომეცვალა და კარებთან საჩუქარი დამხვდა გაკვირვეული ვიყავი ვს უნდა მოეტანა, საჩუქარი ავიგე რა სახში შეედი,საჩუქარი რო გავხსენი შიქ

სადღაც გულის სიღრმეში (9)

თედოს წასვლის შემდეგ ნიას დავურეკე და ყველაფერი მოვუყები მერე ბავშვებმაც დამირეკეს მითხრეს რომ საღამოს ამოვიდოდნენ ჩემთან , დარჩებოდნენ და დილით ერთად წავიდოდით დასასვენებლად.. შემდეგ მამას დავურეკე - მა როგორ ხარ? მომენატრეე - მეც ძალიან პატარავ.

მე ის ბავშვობა მინდა...

მე ის ბავშვობა მინდა, ეზოში თამაში ბურთის, მე ის სიხარული მინდა, ეზოში ნასროლი გუნდის. მე ის დარდი მინდა, წუთში რომ ქრება გულში, მე ის ჩახუტება მინდა, სულ რომ შეგრჩება სულში. მე ის წყენა მინდა, გაბრაზებული მშობლის.

მეტი ვიდრე სიყვარული 5

როგორც სჩანს აკომ და მარიამმა უკვე საკმაოდ ღრმად გაარკვიეს თავიანთი გრძნობები,რომ მივედით ჩახუტებულები ისხდნენ და გვიღიმოდნენ. უცნაურია, მაგრამ მარიამის მაგივრად მე ვწითლდები მრცხვენია.

ნაყიდი სილამაზე [დასასრული]

მომდევნო ხუთი თვის განმავლობაში კიდევ უფრო ჭირვეული გახდა, გამუდმებით ყველაფერზე ბუზღუნებდა და ხშირად უმიზეზოდაც ეკამათებოდა ალექსანდრეს. მამაკაციც ამ ყველაფერს შეძლებისდაგვარად უძლებდა. თითქმის ყოველ

პიანისტი-თავი პირველი

უეცრად, საერთოდ რომ არ ველოდი, მისი ტუჩის კუთხეში ღიმილი დავლანდე, რომელიც შემდეგ მის მთლიან ბაგეს მოედო. –შენ უნდა დაუკრა – მკაცრი, მაგრამ ამავდროულად თბილი, თითქოს მბრძანებლური, მაგრამ თანაც დამრიგებლური ტონით მითხრა და თვითკმაყოფილი ისევ