გამყრელიძე (9)

-გამარჯობა-მითხრა და თავიდან ქაფი გადამიყარა -რადაგიშავე? -ვკითხე და მისი ხელებო მოვიშორე-მთელიდღა რაღაცეებს მიშავებ ეხლა სახლშიც შმომივარდი და ჩემს "საკუთარ" აბაზანაში ჩამაყუდე. -კაი ბოდიში რაიყო. გვერძე გადმოვედი საცხოვებლად ბარგი რო ამომქონდა

ქარს გატანებულს

არ მინახიხარ კარგა ხანია, ვგონებ გამიშრა სევდით კალამი. როცა შენ გხედავ ისე მახარებ, ქვეყნად არ მინდა იმ წამს არავინ. არ მინახიხარ თან რახანია, სევდამ იპოვა გულში ადგილი, ძალიან მიჭირს იმის გაძლება, როგორ იზრდება ჩვენში მანძილი.

ტკბილი ტუჩები (ანუ შენს კოცნას ვერ დავივიწყებ) *თავი 1*

საშინლად გავწითლდი ვერც კი მივხვდი ისე ვიყავი მასზე ტკიპასავით აკრული,მხოლოდ ახლა შევამჩნიე მისი გარეგნობა მაღალი რომ იყო მივხვდი,რა სიმპატიურია ტუჩი მოვიკვნიტე და ასე უბრალოდ ავიწიე და ტუჩებში ვაკოცე,მანაც კოცნითვე მიპასუხა... -არვიცი ვინ ხარ

მან საკუთარ თავს გადააბიჯა... (ნაწილი VI)

- ჰო, ჩვენ ვართ, - სწრაფად უპასუხა ჯორჯმა. - აუ, რა ცუდ დროს მოვსულვარ, - დაიკნავლა ფრედმა. - დანარჩენები როგორ არიან? - წაუყრუა ლოყებაწითლებულმა სემმა და თმები გაისწორა. - კარგად, თქვენ გეძებდით. შეშინებულები "ბუნაგში" დაბრუნდნენ, მაგრამ ოცნებებით

სამეფო კარზე [4]

საღამოს ათი საათია, გაბელია ბაღში, საქანელაზე ზის და გულუბრყვილო მზერით ათვალიერებს გარემოს. უკვე მეორედ იწვნია მარცხი. როგორ ვერ იტანს ასეთ სიტუაციებს, არადა რა მრავლად აქვს.

მაინც მაგარი სიყვარული გცოდნია. (ნაწილი 2) 2

-ჰო მარა ჯერ კიდე მიყვარდა რო დავშორდი, ნუ ისე აღარ როგორც ადრე მარა მაინც, თან მივეჩვიე, არ ვიმჩნევდი მაგრამ მიჭირდა მასთან განშორება ვცდილობდი არ მეფიქრა, როგორც იქნა დავივიწყე აღარ მხვდებოდა ახლა კიდევ იმასთან შემხვდა.- თან ხელი ავიქნიე თითქოს იქ

მდიდარი მოსამსახურე [7]

მალევე მოიწესრიგა თავი და კიბეებზე ,დაეშვა თმა ისევ სველი აქვს და ზომბივით დაიარება ,ცდილობს ცივი თმა არ მიიკაროს არა ხომ შეეძლო ფენი ჩაერთო და გაეშრო, მაგრამ არა. რომ გაიხსენა ფენის ხმა, მაგას ისევ სველი თავი ჯობიაო და ბავშვებისკენ დაიძრა. ხალხს

შემიყვარდი სულელო(ოცდამეერთე თავი)

დილით მშვენივრადმეძინა სანამ ვიღაცამ ლოყაზე არ მაკოცა -გაიღვიძე პატარავვ.."არ არსებობს ნუთუ ეს ვაკოა"გავიფიქრე და თვალები გავახილე.თავი ვაკოს მკერდზე მედო და მასაც ცალი ხელით გულზე ვყავდი მიკრული ცალით კი თმაზე მეფერებოდა. -ჩემმა მძინარამ

ბავშვობიდან დანგრეული ცხოვრება-ანუ გავხდი მეძავი (თავი 1)

ეს ამბავი 3 წლის წინ დაიწყო ანუ როდესაც მე-5 კლასსში ვიყავით, მასწავლებლის შეცვლასთან ერთად შეიცვალნენ ბავშვებიც, მეც შევიცვალე, ჩაკეტილი ბავშვი გავხდი, ასევთქვათ როკის მოსმენა დავიწყე და ჩემი სტიქია მქონდა სხვა არავინ მაინტერესებდა, მაგრამ ამ

გრძნობები შიშის გარეშე (12)

იმ დღეს მოვლენები არც თუ ისე კარგად განვითარდა,მამას მცირე ნაკაწრი ჰქონდა მხარზე, ერეკლე კი მძიმედ იყო დაშავებული, მისი ნახვის სურვილი საერთოდ არ გამჩენია, უკეთესიც იქნებოდა თუ აღარასდროს ვნახავდი.