მუხის ძირას ( ნაწილი პირველი/ თავი III )

მალე ნაწილი მეორე... ბევრად უფრო საინტერესო... ვინც კითხულობთ გული არ აგიცრუვდეთ... ღამე 1-2 საათი საავადმყოფოში გავატარე ვაკოს გვერდით... მძიმე მდგომარეობა არ იყო,უბრალოდ მსუბუქი ტვინის შერყევა ჰქონდა...მალე დედაჩემმა მომაკითა და სახლში

უცნობი გულის მბრძანებელი !

-ვატო...ლუკა როგორ ხართ? -რეზი ვთევზაობთ დღეს ბუნებში ? -თქვენი არ ვიცი ,მაგრამ მე ნამდვილად ვაპირებ ... -რას აიჩემებ ხოლმე ამ უცნაურობებს ... წამოდი დაჯექი სადმე ბარში ,ლამაზი გოგო ''ააგდე'' და იგულავე დილამდე _ცხვირი აიბზუა ლუკამ -და ელოდე

Happily N'Ever After

-დიახ რა თქმაუნდა.მადლობა.ძალიან სასიამოვნო იყო ის წუთები.მისი ღუნღულა ხალათი,ბუხარში ცეცხლი,გარეთ წვიმა..და ვინატრე რომ წვიმას არასოდეს გადაეღო.მაგრამ სულ ტყუილად.-წვიმამ გადაიღო-ფანჯარაში გაიხედა მან-მაგრამ დარჩით ცოტა ხნით.შემდეგ კი აივანზე

აი .. რა მაკლდა ჰავაიზე [1]

თქვენ შემიწირავთ მე რა... ქოთქოთით და ხელების სავსავით დაუბრუნდა ნელიკო თავის საქმიანობას სამზარეულოში... უფროსმა მელიქიშვილმა საათს აჰხედა.. ჯერ მხოლოდ 9 საათია.. სამსახურში 1 ზე მიდის... დღეს უნდა რომ ნანატრი შვებულება გამოსწიწკნოს უფროსს.. ნუ

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 16)

-თამუნა კარგად ხარ?!-კოკას ხმამ გამომიყვანა ფიქრებიდა და მას გავხედე. -რა ხდება?!-უემოციოდ ვკითხე და ორივეს რიგრიგობით გადავხედე. -რას გულისხმობ?-დემეტრემ თვალებში ჩამაშტერდა და მსუბუქად გაიღიმა. -დებილი გგონივარ? რა ხდება თქო !!!-ხმას საგრძნობლად

მიშველეთ მუშაობით მკლავენ! 13

-ჰო მაინტერესებს... რატომ არ მომკალი? იმიტომ რომ მე აუცილებლად მოგკლავდი.... -ვიცი!- უცებ შეეცვალა გამომეტყველება და გამიღიმა -ხანდახან ქალები ზედმეტად სასტიკები ხართ! -რატომ არ მომკალი? -ასეთი მნიშვნელოვანია? -კი ამწუთას ყველაფერზე

უთარიღო დღეები (12)

გაკვირვებული და დაბნეული იყო დადეშელი. ხელები მომხვია და მიმიხუტა. საოცარი სითბო ჩამეღვარა სხეულში. ცრემლების წმენდას შევეშვი და მეც მოვხვიე მკლავები. მისი ჩახუტებით გამოწვეული სიამოვნებისგან გავინაბე და ტირილიც შევწყვიტე.

სიმპატიური უფროსი (9)

როდს დამეძინა არ მახსოვს, მაგრამ გაღვიძებას არაფერი დამავიწყებს.... იმ გაყინულ წყალს, რომელიც გადამასხეს, როცა ტკბილად მეძინა და არავჯს არაფერს ვუშავებდი... -თოკოოოო ჯობია გამასწრო... გაგიჟებულმა წამოვყავი გაწუწული თავი და ჩაფსმამდე მომცინარე თ-მიდი

ნაყიდი სილამაზე [20 თავი]

სასიამოვნო ჟრუანტელმა დამიარა. ვგრძნობდი როგორ მემატებოდა ტემპერატურა მთელ სხეულში. როცა ტუჩებმა სიცივე იგრძნო თვალები მაშინღა გავახილე. მთელი სხეული მითრთოდა. გარკვევით მესმოდა საკუთარიც და ალექსანდრეს

დრო არ კურნავს ტკივილებს! ყველას პასუხი მოეთხოვება! (თავი 2)

თვითმფრინავი დაეშვა, დავეშვი მეც, გადმოვედი და ვიგრძენი რაღაც განსაკუთრებული თითქოს ეს ჩემი ქალაქი იყო..მართალია მკაცრი ხალხია გერმანელები მაგრამ სასტუმროში ყველა თბილად დამხვდა, როგორც იქნა მოვეწყე ნუ ცოტა მაინც, საღამოს ვახშმის შემდეგ გარეთ