If you can Dream it you can do it

საწოლში წევხარ... მთვარეს უყურებ და ოცნებობ.... შეიძლება იცი, რომ არ ახდება მაგრამ მაინც ოცნებობ.....სამყარო სურვილების და ოცნებების ამხდენი ქარხანა არაა, მაგრამ? მაგრამ მაინც ვვოცნებობთ.. ოცნებებს ხომ არ აქვთ სიმძიმის ძალა...

დაბრუნება(7)

სამზარეულოში ვიღაც შემოვიდა.. საბა იყო მაშინვე ვიცანი მისი სუნამოს სუნი მეცა და.. -მოგეხმარო გინდა?_გვერდით ამომიდგა. -არა გავაკეთებ მე_ღიმილით ვუთხარი. -ისა და შენ მართლა ჰამაკში აპირებ დაძინებას?_საწყლად მკითხა.აუ სულ ცოტაც და ისტერიკულად

წარსულში გტოვებ

მორჩა! დღეიდან წარსულში გტოვებ, აღარასოდეს არ გაგიხსენებ. და დღეს პირველად აღარ მანაღვლებს, დამიჯერებ თუ არ დამიჯერებ! ქუჩაში ისევ ამაყად ვივლი, ვინც გმტრობდა, მათაც მივესალმები, და გეფიცები სულ არ მადარდებს, გეყვარები თუ არ გეყვარები!

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 11)

დილით კარზე ბრახუნმა გამაღვიძა, საათს დავხედე და როცა დავინახე, რომ საათის ისრები 7-ს უჩვენებდნენ კინაღამ გავგიჟდი, ფეხზე წამოვვარდი, ნახევრადმძინარემ იქვე მიგდებულ სპორტულს დავსწვდი და ამოვიცვი, ოთახიდან გავედი და კარები გავაღე, კარებში კი

პირველი ღამე - 5

-შენ ... შენ შესანიშნავად მღერი ... - აბლუყუნებული ვცდილობდი სუნთქვის დარეგულირებას რომლის აჩქარებაც მისმა შეხებამ და მისი ხმის "სიმღერის" მოსმენამ გამოიწვია ... -მადლობა - თბილად დამისვა მეორე ხელი ლოყაზე და თვილი მზერით გამითბო სხეული ...

მიშველეთ მუშაობით მკლავენ! 8

1 თვე... საშინელი წამება...სიცოცხლის სიძულვილი... სიკვდილი მინდოდა... სადღაც გარეუბანში ვცხოვრობდით მე და იოანე. პატარა ქოხმახში... პირველად იქ რომ მიმიყვანა გული კინაღამ გამისკდა სახლი ისეთ დღეში იყო გეგონება იქ 100 წელია არავის უცხოვრიაო. იოანემ

მადისაღმძვრელი გოგონა (3)

მაინც გავბედე და ლანჩზე როცა ის ვაჟბატონი დასასვენებელ ოთახში იყო სავარძელზე წამომჯდარი, თამამად მივედი, კალთაში ჩავუჯექი, თმა თავის გქნებით მთლიანად მეორე მხარეს გადავიწიე და ვაკოცე. თვითონ არაფერს აკეთებდა მერე ოდნავ მოვშორდი. თვითონ კი მოიწია და

მე მერიენი ვარ! თავი III

შუა ღამეა, მე და დანილა ბნელ ოთახში ერთმანეთის პირისპირ ვზივართ. მთელი დღე უმისამართოდ ვხეტიალებდით. იმდენად დაღლილები ვიყავით, რომ ლაპარაკის თავიც კი არ გვქონდა. უცებ მომიახლოვდა და ლოყაზე თბილად მაკოცა. სუნთქვა შემეკრა. ვერ ვიტყვი,

იასამნის ქუჩა [2]

–ნტ! თიკამ მაფართხილა, არ შეხვიდეო ... – ჩავუშვი ჩემი და და ჩემივე საქციელზე გამეცინა. –რატომ, გიკბენს ვინმეო? – აშკარად გაღიზიანდა ლუკა და სიგარეტი იქვე მდგარ, პატარა საფერფლეში ჩაწვა. მე დავდუმდი და ახლა სხვა ფოტოსკენ გადავინაცვლე. –საოცრად ხატავ,

ჩემი ლამბერსექსუალი [4]

-ვწუხვარ.-ხმაჩახლეჩილმა თქვა ცოტნემ და მკერდზე მიმიხუტა.მეც ჩემი სუსტი ხელები წელზე შემოვხვიე და უფრო მეტად ამიტყდა ტირილი. -იცი სახლში როდესაც მიმაცილე რაღაც იმედი გამიჩნდა.იმდენი იმედით გაჟღენთილი სიტყვები მითხარი,რომ ვერაფრით წარმოვიდგენდი სახლში