რომ არა პარადოXი .. 1

საშინლად არ მიყვარს გასვენებები.. მაგრამ იძულებული გავხდი ან :"გამხადეს" რომ წავსულიყავი -ნინა ვიცი რო არ გიყვარს, მაგრამ ელემენტარული პატივისცემაა ,თუ არ წამოხვალ ესეიგი გამოდის რომ პატივს არ მცემ, ბოლოს და ბოლოს ბიძა გარდამეცვალა.. -კარგი ხო

შენზე ოცნებებს ვეღარ იტევს ჩემი სამყარო...

როგორც ყველაზე დიდი სიყვარულის ისტორიის ავტორი, შექსპირი ამბობდა – სიყვარულს თვალებით ვერ დაინახავ და ჭეშმარიტ გრძნობას ლაპარაკი არ შეუძლია. ის კი ფაქტია, რომ სიყვარულზე, სიყვარულის ირგვლივ და მის გარშემო ყველა წერს, ფიქრობს და ამბობს.

გაყინული-თავისუფლებისათვის შობილნი (სრულად)

ზამთარი.. მიყვარს ცივი ზამთარი...ცხელ გულსა და გრძნობებს რომ გიყინავს..ფიქრებს ლოლოებად რომ ჩამოგიკიდებს.. მიდი მერე და ალღვე.თუმცა ყვლაფერი ასე ადვილი არარის როგორც სხვას ეჩვენება. ძალიან,ძალიან რთულია ადაპტაცია გაყინულ გრძნობებთან.როცა მიჩვეული

საცოდავი ხარ

გუშინ საღამოს შემატყობინეს, რომ მოკვდი. ასე უაზროდ? ფანჯრიდან გადახტი? სულ არ გაგაჩნია ფანტაზია, პატარავ. თუმცა ვენები რომ გადაგეჭრა, უფრო საცოდაობა იქნებოდა, ვიდრე სიცარიელეში ნახტომი: ხელზე წითელი ზოლები, სისხლით გაჯერებული წყალი - პათოსურია.

საცოლე ქირით.. (28)

....... ქეთის მშობიარობამ 2 სათზე მეტხანს გასტანა ყველასთვის საშინლად იწელებოდა ეს წუთები ზაზა კი სამშობიაროდან 2 ჯერ გამოიყვანეს გულწასული ხანგრძლივი ლოდინის შემდეგ თვალცრემლიანი ზაზა მუხლდაჩოქილი იდგა სავადმყოფოს კოლიდორში მამა გაავხდი ლუკა მამა

მდუმარე ცისკენ

ხანდახან მინდა გავსცილდე მიწას ავიჭრა მაღლა მდუმარე ცისკენ თვალი მოვავლო ყოველს, მიწიერს და გავუსწორდე ღრუბლის ნაპირებს...

самый лучший для меня (2)

მეორე დღეს ქეთინომ კიდე გვიან დამიბარა მეღადავება ეს ქალი სერიოზულად. (ეს ქეთინო ქართულია) მიბარებს9ზე და 11ზე რო მიშვებს მიხარია ხოლმე . ნუ ეხლა ლევანი რო შემხვდებოდა ვიცოდი და გამოვიპრანჭე მეც MANGOs შავი, თავისუფალი ,მოკლე კაბა ჩავიცვი

მე და წილოსანი ( ნაწილი მეორე )

ეს იყო...ეს..ეს..ეს ისეთი რამე იყო,რაც თითოეულმა ჩვენგანმა ცხოვრებაში ერთხელ მაინც უნდა გამოსცადოს...როცა ივიწყებ,ყველას და ყველაფერს,ხართ მარტო შენ და ის,დაძინებულ ქალაქში,თავსხმა წვიმაში...სრულიად თავისუფალი,თითქოს დაფრინავ,ისეთ სიმსუბუქეს

გამყრელიძე (11)

მოკლედ რო ჩავედით მაგარი სიტუაცია დაგვხვდა. თოვდა და მთელი კოტეჯები ჩვენხელებით იყო გადაჭედილი.უკვე ღამე იყო ხალხი იქით ქაეთ მიმოდიოდა ზოგი მღეროდა ზოგი გუნდაობდა ზოგი კოცონს მიჯდომოდა და ესე ერთობოდნენ ჩვენ ძაან დაღლილ დაქანცულები ვიყავით ამიტომ

ალერმუს პრაიდი, ანუ ჩემი ცხოვრების შემცვლელი [2]

- მატრიცა მოგვეცი ბრიყვო გოგოვ! - დამიყვირა დონემუსმა და ტყვიები დამჯშინა. ადგილს მოვწყდი და მაიკისკენ წავედი, რომლის მდებარეობას დიდი სამხედრო თვითმფრინავები ამტკიცებდნენ.- ელ, ქვა მომეცი. - უცებ ამოაძრო ყუთი და პინცეტით აღებული გამომიწოდა.