მესაფლავე

მესაფლავე, შენ ამბობ, რომ ქვეყანაზე ვინც კი კვდება, იმ წუთშივე მისი ჩრდილი ყველა ჩვენგანს ავიწყდება? ეჰ, არ მჯერა მე ეგ რაღაც… მომაბეზრე კიდეც თავი; და შეწყვიტე, თუ ღმერთი გწამს, ეგ დაცინვა გულსაკლავი.

არ გაგიშვებ! (1)

გამარჯობა, მე ანა ვარ.. თავისი საშინელი და უინტერესო ცხოვრებით. ჰო, კარგად გაიგეთ: ვერ ვიტან ჩემს ცხოვრებას! და იცით რატომ? ახლავე აგიხსნით: მყავს ფსიქოფატი დედა მოძალადე ძმა, არ მყავს მეგობრები, (რასაკვირველია არც მეყოლება)

სიზმრების სამყაროში [1]

სადღაც 20 წუთის სიარულის შემდეგ, რაღაც გზაზე გადავუხვიეთ. გზა წრესავით ჩახლართული იყო. ცოტა შემეშინდაკიდევაც. გარშემო ყველაფერი გაქრა მხოლოდ გზა ჩანდა რომელიც დახვეული იყო და ქვემოთ მიდიოდა.დედას დავემშვიდობე თუ არა, იმ წამსვე ჩემი ოთახისკენ ავიღე

მზე და მთვარე...(სრულად)

მიყვარხარ...იმეორებდა სანდრო-შენს გარეშე ვერ ვიცოცხლებ მართლა...გთხოვ არ წახვიდე...ანა გთხოვ_ლამის დაუჩოქა. - არა უბდა წავიდე_თქვა მტკიცედ მაგრამ ვინ იცოდა რა ხდებოდა მის გულში...როგორ ტკიოდა. -ალბათ არც არასდროს გყვარებივარ..ალბათ _ტკივილით

Bed girl

მე არც დედა, არც მამა და არც რომელიმე დედმამიშვილი მაღვიძებს დილით...ჩემი გავმღვიძებელი ბებოა, რომელიც სიცოცხლეზე მეტად მიყვარს... მე ვარ ანამარია გელოვანი.. 17 წლის მეთორმეტე კლასელი... ვარ შაშუალო სიმაღლის, მოკლე შავი თმით და მწვანე

სუნთქვა შენი გამათბობდეს

გრძნობამ სული სხეულიდან გამიძევა, დავალებით, ძებნად თავის გულის სწორის, შენზე ფიქრი, სხვას არაფერს დაგიდევდა სულიც სწორედ მხოლოდ შენსკენ მოილტვოდის.ეს რა მომდის მუდამ შენთან ყოფნა მინდა ფიქრი შენზე არა მტოვებს არასოდეს რა იქნება შენს მახლობლად მომცე

ძვირფასი განძი [14]

გაიღვიძა თუ არა, თომას გადახედა. როცა დარწმუნდა რომ ეძინა, ჩუმად ადგა ლოგინიდან, სარკის წინ დადგა, საღამურის ზედა მუცელზე აიწია და ღიმილით შეავლო თვალი საკუთარ სხეულს. ერთი სული აქვს როდის გაეზრდება მუცელი,

შემიყვარდი სულელო(მეთოთხმეტე თავი)

-გაჩერდი გოგო(ის ბიჭი) -გამიშვითქო(მე) ჩემს ყვირილზე ვაკო გამოვარდა იმ ბიჭს ეცა და ჩხუბი დაუწყო.ძლივს გააშველეს.მე კი იმდენად შემეშინდა კედელს ავეკარი და ტირილი დავიწყე.თათიამ დამინახა მოვიდა და მაგრად ჩამეხუტა.მალე ყველაფერი დაწყნარდა ის ბიჭი

დაგივიწყებდი, მაგრამ ვერ ვასწრებ...(2)

როცა ჩნდება ადამიანი ვინც რაღაცას შეცვლის შენში ყოველთვის გიტოვებს კვალს თუმცა როგორი იქნება ეს კვალი ცხოვრება გვაჩვენებს...ჩემს ცხოვრებაში საბას გაცნობის შემდეგ ბევრი რამ შეიცვალა ის ჩემი მეგობარი იყო დიახ მეგობარი და სხვა არაფერი... მე

"მომაკვდინებელი სიცხე"(1)

როგორ დაიღალა ყოველდღიურობით და ერთფეროვნებით.მაინც არ ეყო სამთვიანი შვებულება.მაინც ვერ მოისაკლისა ის რაც თვითონ, სურდა.ახლა კი ჩავა თბილისში და კვლავ სამსახური–სახლი სამსახური–სახლი.ამის გაფიქრებაც და წარმოდგენაც, კი მასში