როცა სიამაყე საკმარისი არ არის [2]

დემეტრემ ტელეფონი გამარჯვებული სახით დააბრუნა მაგიდაზე და გაჩუმებულ ბიჭებს გახედა... -მიზანთან ძალიან ახლოს ვარ._თქვა და ყურებამდე გაიღიმა...მის კმაყოფილებაზე კოკა ძალიან გაბრაზდა და სამზარეულოში გავიდა...დემემ შეამჩნია მისი ხასიათის წახდენა, თუმცა

ლექსიკონი

5.სიყვარული-მატარებელი,რომელზეც მაგვიანდება და უნდა მივუსწრო; 8.დედამიწა-ბურთი რომელზეც ყველა თამაშობს; 9.სარკე-ვისაც ვუყურებ ყოველ დილით და არასდროს ველაპარაკები; 11. ხალხი-ვინც ყოველთვის ერთად მოგროვილი წარმომიდგენია და სინამდვილეში ცალცალკე

მოგონებები უბრალოდ მკლავს.

არის წუთები როცა ფიქრობ ყველამ დაგტოვა,არის წუთები როცა ფიქრობ ვერ შეელევი...მაგრამ ცხოვრება არის ალბათ ბევრის დათმობა და უსასრულო მოლოდინი ბედნიერების... დღევანდელ დღეს ის სითბო აკლდა შენ რომ უნდა ჩამხუტებოდი და მეგრძნო.

7 გარდამავალი წამი (ნაწილი პირველი)

მჭირდებოდა ბედნიერებისთვის. ადგილების ამოჩემება ვიცოდი,მერე შემეძლო თვეებით იქ ჯდომა და ფიქრი უაზროდ თან ყველაფერზე თან არაფერზე... ხოდა ჩემს ტკბილ ნავსაყუდელში ვიყავი საღამო იყო გრილოდა ,ჩემს დახეულ შარვალში კი კარგად აღწევდა ცივი ნიავი მაგრამ

კალათბურთელის გოგო ხარ!(7)

რეებს ბოდავ არ წამოვალ!!ლევანმა მარის ხელები წელზე მოკიდა შენდეგ ზურგზე გადაიგდო და ისე ჩაიყვანა ქვევით.მარიმ როცა მანქანაში ბავშვები დაინახა უცებ დამშვიდად და მანქანაში ჩაჯდა.4 საათიანი სიარულის შემდეგ ყაზბეგში ჩავიდნენ და სასტუმროში

დრო - გიორგი ბაზოიანი

დროც მალე მიქრის ფიქრებიც წამებს ითვლის წამებიც აღარ მირბის დღებიც თვებიც კი გაივლის დროც მალე ჩაივლის სულ ერთია მზეც როდის ჩადის და ამოდის ვიბრძვით ერთი დროს ქვეშ გვახარებს ყველას ერთი მზე

მისაკუთრებული ბედნიერება

გაზაფხულის მზიანი თბილი დღე იდგა,თბილ ნიავს, ახლად ამოსული ბალახის სასიამოვნო სურნელი მოჰქონდა ქუჩის ერთ მხარეს მივუყვებოდი სადღაც შორიდან Julien Dassin-ის და Florence Coste დუეტი მესმოდა,ფრანგული ნოტები თავისკენ მიხმობდა,სხეული ვალსის ცეკვას

უსისხლოდ გადახდილი სასჯელი

მეორე დღეს ჩემი ჩვეული ღრმა ძილის მიუხედავად, დიდმა ხმაურმა გამომაღვიძა. გულმა ცუდი მიგრძნო... რაც მეცვა იმით გამოვვარდი გარეთ... საშინელი სურათი დამხვდა: ჩემს სახლთან უზარმაზარი მგელი იდგა... დაბმულ ძაღლს არ წვდებოდა ჯაჭვი, ისედაც ვერას გახდებოდა

მან საკუთარ თავს გადააბიჯა... (ნაწილი VII)

პროფესორი მაკგონაგელის კაბინეტიდან გამოსული სემი, ხმებმა შეაჩერა. იქვე ახლოს, კორმაკ მაკლაგენს ალისია კედელთან მიემწყვდია. გოგონა კეკლუცრად აფახურებდა თვალებს და რაღაცას ეუბნებოდა. სემმა რამდენიმე წამი გაოცებით უყურა, შემდეგ კი თავის გზაზე წავიდა.

შევიცვალე და როლებიც გავცვალეთ 2

ჩემსკენ ირონიული მზერით გამოიხედა და თავი დამიკრა.წამებში გაეცალა იქაურობას. _უზრდელი,ვერ ვიტან მისნაირ კაცებს. ნათია საერთოდ დაივიწყე,მასთან არანაირ კავშირს არ დავიჭერ.მითუმეტეს ჩემი ახლობელი მაგის თანამშრომელია და არ მინდა რამე პრობლემა შემექმნას.