ყვავილების გამყიდველი (ნაწილი მეთხუთმეტე)

„მხოლოდ მ ო მ წ ო ნ ს .სხვა არაფერი .“-ჩავიჩურჩულე ჩემი თავის გასაგონად და ლოგინზე მხარი ვიცვალე. მერე ტელეფონი „აწიკწიკდა“ და ყურმილის იქიდან თანუს დამფრთხალი ხმა გავიგე „დროზე ჩამოდი მეშინიაო“. „არა ვერ გავიგე რამე ,რომ იყოს მე რას

როდესაც ბედნიერ ვარსკვლავზე იბადები - დასასრული

ზღვის ხმაური ეალერსებოდა სმენას. კარგია ზამთარი, რადგან შეგიძლია დატკბე ტალღების ცეკვის ხმით და ამ ხმას არ ახშობს ადამიანების ყვირილი და მხიარული შეძახილები. არა, სხვისი ბედნიერება არ მაწუხებს და არც მშურს, პირიქით, უბრალოდ ამ დროს უფრო მძაფრად

სამეფო კარზე [1]

ასე იწყება ყოველი დილა სამეფო გვარის, ბაგრატიონების ოჯახში. XXI საუკუნეში რაღა დროს მეფობააო, მაგრამ ფაქტია, ამ ოჯახში ისევ მონარქიაა. უზარმაზარ, ორსართულიან, კეთილმოწყობილ სახლში ცხოვრობენ. ყველა ოთახს საკუთარი აბაზანა და აივანი აქვს,

როგორ მოვარჯულოთ ჭირვეული ანუ შენ ჩემი გახდები !! ( 4 თავი)

ქორწილი, რომ დამთავრდა ყველა წავიდა. ალექსანდრე ნასვამი იყო. საჭესთან დაჯდა, საბა არ სვამდა მაგრამ ალექსანდრემ თავისი მაინც გაიტანა. მე ჩემი მანქანით წავედი სახლში და დაღლილს მალევე.ალექსანდრესთან. ბევრი დავლიე. წასვლისას გადავწყვიდე ნასვამი

Bad girl (5)

ოთახში შესულს ცოცხალი თუ გადავრჩებოდი არ მეგონა.... სამზარეულოდან საშინელი კვამლი გამოდიოდა, კარებთან კი მკვდარი ბებიაჩემი იყო.. სწრაფი რეგირება მოვახდინე და ბებოს თავი მუხლებში მოვქციე...-ბე... ბებო... ბებო გთხოვ არ დამტავო გთხოვ.... ცრემლები

რატომ ან ვის მიჰყავს ჩვენი თოჯინები?

ამოთხრილ ასფალტში წვიმის წვეთები შეყრილან და პატარა გუბურა გაუკეთებიათ, როგორც მოხუცის სევდიან ცისფერ თვალებში ცრემლებს და ქარი ჰქრის... -ბაბუ, რა ფერია ცა?-ეკითხება მარტოხელა ფიცარზე ჩამომჯდარი პატარა გოგონა, ფიქრებში გართულ მოხუცს.ქარი ჰქრის...

საცოლე ქირით.. (23)

შეგიძლია გაახილო. ნატამ თვალები სწრაფად დააჭყიტა ცდილობა მომხდარი აღექვა. ვერ გაეგო რომ თავის სახლში იყო კედლებს ათვალიერებდა სანთლის შუქზე მოჩანდა თავისი დახატული გოგონა ბუშტებით ყველაფერი იგივე იყო უბრალოდ ავეჯის გარაშე. ის აურა იყო წამსვე

მან საკუთარ თავს გადააბიჯა... (ნაწილი IV)

შაბათ-კვირა სემი ოთახიდან არ გასულა. შიგნით სიცარიელე ჰქონდა, თითქოს რაღაცა ამოგლიჯესო და ახლა მხოლოდ ცივი ნიავი დაქროდა, რომელიც გარშემო ყველაფერს ყინავდა. სემი ჯერ ცდილობდა არაფერზე არ ეფიქრა, რადგან იცოდა, რომ ყველა აზრი ბოლოს ჯორჯამდე

შვიდი ვალენტინობა (თავი 2)

22 დეკემბერი, გარეთ თოვლი, სახლში სითბო, გულში სიცარიელე, მაგიდაზე უამრავი კონსპექტი და საფერფლეში ანთებული სიგარეტი. ერთი ჩვეულებრივი არაფრით გამორჩეული კვირა დღე იყო, მე 21 წლის იდა ვიჯექი ჩემს ოთახში და გამალებით ვემზადებოდი უნივერსიტეტის

თავხედებო მოგესაჯათ ერთად ყოფნა

მოკლედ, გეგმამ თითქმის სრულყოფილი სახე მიიღო, 13 ივნისს კიდევ ერთხელ, უკვე სააბოლოოდ შეიკრიბა სასტავი, ყველაფერი გადავამოწმეთ, გავიმეორეთ. შეცდომა არ უნდა გაპარულიყო. მაგიდაზე გაშლილი იყო უხეშად, კალმით მიბღაჭნილ-მობღაჭნილი რუკები და სიები: