მარტი

სიყვრულის თვეს შევარქმევ გაზაფხულის პირველ დღეებს, სიყვარულით ავივსები მარტის თვე რომ დამიდგება,ცის ცრემლები დამასველებს როცა მართლა შემიყვარებ, შენს სიყვარულს საყვარელო არასდროს არ დავივიწყებ,მე ხომ მარტში შეგიყვარე, მე ხომ მაშინ შემიყვარდი ია

ყვავილების გამყიდველი (ნაწილი მესამე)

ღრმად ამოვისუნთქე და თვალები მაგრად დავაჭირე ერთმანეთს. „რვა სართული ტასო.რვა სართული“ ვიმეორებდი გულში განწირული. ხელი უნებურად მაგრად ჩავჭიდე ჩემ გვერდზე მდგარ გაბრიელს . ჩემ თავს ისევ ვუმეორებდი დაწყნარდი ტასოთქო .

ლოლა(პირველი თავი)

რა არის ცხოვრება? - არაფერი უნაკლო ადამიანები?-ჰმმ.... ეს ხომ აბსურდია.... უნაკლო ადამიანები გადაშენდნენ ან კიდევ დედამიწაზე ცხოვრებისას ამდენ უმსგავსობაში, ამდენ სიბინძურეში მათი უმანკო სული დაობდა, ყველა დადებითი თვისება წალეკა და მხოლოდ ღვარძლი

მომკიდე ხელი და წავიდეთ (2)

სახლში მივედი ცოტა ვისაუზმე და დავიწყე ტანსაცმლის არჩევა მოკლედ როგორც ყოველთვის ვერაფერი ვერ მოვირგე მაგრამ უკვე ექვსი ხდებოდა ავარჩიე ერთი შავი კაბა და გაჩერებასთან დავდექი .ავტობუსმა ცოტა დააგვიანა მაგრამ , მივაღყიე მარის სახლამდე . როცა

როდესაც ძმაკაცის ძმა გიყვარდება

ამ მოთხრობის გმირი ერთი ჩვეულებრივი 14 წლის გოგონაა მარიამი რომელსაც მისი საუკეთესო ძმაკაცის ძმა უყვარდება. შემდეგ ისინი ერთმანეთს გაიცნობენ და დამეგობრდებიან. მაგრამ აღმოჩნდებბა რომ იმ ბიჭსაც უყვარდება მარიამი.გამარჯობათ.. მე მარიამი ვარ 14 წლის.

ჩემი ცხოვრების ყოველ წამს გითმობ (5)

–ვინ არის? –ინტერესით კითხა მამაკაცმა –იდიოტი –კბილებში გამოსცრა მაისურაძემ. –კიდევ კარგი ლიზა არ წამოვიდა –ეს ის ირაკლია? ლიზა რომ უნდა შეხვედროდა –იცნოობ? –ახლა გაახსენდა, რომ ლიზამ მათეზე ინფორმაცია სწორედ მას კითხრა

მე, შენ და ზღვა

დიდი დრო გავიდა. მომავალი ისევ არ ჩანს, წარსული კვლავ თვალწინ მოსჩანს ცხოვრებას ისევ შავ-თეთრი ფერები აქვს. კიდევ ერთი დღეც წარსულს დაემატა, კიდევ ერთი ღამე თეთრად მიილია. შენ ხედავ ცხხოვრებას დაეკარგა ფერი ვარდის შენ ხედავ მე აღარ გავცქერი ზღვას,

დედა გილოცავ

დედავ -- სიცოცხლის დიდო საწყისო, დედავ -- სიცოცხლის ბურჯო მაგარო, .. ეს გული შენი გულით ხალისობს, ...შენი თვალებით ვხედავ სამყაროს ჩემს აკვანს ფერად ღილკილებიანს შენ დამღეროდი „ნანას", „მზე შინას", .. რამდენი ღამე არ გძინებია, რომ ჩემთვის ძილი

(მტკვრის პირას ,ხიდზე მდგომ ბებიას )

მტკვრის პირას ,ხიდზე მდგომ ბებიას (ჩანაჯღაბნი) თეთრად დაგათოვა თმაში და ახლა,ალბათ,შვილს აკვანს ურწევ შვილების.ბუტბუტებ ჩუმად ,ძლივს გასაგონრად,ამ ცხოვრებაზე ნაწყენი,თვალებში ცრემლებჩაგუბებული "მამაო ჩვენო,რომელი ხარ ..." და გწამს რომ უფალი

უშგულში ნაპოვნი ანგელოზი [15]

ბედნიერებით სავსე სამი წელი გავიდა მათი თანაცხოვრებიდან.. ყველაფერი ძველებურადაა, ზედმეტად ძველებურად.. არც მათ სიყვარულს ეტყობა განელება, გახუნება. არღვლიანი ისევ ისეთი თბილია, მზრუნველი, ყურადღებიანი, მარიამიც ძველებურად უღიმის მეუღლეს და