ჯადოსნური ღამე

იჯდა მევი , თვალცრემლიანი უყურებდა საყვარელი ადამიანების სურათს. მისი ჩახუტების სურვილი კლავდა . ბეჭედს დახედა . თითიდან მოიხსნა და შიგნით ამოტვიფრული სიტყვები წაიკითხა."ჩემი ადამიანი" ასე ეძახდა დამიანე მევის. ტელეფონს დახედა , ელოდებოდა რომ

რა ლამაზად წვიმს

წვიმს და შენზე ფიქრია ცაზე, და ისევ სევდა მეტყობა ხმაზე, რალამაზად წვიმს...

ფული,სიყვარულის სანაცვლოდ (ნაწილი6)

წავიდა. ოთახში შევედი ძალიან განვიცადე ანანოს ყველა სიტყვა, ჩემი ბრალია მართალია ალბათ. ვტიროდი რადგან სული წამართვა ანანომ და წაიღო, ყველაზე ცუდი კი ის იყო რომ ჩემი სული უფსკრულში ისე გადაჩეხა არც შევბრალებივარ. ამ ფიქრებში ვიყავი რომ კარზე კაკუნი

უკარება ლამაზმანი {სრულად}

4-5 წლის ვიყავი როდესაც თავს ძალიან ცუდი ისტორია დამეცა და სიყვარულისადმი ჩემი რწმენაც გაქრა 14 წელი 14 ტანჯვული წელი გავიდა იმ დღის შემდეგ როდესაც ჩემი მშობლები დავკარგე დედა და მამა დავრჩით მხოლოდ მე და ჩემი პატარა დაიკო ნინი ჩემი მშობლები

კიარა (სრულად)

- ასეთ ფერებს, გათენებისას რომ ვხედავთ, ფეთქებად ფერებს ვეძახი. ხალხის ფიქრებს აფეთქებენ, ანადგურებენ. მათი სხივებით ივსებ მარტოობას, თუნდაც ერთადერთი ადამიანი იყო უსიცოცხლო ნაპირზე, კიარა. ახლა დააკვირდი, როგორ მშვიდად აზვირთდა ტალღა, თითქოს

ცხოვრება

ძალიან დამღლელია ცხოვრება. მითუმეტეს თუ სხვა ადამიანად გიწევს თავის მიჩვენება .დამღლელია ემოციების დამალვა ძნელი ,რომ სულ იცინოდე ,მაგრამ სხვა ვერ ხვდებოდეს რომ ამ ღიმილის უკან  დიდი ტკივილი იმალება .მომაბეზრებელია ერთი და იგივე ქცევები ,ყალბი

2020 წლის ბოლო სიტყვა

2020 წელიც მიიწურა.დღეს 2020ის ბოლო დღეა,ამბობდნენ მრგვალი წელია და განსაკუთრებული და დასამახსოვრებელი იქნება-ო.თუმცა ამ წელმა პირიქით,მსოფლიო და ადამიანები შეძრა.

წვიმის საჩუქარი 1 თავი

ჩემს ცხოვრებაში დადგა ყველასთვის სანატრელი დღე, ორ დღეში ბანკეტი მაქვს. არ ვიცი ეს გრძნობა როგორ უნდა ავღწერო, მოუთმენელად ველი სამშაბათს. როგორც ყოველთვის ბოლო დღისთვის მოვიტოვე კაბის ყიდვა, არც კი ვიცი როგორი კაბა მინდა საერთოდ. იმედი მაქვს ჩემი

უკანასკნელი კოცნა (21 თავი)

ძალა მოვიკრიბე და ისევ ფეხზე წამოვდექი, ამღვრეულ თვალებში ჩავაცქერდი ჯიუტად და თვალი იქამდე არ მოვაშორე სანამ თავად არ ამარიდა მზერა

შენი სულის მელოდია (მეექვსე თავი)

ლანას წასვლიდან ორი კვირა გავიდა. მასზე არაფერი ვიცოდი და ეს ჭკუიდან მშლიდა. არ მინდოდა მეფიქრა, რომ რაღაც რიგზე ვერ იყო. თუმცა ეს ერთადერთი არა იყო, რაზეც ნერვიულობა მიწევდა. ჩემი ძალები აღარ მემორჩილებოდნენ. მათი კონტროლი არ შემეძლო. თავიდან