ქარის მოტანილი არეულობა

- იქნებ არ ღირს? - თეთრხალათიანი ქერა ქალი რუსული აქცენტით ეჩურჩულებოდა ბებიაქალს და ნერვიულობას აკანკალებული ფეხის კაკუნით გამოხატავდა. - ახლა რაღა დროისაა? აზრიც არ აქვს, მაინც ავადმყოფი ბავშვია და ტვირთად დააწვება ოჯახს.

ფორთოხლები

_ხომ ხედავ არსად წასულან,ისევ აქ დგანან. თეთრი სიფრიფანა სარაფანი ეცვა.ტოტზე ცისფერი ყელსახვევი ეკეთა,ხელით კი გირჩებით სავსე კალათს მოათრევდა. _არც არსად აპირებენ წასვლას,ისინი ხომ ხეები არიან. ვეუბნები ღიმილით.

... რომ არ უნდა გიყვარდეს (10 თავი)

– გითხრა თუ გაჩვენო ? – რას გულისხმობთქო მინდოდა მეკითხა და მისკენ ავიხედე. – მაპატიე, მაგრამ მეტს ვეღარ ვუძლებ ! – მითხრა და კითხვა პირზე შემაშეშა. უცებ სუნთქვა შემეკრა. მოულოდნელობით დაჭყეტილი თვალები, ჩემდა უნებურად დავხუჭე. მუცელი გამიცხელდა,

ბებიას სახლი

აქ რა მომიყვანს დამრჩა კი რამე სევდის და დარდის გარდა?! მიტოვებული და დალეწილი ხის ღობეების მსგავსსად.

გათოვს

დამჭირდი და გამიჭირდი, როგორც ზამთარში მარტოდმარტო დარჩენილ სიზმარს, ისე გაცოცხლებ მოგონებად. შენ კი ამაოდ ცდილობ და თან ვერ მასმენ ორიოდ სიტყვას.

საკუთარი მე

ადამიანებთან ურთიერთობა ხომ მხოლოდ იმიტომ მიყვარს, რომ არ ვიცი, როგორები არიან ? არ ვიცი, რას მალავენ. და ხომ ყოველთვის მახინჯი სულის ადამიანებთან მინდა ყოფნა, რატომ ? იქნებ მეც მახინჯი სულის ვარ

მატარებლის ვაგონები

ცხოვრების თითქმის მეოთხედი სიყვარულზე წერაში გავატარე, მაგრამ ჩემი ცხოვრების ყველაზე დიდი არმოჩენა საკუთარი თავის შეყვარება ყოფილა...

*******

და აი, დაგდგა დღე, როდესაც განგებამ გადაწყვიტამ რომ ერთმანეთს უნდა დავეშორებინეთ. მაგრამ რატომ?-ამ კითხვაზე პასუხი, ვერავინ გამცა და ვერც გამცემს ვერასდროს. ისევ ბედის უკუღმართობას დავაბრალო? არ ვიცი,

მინდვრის ყვავილები (ნაწილი IX)

"ბიჭს გულში თითქოს რაღაც ჩასწყდა, საშინელი ტკივილი იგრძნო მკერდში, ფრთხილად მოიშორა მარიამი და ოთახიდან გაიყვანა.ბილეთი ხელებში ჩაუდო. ხმის ამოუღებლად შემოტრიალდა, კარი გადაკეტა. კედელს მიეყრდნო და ატირდა... "

უკქნასკნელი კოცნა (11 თავი)

ძალიან გავბარზებული ვიყავი თათიას სულელური საქციელის გამო მაგრამ თან მეცოდებოდა, ზუსტად ვიცოდი რა მდგომარეობაშიც იყო ახლა და რას განიცდიდა