როცა გიყვარს, ცა სულ სხვა ფერია (ნაწილი 3)

ხოვრება ბევრ იმედგაცრუებას გვპირდება ხოლმე, როცა გგონია მწვერვალს იპყრობ, ერთი არასწორი ნაბიჯი და მთელი ძალით ძირს ენარცხები. დამარცხება, იმედგაცრუება დიდი ტკივილია, მაგრამ თუ ძლიერი ხარ, ამაყად, წამოდგები და სვლას წარმატებისკენ ისევ დაიწყებ,

“მოდი ვითამაშოთ” 1 თავი

შემოდგომა და საშინელი, უჟმური, ცივი ამიმდები სამყაროში ყველაზე მეტად მაღიზიანებს. თავისუფლად შემიძლია ვთქვა, რომ სიცივე ჩემი ერთ-ერთი უსუსტესი მხარეა, როცა მცივა, უკონტროლოდ პანიკური და არაადეკვატური ვხდები.

უსასრულო იმედი

დილის შვიდის ნახევარია, მე კი ვდგავარ სარკესთან გაშეშებული და ვუყურებ სხეულს, რომელიც დარწმუნებული ვარ, მალე მიებარება ცივ მიწას. მეშინია. კი, მეც მეშინია, მეშინია რომ ვერ შევძლებ ყველაფრის მოსწრებას და მასთან შეხებას, ბედნიერებას.

ფიქრის კონტროლი.~სალოს გამოწვევა~ დღე 6

რაზე ფიქრობ, ახლა ამ წუთსა და წამს?ერთ მარტივ, ფსიქოლოგიურ ტესტს გასწავლით რომელიც თქვენს თავს ყოველდღიურად უნდა ჩაუტაროთ.ყოველ დილით, დააყენეთ მაღვიძარა დახუჭული თვალებით, შემთხვევითობის პრინციპით

როცა გიყვარს, ცა სულ სხვა ფერია ( ნაწილი 2)

ზაფხულის, პირველი დღე, წვიმიანი გათენდა. ისეთი, თავსხმა წვიმა იყო, სახლის სახურავებს ხმაური გაუდიოდათ, გახურებულ მიწას კი წვიმის შხეფები აგრილებდა და ირგვლივ, მიწის და წყლის ნაერთის, სასიამოვნო სურნელი ტრიალებდა.

მკვლელი ანგელოზები. (11)

ვერ ხვდებოდა თავიდან რა უნდა ეგრძნო...მრისხანება რომ ამდენის უფლება მისცა უბრალო მოკვდავ ადამიანს ,რომლის მოკვლის შანსიც ათასჯერ ჰქონდა თუ სევდა რომ საკუთარმა შვილმა უღალატა და ამისთვის გაწირა საკუთარი მამა! მისთვის ერთი შამსიც კი არ მიუცია რომ

ირწმუნე საკუთარი თავის~სალოს გამოწვევა~ დღე 5

დღევანდელ ბლოგ პოსტში ვისაუბრებ თუ როგორ ვირწმუნოთ საკუთარი თავი. როგორ გვჯეროდეს და ვენდობოდეთ მას.

ჯანდაბა! ჩემი უფროსი შემიყვარდა. (თავი XIII)

- შემოდი... რა დაგემართა? - ისეთი მოტეხილი ჩანს, გვერდით ვუდგები და დივანზე დაჯდომაში ვეხმარები და მეც გვერდით ვუჯდები. - დავიღალე. - ამბობს ჩუმად და კალთაში მიდებს თავს.

წერილი საგიჟეთიდან თავი 2

მე დავბრუნდი, ისევ დავბრუნდი ოთხიწლის შემდეგ. ვიცი ჩემი წინა დამშვიდობება მართლაც უსასრულოდ გაიწლელა. აქ ისევ მხიარულებაა, ისევ თეთრი კედლებია, რაც მოსაბეზრებლად გადაიქცა. რომ არა წელიწადის ოთხი დრო, არვიცი ამ ერთფეროვნებას რა ეშველებოდა.

სიკვდილის ესთეტიკა აწმყოში

"და მე დღეს, როდესაც საბოლოოდ დავკარგე წინწკალი სული და შენ, როდესაც საბოლოოდ გამწიე განზე, მსურს მოვიხურო სიკვდილის კაეშანი. ჩემს ირგვლივ მყოფმა საზოგადოებამ ვერ შეიცნო ტანჯული სული... ვერ ამოიკითხა იარებს შორის დარჩენილი უნაპირო ნაღველი... ვერ