სასრულეთი (თავი 24)

ამ ფიქრებში გართული მოვუყვებოდი დერეფანს, რომ გამომძიებლის სატელეფონო საუბარს შემთხვევით მოვკარი ყური. ის არაბია? დარწმუნებული ხარ? როგორია მდგომარეობა? მოვიდა გონზე? ინგოროყვას კლინიკაში ხომ? კარგი, 2 საათში გამოვუშვებ ეკიპაჟს....

საკანი (1თავი )

-აბა რახდება იტყვი? მოწყვეტით დავეშვი მის სარაძელში, ფანჯარასთან მდგომი გიო კი მკაცრ სახეს არ მაშორებდა - ძალიან არმინდა ამ საქმეს გაგაკარო .მაგრამ, იმათმა მაინც და მაინც ანიტა ჯაში გვინდა იყოს ამ საქმის გამომძიებელიო. მე მის ამ გამომეტყველებაზე

მომენტის დაფასება

...მაგრამ, ისევე ვგრძნობ ახლა თავს როგორც იმ შემთხვევაში ვიგრძნობდი, რომ არ დამეფასებინა მომენტი.. უსამართლობაა ერთიდაიგივე შეგრძნება გქონდეს დროის მერე ორივე შემთხვევაში... არ შეიძლება,მე ასე არ მინდა.. საერთოდ არაფერი არ მინდიდა ასე გამოსულიყო..

მოუწვდომელი სიყვარული ნაწილი-3.

-აჰჰ,კარგით მართალი ხართ. მაშინ ახლა კარგად მომისმინეთ რასაც გეტყვით! ვიცი რომ რაღაც არარეალურს გთხოვთ,მაგრამ მინდა რომ ლუკასს გრძნობები დაუბრუნოთ,რომელიც დაკარგა! რომელსაც ვეღარ გრძნობს! -რა?!მე?!

ქარაფებზე მოსიარულე (სრულად)

ნაწარმოები მოგვითხრობს ქალზე, რომელმაც გადაწყვეტილება მიიღო ებრაელთა ყველაზე მკაცრი წესებით მცხოვრები ხალხის თემიდან, ჰასიდებისგან (ულტრა ორთოდოქსული წესებით მცხოვრები სატმარებიდან) წასულიყო და ინტეგრირება მოეხდინა საზოგადოების დანარჩენ წევრებთან.

უცნობი გოგოს დღიურები (თავი 3)

როდესაც ლადო ექიმისგან გამოვედი სულ მის სიტყვებზე ვფიქრობდი. ნუთუ, მართლა დარჩა ჩემში სიძულვილის გარდა რაიმე სხვა გრძნობა? ნუთუ, მართლა მახსოვს რას ნიშნავს ბედნიერება? კი ვფიქრობდი ამ ყველაფერზე მაგრამ, პასუხები არ მქონდა!

ეგო

ვისგან ელოდები შველას?... ღმერთის ხატება გამომეცხადა წუხელ და მითხრა რომ ის არაფერ შუაშია,მე,რომ ამ ბნელში ვიწვი,მაგრამ დახმარების ხელს შემპირდა,რადგან მისი შედევრი ვარ.

შიში პატივისცემა და სიყვარული {ნაწილი 2/7}

სამზარეულოს კართან მდგომი, ნიკოლოზ აბაშიძე, ღიმილით ისმენდა გოგონების საუბარს და იმის წარმოდგენაზე, რომ ანდრია ახვლედიანს, მახეს უგებს ნიცა, ხმით გაიცინა:

ანგელოზი (თავი 2)

მისი სხეულიდან უდიდეს სითბოს ვგრძნობდი, ვუყურებდი და თითქოს გაშეშებული ვიყავი, არაფრის გაკეთება შემეძლო, მისი სახე, სხეული, ნაზი წვრილი თითები, არც ისე მარტივი დასაჯერებელი იყო, რომ მას ასე ახლოდან რეალურად ვეხებოდი...

მე შენ და ცხოვრება (თავი 18)

რა გეგონა?ყიფიანო რა გეგონა, რომ გამოიკეტე ამდენი წელი იქ.-ბავშვიო ტო!ბავშვი ყავს და მერე სად ყავს?რახდება?-გაოგნებული ესაუბრებოდა თავის თავს.