წითელი ფერი (ნაწილი 4)

ვიბანავე, ტანსაცმელი დავაუთოვე დილისთვის, საწოლი გავშალე და დასაძინებლად დავწექი, ვიცოდი რომ ასე ადვილად მაინც ვერ დავიძინებდი, სულ დღევანდელ საღამოზე ვფიქრობდი, დაბნეულობისგან თეთესთვისაც არ დამირეკავს,

“უცნობი„ (თავი 1)

მწველ მზერას ვგრძნობ, იმდენად მწველს რომ კომპლექსი მიჩნდება, გარშემო ხალხი ირეოდა... იმდენად შემაწუხა ვიღაცის მზერამ რომ თავი ავწიე და თვალებით მზერის ადრესატის პოვნა დავიწყ, მალევე ვიპოვე,თვალი თვალში გავუყარე სულ რაღაც წამებით და ისევ დავხარე

ტყვე

ერთი ჩვეულებრივი საღამო თბილისში... გზებს მუდამ ძრავის ხმა ახმაურებს, ხალხის გაუთავებელი საუბარი და ბავშვების ჟრიამული ქალაქური ცხოვრების თანმდევი ფორიაქია... თუმცა გოგონას, რომელიც გზას მარტო მიუყვებოდა ხეებს შორის, არაფერი ესმოდა...

როცა სიყვარული მარტივია.... (თავი 17)

-მიყვარხარ._ გახურებული ცეკვის დროს, სასაცილოდ დაგრეხილ და მუსიკას აყოლილ სხეულებს შორის მხოლოდ ერთი წყვილი იდგა გაშეშებული, ღიმილით უყურებდნენ ერთმანეთს და წარმოდგენაც კი არ ქონდათ მათ ირგვლივ რა ხდებოდა.

აბლაბუდა მეთვრამეტე თავი (დასასრული)

- დაღლილი, ნახევრად მძინარე მიხუტებული ვიყავი საყვარელი მამაკაცის მკერდს, თლილი თითებით თმებზე მეფერებოდა, შიშველ მხრებზე მკოცნიდა. მთელი არსებით ვცდილობდი ყველაფრის დამახსოვრებას, მისი თითოეული მიმიკის ღრმად ჩაბეჭდვას. ვიცოდი, უკანასკნელად

******

-უკაცრავად, სხვა მეგონეთ-ვუთხარი და ხელი გავუშვი. შეეშინდა...ვიგრძენი როგორ აუთრთოლდა ხელი. რომ მხედავდე, შენც შეგეშინდებოდა.

სასრულეთი (თავი 13)

ჩვენი შეხვედრის პირველი ადგილის დანახვისას ისევ ურთიერთსაწინააღმდეგო ემოციების ზღვამ მომიცვა, თითქოს სწორედ ჩემში ჰპოვა გამოვლინება ორივე ელინურმა საწყისმა, დიონისეულმა და აპოლონისეულმა. აპოლონისეული საწყისს სურდა ჰარმონიულად მეცხოვრა

და სადმე..

მე შენს თვალებში მარტოობის დავმარხე სევდა, მე შენზე ფიქრში ჩემს დემონთან მოვიგე ომი, შენი სურნელი როგორც ბედი ყველგან თან მდევდა, შენა ხარ ჩემი ლეკვი სწორი მამაცი ლომის..

წითელი ფერი (ნაწილი 3)

ლექციაზე ადრე მივედი, არ მინდოდა ხალხით გადატენილ აუდიტორიაში შესვლა და მათი ხედვის ობიექტი გავმხდარიყავი... ბოლო რიგში კედლის მხარეს დავჯექი, რახან ნახევარი საათი იყო დარჩენილი ჩემს ჩანთაში სწრაფად ამოვქექე ახლართული ყურსასმენი

სადღაც სინათლე დაიკარგა

ყოველთვის მინდოდა ამაზე დამეწერა მაგრამ გამბედაობა არ მყოფნიდა.მინდოდა ეს გამეკეთებინა მაგრამ აქაც გამბედაობამ დამაყენა კუთხეში დასჯილი ბავშვივით.