მჟავე ცაცხვის- ჟუკოსა და მისი "მეზობელი" ლუნას ამბავი {თავი 2}

"მას შემდგომ, რაც სხვასთან წახვედი, ჩემო კარგო, ძვლები გაუჩერებლად თრთის. "

უარყოფილი (თავი 2)

შევიცვალე. აღარ ვარ ის ვინც ვიყავი. მგონია რომ საერთოდ არ ვარ, დავსრულდი. ყოველ დღეს ერთი ფერი აქვს. მარტო ვარ საკუთარ ფიქრებთან ერთად. იყო ისეთი დღეებიც, როდესაც ვნანობდი, რომ არ გავგიჟდი. ვიყო ასეთი ნორმალური სირცხვილია. ვიყო ასეთი გადარჩელი

დროის სასჯელი (დასასრული)

ახალი წელიც დაგვიდგა, ოჯახი ავღნიშნავთ, კარზე კაკუნია ეს ალბათ ჩემი მეგობარი გოგა იქნება, კარები გავაღე და მართალც ჩემი ყოფილი თანამშრომლები მესტუმრნენ გოგა და ბაჩო, ერთად მივუსხედით სუფრას და მოვიკითხეთ ერთმანეთი, ლაპარაკის დროს ბაჩომ ზაქარიაზე

ნაჩუქარი გული (თავი V)

დაგვიანებული “მიყვარხარ”,დაგვიანებული მოლოცვასავითაა ხვდები ,რომ ძალიან უსარგებლოა და აღარანაირ ემოციას იწვევს შენში გარდა ღიმილისა.

ურეკის მზის ქვეშ ( თავი XIX)

მისი მზერა ამჯერად მკერდს მიწვავს,მერე კი მისი ამბორი და ცხელი ხელების შეხება,რომელიც ჭკუას მაკარგვინებენ. - ჩემი ცეცხლოვანი ქალი. - ამბობს ჩემს მკერდთან და მერე ნაზად მკოცნის იქვე. - შენი. - მსიამოვნებს,ის რომ მისი ვარ. - ჩემი,მხოლოდ ჩემი! -

რა გინდა ჩემგან დადვანო?(4თავი)

გზაში არ ვლაპარაკობდით მხოლოდ მუსიკას ვუსმენდით,როგორც ჩანს ჩემი და ალექსანდრეს გემოვნება მუსიკაში ერთმანეთს გავდა. ჩემი საყვარელი სიმღერა ჩაირთო და თვალები დავხუჭე,ვერც გავაცნობიერე მუსიკას ისე ავყევი.ზოგადად სიმღერის დროს მთელ გრძნობებს გადმოვცემ

ჰორიზონტს მიღმა IX

-ვიცი ყველაფერი, სანამ მოვიდოდი გავარკვიე მაგრამ რატომღაც ვერ წარმოვიდგენდი თუ გოგო სასტუმროდან იქნებოდი. -გოგო სასტუმროდან? -კი გოგო სასტუმროდან.

მჟავე ცაცხვის- ჟუკოსა და მისი "მეზობელი" ლუნას ამბავი {სრულად}

"- ჟუკო, ჟუკო! ხომ გღვიძავს, არა?!- მჭექარედ წარმოთქვა ტკბილმა ცაცხვმა, რომელსაც ლუნა ერქვა. - ხო, ხო... ჯერ კიდევ მღვიძავს, ლუ.- უმნიშვნელო სიტყვებშიც კი უაღრესად მნიშვნელოვანი სიყვარული იგრძნობოდა, ჟუკოს წარმოთქმულ ბგერებშიც."

ჩემი ედემი./4 თავი/

მუხლამდე კაბა ეცვა, ატმისფერი. მკერდს ქვემოთ წვრილი ქამარი შემოეხვია, ისე უხდებოდა მის გარეგნობას ოდნავ მოზრდილი მუცელი, დათა მენაბდეს ალბათ ჭკუიდან შეშლიდა ეს ვიზუალი.

ერთხელ ადამიანურ სამოთხეში(სრულად)

-რომ გაეღვიძოს ერეკლე?!-შესძახა შეშფოთებულმა აკაკიმ და მეგობარს გადახედა. -მოშორდი,შენ რომ დაგინახავს გული მეორედ არ წაუვიდეს!-მეგობარს ხელი ჰკრა დუკამ. -ოჰ,მიდი შენ დაენახე და ერეკლეს თავისი ნებით გაყვება მაჩის ბიუროში. -მაჩის ბიუროები