ამერია დ&ღ

ამერია დღე და ღამე, ამერია ფიქრი ძალზედ, თვალს რომვხუჭავ მელანდები, როცავახელ მენატრები,

შეიგრძენი შენი თავი და ფიქრები

როცა გგონია, რომ ყველაფერი დასრულდა მაშინ ჩნდება ნათელი წერტილიც და ამოყავხარ ჭაობიდან თავისუფლდები იმ გრძნობისაგან რაც შენს გონებაში ხდება, რაც გბოჭავდა და გიჭერდა თითქოს სადღაც გაქრა , შიშის მაგივრად სიძლიერე ისადგურებს და ისევ სრულფასოვანი ხდები,

უსაზღვრო

ამოვალ მეტროდან, ისევ გელი, ვიყურები იქით-აქით, ტელეფონს ვუყურეეებ, ვრეკავ მაგრამ ზარი არ გადის, გავდივარ ქალაქში და ქუჩაში ხალხის რბოში ავირევი, ისევ მომლოდინეთა რეჟიმში მყოფ აბონენტს ვგავარ. ყველას გავხედავ და გამოვხედავ, თითქოს მათში გეძებ,

პრობლემა იწყება შენით. (ნაწილი 10)

-რა იყო რისი გრცხვენია? ესეთი რაღაცების ჩემთან არ უნდა გრცხვენოდეს!! ძმაკაცები არ ვართ? დავჯდეთ დღეს და მომიყევი ყველაფერი დეტალებში! მითხრა ეს და გადაიხარხარა კიდევაც. -აუუ შენ ბიჭო!! ვერ ხედავ რომ სცხვენიაა? სიცილით წამოარტყა ხელი იანმა !

გაყიდული ღირსება (2 თავი)

ცოტნე და მია ერთმანეთს დიდხნს უყურებდნენ თვალებში და ჯიუტად არცერთი არ არიდებდა მზერას, მიას გულმა გამალებით დაუწყო ცემა როცა ბიჭმა მკალვზე წაავლო ხელი

თავქარიანი(თავი2)

ჩემი მაიმუნები, ჩემი ქაჯანები, ჩემი ბავშვები ჩემთან არიან- ბუტბუტებდა ნინის- ბავშვებო გეშიებათ რომ, მოვყევი აქ ქოთქოთს, წამოხტა მოხუცი და სამზარეულოოდკენ წავიდა, იქედან კი

გარდაცვალებიდან... კვლავ დაბადებამდე...

გახსოვდეს, რაც არ უნდა მოხდეს, როგორც არ უნდა მოგექცნენ, ყველა სიტუაციაში ,,ადამიანად“ დარჩი...ყველაფერი მაშინ დაიწყო, როცა გავაცნობიერე რომ ძველებურად ვერასოდეს ვერაფერი იქნება. ყველა ისტორია, ყველა მომენტი, რომელიც გადამხდა და რომელიც გამოვიარე

სასრულეთი (თავი 11) +18

დრო და დრო ჩვენი თვალები ისევ ეჩეხებოდა ერთმანეთს. რას ვხედავდი? მონატრებას, სითბოს, სიყვარულს, სურვილს, თუმცა სადღაც ჭაობისფერის სიღრმიდან სულ ოდნავ, მაგრამ მაინც კრთოდა ეჭვი, შიში, და რამაც ყველაზე მეტად შემაშინა, შურისძიების წყურვილი.

ღალატი {სრულად}

ყველანი ცოდვილი მოკვდავები ვართ . ღალატი? ხო მოღალატე რაღაც დოზით შენც ხარ, მეც და ისიც . მთავარი მტერი მაინც ტყუილია , სიყალბე და თუ შენ ნამდვილი იქნები ყოველთვის გაიმარჯვებ . დაგინახავს შენი ადამიანი , გიგრძნობს ხელს ჩაგკიდებს და აღარასდროს

კაენის მოდგმა (თავი მეორე)

ავთოს მშობლებიც მოვიდნენ, მოიყვანეს მათი ნაცნობი მღვრდელი... ავთოს დედა თინა, დაჟინებით იმეორებდა ერთი და იმავეს.. რომ ავთოს მამაოს დახმარება ესაჭიროებოდა. -მაია: აქეთ მობრძანდით მამაო,