ოცნებებთან ასე ახლოს (გაგრძელება)

მასთან რას აკეთებდი? სინათლეები აანთო მამაკაცმა -დანიმ არ დაიძინა უჩემოდ იცოდა ანიტამ არავითარი აზრი რომ არ ჰქონდა ახლა მის ნათქვამს

სულის კვალი

სიბნელეში ჩაფლულიყო ჩუმი ქალაქი. მსუბუქი ხმაც კი მკვეთრი გეგონებოდა. უცაბედად,წვიმის წვეთებმა სვლა დაიწყეს მომრგვალო ქვებით ჩაწყობილ გზაზე. გზა გრძელი და თითქოსდა უსასრულო იყო,ბოლო არ უჩანდა.

გრძნობების მორევში

ანდრეს გონებაში ათასი ფიქრი უტრიალებდა ყველაზე მეტად ეშინოდა იმ კითხვის დასმა რომელიც ტვინს ურევდა და მასში მხეცს აღვიძებდა.. იმის წარმოდგენა რომ შესაძლოა მას სხვა კაცი ეხებოდა თუნდაც წარსულში უმართავს ხდიდა. ეგოისტი იყო ანდრე ძალიან მესაკუთრე…

მარტო'სული 17 თავი

თორნიკეს მის ქცევაზე ბოროტულად გაეღიმა და სანამ დაბნეული გოგონა აზრზე მოვიდოდა მაჯაში უხეშად წაავლო ხელი და თავისკენ მიიზიდა

ოიზისი(XVI)

მარიტა ირაკლის ყველა ნაკვთს ერთდროულად უყურებს, მერე თვალი შეხსნილი პერანგისკენ გაურბის და ირაკლი ამ მზერას ამჩნევს. -მომკლავენ შენები. -მხოლოდ კოცნა.

არჩევანი ( 5)

ღა აშორებდა. – ხო, არ ღელავთ ქალბატონო, ადვოკატო?- გამჭოლი მზერით გახედა და ზემოდან დააჩერდა. – ეგ შენ უნდა ღელავდე, რადგან დღეს დამარცხდები და ეგ შენი სიამაყე წამებში დაგემსხვრევა.- ნიშნის მოგებით უთხრა.

უსახელო

მე შეპყრობილი შენით მოგიხდი, როგორც სახადს... გადაგივიწყებ მერე სულ დაგივიწყებ... ნახავ.

დიდი ქალაქი

მე დიდ ქალაქში გზები მერევა და მარტოობის მაქვს მძაფრი განცდა. ახლა წვიმების ამინდებია და დიდ ქალაქში არა ღირს დაცდა....

"კუბიდონი ციხის კართან"

დღეები გადის, მაგრამ ჩემთვის ისინი არაფერს ნიშნავენ. თითოეული წამი უბრალოდ გადის, რომელიც ქრება სივრცეში. არ ვიცი, რა მჭირს ის, ვარსებობ თუ ვცხოვრობ ვერ გამიგია. თითქოს არც არასდროს მიცხოვრია და არც ვაპირებ ცხოვრებას.

მარტო' სული 16 თავი

-ძმაო გთხოვ დამშვიდდი, არაფერი დაგვიშავებია, უბრალოდ სახლში მიმყავდა- რის გამოც კიდევ უფრო გაბრაზდა თორნიკე და ფანჯრიდან საყელოში ჩააფრინდა- ჯანდაბა- აღმოხდა სასოწარკვეთილ მძღოლს დანებების ნიშნად ხელები ასწია- მშვიდად- თორნიკეს მის ქცევაზე გაეცინა