სხვისი ცოლი (2 თავი)

ნათიამ დიდხანს ვერ შეძლო დამშვიდება, რაც უფრო მეტს ეფერებოდა ნიცა მით მეტად უჩუყდებოდა გული

პაზლების ქურდი /ტოპაზისფერი/

ასე უთქვამთ, ცხოვრებაში არსებობს ორი ძირითადი არჩევანი, შეეგუო არსებულ პირობებს, ან აიღო მათი შეცვლის პასუხისმგებლობაო - მე, მგონი, სადღაც შუაში გავიჭედე. სამი წელი გავიდა მას შემდეგ, რაც საქართველო დავტოვე და საზღვრებს გარეთ

თუ გაიმარჯვებ! (თავი მეშვიდე)

ემილი იმ ერთ-ერთ იღბლიან მოზართა შორისა,რომლებიც ყველაზე სახენგალთქმულ სკოლაში სწავლობენ . სახელის მიუხედავად, ამ სკოლაში უსამართლობა და დააჩაგვრა გაამეფებული ! აქ ხომ ყველას ეშინია გამეფებული უსამართლობის მთავარ მიზეზთან "ჯონ ჯეისონთამ" სკოლის

პირველი კოცნის მოპარვიდან....გულის დაპყრობამდე(თავი5)

-კარგი პატარავ დაწყნარდი არაფერია ისეთი,მენდე და ნახავ როგორ დაიჩოქებს ჩემი სვანი ბაბნიკი ძმაკაცი შენს მუხლებთან.-დამამშვიდა ალექსამ -მადლობა საან-გავუღიმე და ლოყაზე მოვუთათუნე ,მანაც გამიღიმა და სისწრაფეს უმატა. სანდრომ დამამშვიდა მაგრამ რაც უფრო

მწვანე კეტი და ლურჯი ბოტასი ( თავი 4)

ნინას დავურეკე და იქვე პიცერიაში გავიქეცით,შევედით შევუკვეთეთ,რაღაცაზე ვიცინოდით და უცებ კარი გაიღო,შიგნით ნიკა შემოვიდა,ვიღაც გოგოსთან ერთად.ადგილზე გავქვავდი,მან ერთი გამომხედა და ვითომც არაფერი იქეთ გაუხვია,აი ჩვენი პიცაც მოვიდა,იქვე ნიკაც იდგა

თუ გაიმარჯვებ! (თავი მეექვსე)

გავიგე უკნიდან ლეოს ხმა, თან იცინოდა სემთამ ერთად ,ჯერემიმ რომ დალანძღა უცბად ორივე . -გაჩუმეთ პირი ,რანაირად ლაპარაკობთ?!ჩურჩულებდა ლეოს და სემის უკანა მერხზე ჯერემი.-რაც სათქმელია,უნდა ითქვას.ვთქვი მე და ჩავიცინე ,ამაზე კი ემილიმ გამომხედა,

სულს მოგცემ {II სრულად }

ნებისმიერი ზღაპარი ატარებს ადამიანურ ემოციებს , გვაჩვენებს ჩვენში დამალულ ნათელ და ბნელ ფერებს. იმ არარეალურ გმირში საკუთარ თავს ამოვიცნობთ , რაღაც მსგავსს ვიპოვნით გვეტკინება , გაგვახარებს , იმედს ჩაგვისახავს ან სიმართლეს დაგვანახებს. რეალურ

სხვისი ცოლი (1თავი)

-კარგი-ნაწყენი ხმით უთხრ დედას და უკან გაყვა.ნელი ნაბიჯით მიიწევდნენ დედაშვილი სახლისკენ, არცერთ არ უნდოდა რომ მალე მისულიყვნენ სახლში, იმ სახლში სადაც მუდამ ტკივილს აყენებდნენ ორივეს, ნათიას ტელეფონმა ისევ დარეკა, მან სწრაფად უპასუხა ქმარს -რას

ურეკის მზის ქვეშ ( თავი XIII)

ბალიშს ხელებს ვხვევ და თვალებს ვხუჭავ. ის ის არის უკვე უნდა ჩამეძინოს,როცა ჩემს გვერდით საწოლი იზნიქება და ვგრძნობ გახურებული ხელის გულის შეხებას საჯდომზე. ხმას არ ვიღებ. მისი ხელები უფრო ზემოთ ცოცდება და ახლა ტუჩების შეხებას ვგრძნობ ხერხემალზე.

მეზიზღები არაბულო (სრულად)

ცხოვრება უსამართლოა... ზოგჯერ კი ისეთი სამართლიანი... ჩვენ ადამიანები ვერასდროს მივხვდებით მის დანიშნულებას საბოლოოს. არსებობს უამრავი მოსაზრება და აზრი თუმცა საბოლოო დასკვნა მაინც არავის აქვს თუმცა დამეთანხმებით ეს ყველაზე და ყველაფერზე საინტერესოა.