ყველაფერი რაც მე მინდა (თავი 10)

კი ვიცი უცნაური სახელია ,,ფორთოხალი“, მაგრამ ფორთოხალს ისეთ ადამიანებს ვუწოდებთ, რომელიც ციხეში არ მჯდარა, არავინ მოუკლავს და მაინც ამ ,,კანონიერებს“ შორის პარპშობენ. საერთოდ არაფერი არ მახსოვს, მხოლოდ ის

ურეკის მზის ქვეშ ( თავი X)

-ვუღიმი და ვხედავ ირაკლის,რომელიც ჩემკენ მოდის და ჩემს შეზლონგზე ჯდება. გაოცებული ვუყურებ მის სახეს,რომელიც ძალიან ახლოსაა ჩემთან,მერე გარემოს ვათვალიერებ და ვხედავ,რომ ყველა ჩემი მეგობარი რუჯის მისაღებად წევს თავზე მაისურ გადაფარებული. თვალები

ტანჯული ერი.....

ნდობა გამქრალი, სისხლი გამშრალი, გული დაღლილი და გადაღლილი, სული დაბალი კაცი მაღალი, აღარ არსებობს აქ სამართალი...

დეპრესიის დღეები

წერა არის ის რაც მეხმარება დეპრესიისას რომ დავძლიო ძლიერი ტანჯვა ცხოვრებისა და მიყენებული ჭრილობები მარტოობისა

მერამდენედ, ლი?! /სრულად/

"ახლა მინდა, ლი ხელები მოგაწვდინო, თუმცა ვერ გწვდები... მინდა შენთვის სიტყვები გავიმეტო, თუმცა შენამდე ეს ფრაზები ვერ მოდის... იქნებ ხელები დამიმოკლდა ან ის გამბედაობა, რომელიც მაშინ გაქრა, როდესაც შენ წახვედი და ხანდახან კვლავ ჩემკენ მოილტვოდი?!

ერთად ყოფნა შეუძლებელია...1 ნაწილი.სრულად

ახლა უკვე სხვა იყო ფიცხელაურების მემკვიდრე.როგორ არ უნდოდა, როგორ არ ეცადა,მაგრამ მაინც ვერ წავიდა იმ აზრის წინააღმდეგ რომ ბიზნესს ჩასდგომოდა სათავეში. უფრო მეტიც ახლა ცივსისხლიანი მკვლელი იყო.ახლა საკუთარი თავის თვითონაც ეშინოდა...ახლა საბოლოოდ

იცი გავიზარდე

იცი გავიზარდე და მე ბავშვობა მომინდა, ის დრო მომნატრებია როცა დავნარნარობდი,

* * * ( 7 თავი)

- აბა ბიჭებო ლუდს ხომ დალევთ?- ხელები ერთმანეთს გაუხახუნა. - აჰამ.- ორივემ ერთად თქვეს. ისაუბრეს და გაუგეს ერთმანეთს. ჩაძმაკაცდნენ. - იცი რა მაინტერესებს?- ნიკამ წამოიწყო საუბარი.- ანუ... ანის შეყვარებული ყავს? ან ვინმე ხომ არ მოსწონს? - რაო ნიკუშ

ჩაეხუტე გაურკვევლობას IV

ჩაიხანაში ერთმანეთის პირისპირ ისხდნენ თორნიკე და ლოლიტა, ვერც ერთი ვერ იწყებდა საუბარს. რაღაცა ბიძგს ელოდნენ და ბოლოს თორნიკემ დაიწყო. -ესეიგი მეორე ჯგუფი თქვენ ხართ. -დიახ. -მარტო შენ ხარ იქ?

ზამთარი

კვლავ მოვა ჩემი ზამთარი ცივი, რომელიც ისევ გამიყვანს გარეთ. მოწყდება ამ ცას კვლავ შავი მძივი, რომელიც თურმე ცის წვერზე ვნახეთ. კვლავ მოვა ჩემი ზამთარი თეთრი და დაიწუნებს შერჩეულ მუზებს. ნეტავ ვინ იცის, ზამთარი ჩემი აქ ამ დღეებში თურმე რას უძლებს.