ტყუილი მილიონ დოლარად *9*

- გაეთრიე!! წადი!! შენი დანახვაც კი გულს მირევს,ნიკა! კიდევ ერთხელ ჰკრა ხელი და მთელი ემოციები ერთიანად ამოანთხია. გაეთრიე ნიკუშა!!ჩემს ცხოვრებაში,აღარ გამოჩნდე,დამთავრდა..მორჩა! აღარ გპატიობ და შენთან აღარ მინდა!! - შენ რა,მიყვირი?!

《L'apôtre du diable 》

ტყეში სიჩუმე ქალის განწირულმა ყვირილმა გარღვია ფეხები დაკაწვროდა და ნელ ნელა მოჟონავდა ბლანტი სითხე შველას ითხოვდა მაგრამ მისი ყვირილი ტყის უჩინარ გასოსებშივე რჩებოდა ... - ვერ გამექცევი პატარავ .!

ოკეანის პირზე -(სრულად)

_ზღალბი დილამშვიდობის, რაიყო გოგო რო გირეკავ სავარცხალი მაინც გადაისვი მაგ თმებზე სანამ აიღებ ყურმილს გამისკდა ამ დილაადრიან სათუთი გული._მხირული გამოფხიზლებული ხმით მიაყარა ლიზამ -როდის უნდა მოეშვა ჩემ თვითნაბად ანდღულაძის პრიჩოზე ღადავს.

უკანასკნელი ამბორი +18 (თავი 8)

"- გაწიე შენი ხელები, თებეა! - რა? - გაწიე-მეთქი!!! - ანუ ხელს მკრავ? - შენ შენი გადაწყვეტილება უკვე მიიღე, თებეა! არ დავუშვებ, რომ ილუზიებში მაცხოვრო. შენ არ გიყვარვარ ამაში კი საბოლოოდ დავრწმუნდი. ახლა კი წადი ამ სახლიდან!! - მაგდებ?- შევყვირე

მე შენ და ცხოვრება (თავი 13) +18

მივხვდი როგორ გაიღვიძა ჩემში მიძინებულმა მხეცმა,ამ მხეცის გაღვიძებით კი როგორ დამთავრდა, მშვიდი და ბედნიერი ის ერთი კვირა რაც მეგონა,რომ მთელი ცხოვრება მექნებოდა ჩემს საყვარელ ქალთან ერთად.

ცას ბურუსიანს

გათენდა დილა ვხედავ ცას ბურუსიანს, ვხედავ იქვე პატარა ხესთან , მჯდარ ლამაზ გოგოს ცისფერი თვალები , და მისი შემზარავი მზერა

ნუ მიეყრდნობი!

მუსიკის რიტმს აყოლილი ნაბიჯი, გაუგებარი განწყობა, ამღვრეული თვალები, უცხო სევდით დამძიმებული მხრები და სულის ფსკერზე დალექილი გაურკვევლობა... რა მჭირს? ვიცი რაც მჭირს... ვხვდები, ვხვდები და აღიარება არ მინდა, ვცდილობ გავექცე, თითქოს ასე თავს

გონების ნათელი და ბნელი წერტილები

ეს ისტორია ეხება გოგონას, რომელმაც ერთდროულად ყველაფერი და თან არაფერი არ იცის, გოგონას რომელსაც ეზიზღება და უყვარს ადამიანები, გოგონას რომელსაც უამრავი აზრი უტრიალებს გონებაში და არ იცის მთგან რომელს დაუჯეროს.

წვიმიანი ლონდონი

გამომშრალ ბაგეებში მოქცეული მორიგი ღერი, მერყევი ალით მოალერსე ცეცხლის მოწითალო ენა, სიგარეტის წვერზე დანთებული არეული ფიქრები და ისევ უმიზეზო, ნაცრისფერი სევდა. ვუღრმავდები ქვეცნობიერს, ვცდილობ გავიგო რაზე მესაუბრება, მასაც მოუწყენია, ხმაურიანად

სიცრუის სადგური 9

სოფის ლაპარაკის უნარი წართმეული ჰქონდა და მის მხარზე ნიკაპჩამოდებული მხოლოდ თავს აქნევდა. იმ წუთებში ყველა წარსულის კადრი ერთმანეთს ენაცვლებოდა. ნათლად ხედავდა სანდროს ღიმილიან სახეს და სიყვარულით და სითბოთი გაჯერებულ თვალებს, რომლებიც