გატეხილი თოჯინა

მე სწორედ ასე მჯეროდა მაშინ, რომ ადამიანს შესაძლოა სიყვარულის სახელითაც სცემდნენ, ისევე როგორც მამა დედას.

სამოთხის მინდვრები (სრულად)

ჩემს უკან კი ცეცხლი ეკიდა სამოთხის მინდვრებს და ცეცხლში ბრიალებდა მთელი ჩემი სიმშვიდის ნიღაბს ამოფარებული ბინძური სამყაროც.

მიშგუ დოშდულ

სიყვარული რთულია,სიყვარული მოულოდნელია,სიყვარული არის ყველაფერი რასაც ვფიქრობდი რომ იყო და არა მხოლოდ. მის მიმართ გრძნობები ისე გაჩნდა როგორც ძილი მოდის,ნელა და შემდეგ ერთდროულად. მე ვიცი რომ სასწაულები ხდება მაშინ,როცა ამას ყველაზე ნაკლებად

მდინარეში ნაპოვნი სიყვარული (თავი 3)

-კარგით ნათია დეიდა, მაგრამ იცი წლის ხომ აღარ ვარ არა?! ამ დროს გამოვიდა საძინებლიდან გოგო და ამ წინადადების გამო გადაწყვიტა კომპიუტერში შეეხედა. -რას უწუნებს შენ იცი წელს? გილოცავ ბატონო იუბილარო. ყველაფერს საუკეთესოს გისურვებ, ჯანმრთელობას,

შუა ღამე

როცა ცაზე ვარსკვლავი აღარ მოსჩანს და ღრუბელი გადაეკვრის როგორც ნისლი როცა ღამით უკანასკნელ ღერს ვეწევი ფიქრი შენსკენ კვლავ მოფრინავს

არ ვიცი რა დავარქვა!!!!!

- მითხარი, არ დაიღალე? - პასუხს საკმაოდ დიდ ხანს ველოდე , მაგრამ მხოლოდ სიჩუმე იყო, ზოგჯერ კი ეს სიჩუმე ყველაზე მეტს ამბობს.არ მინდოდა ზურგი მექცია მისთვის.. ჩვენთვის... კიდევ ერთხელ. კიდევ ერთხელ. ამ ერთხელ... იქნებ ახლა მაინც გამოვიდეს. ჩემს თავს

თითქოს არც ხარ

სიყვარული აღარ არის იმ დღეს გაქრა, ტყუილია მერე რა რომ ესეც მტანჯავს, მერე რა რომ დღეს მიყვარხარ - უკვე სხვა ხარ, -არ ვაპირებ გავაგრძელო, აღარ მყავხარ, ნახვამდის ვთქვი, და გაგიშვი თითქოს არც ხარ...

ახალი ეტაპი

ცხოვრების ახალ ეტაპზე, ახალი ემოციით დახუნძლულს გიწევს უკან მოიტოვო ყველაფერი, რამაც ხელი შეუწყო ჩვენი პიროვნების ჩამოყალიბებას, უამრავი შეცდომა და მიღებული გაკვეთილი, გზამკვლევია ახალი გზის და ეს გზა სწორი ნაბიჯებით უნდა გავიაროთ.

მომკიდე ხელი - თავი მეთხუთმეტე

-„ბოროტი! თავხედი! გატუტუცებული!“-გავიფიქრე და კორპუსს გავუყევი. ცას რომ ავხედე, კვამლისფერმა ღრუბელმა ავი მზერით მიპასუხა. შიშისაგან თვალები დავხარე, მაგრამ ყურების დაცობა ვერ მოვასწარი, რომ ცამ ავისმომასწავებლად დაიგრგვინა.

მისი ქალიშვილი (მეევსე)

_ისე მთხოვე , როგორც წესია და ვინ იცის, იქნებ დაგთანხმდე კიდეც!_ ვუთხარი ჭირვეულად. წამოდგა და საქანელაში ჩამსვა. სახლში შევიდა და უკან პატარა შავი კოლოფით დაბრუნდა. ჩემ წინ სერიოზული სახით დაიჩოქა და ბეჭედი გამომიწოდა: _ იქნები ჩემი საუკეთესო