სიგიჟემდე Შეყვარებული 4Თავი

ძალიან, Ძალიან დიდი ხანი იდგა ცხელი წყლის ქვეშ. ბოლო სამი დღის ამბებზე ფიქრობდა, უეცრად გამოერკვა ფიქრებიდან. წყალი გადაკეტა, ხალათი მოიცვა და ოთახში გავიდა. ტელეფონში ნაცნობი ნომერი მოძებნა, ორი ზარის Შემდეგ ბოხი ხმა გაისმა.

"ფანქრიჭამია"(სრულად)

-მოდი აქ,მოდი,-ღიმილით დამიქნია ხელი და სანამ მისკენ წავიდოდი,იღლიაში ამოჩრილი თეთრი საქაღალდე მოიმარჯვა.ვერ ვიცანი,სანამ მივუახლოვდებოდი,ათას ვინმეს მივამსგავსე,მაინც ვერ ვიცანი. როგორც კი მივედი,მაშინვე საქაღალდე გამომიწოდა.

პატარავ შენ ღირსი ხარ ბედნიერების (თავი 11)

საბოლოოდ ეკუნამ მაინც დაიყოლია ისინი და ბოლოს რეზის მანქანით მიდიოდნენ, ნიკას მიერ გამოგზავნილ მისამართზე. თომაც და რეზიმაც იცოდნენ, რომ ნიკა ეკას დანხვაზე ორივეს თვებ წააცლიდა, მაგრამ ეკამაც აღარ დაუტოვა სხვა გზა. მალე მივიდნენ დანიშნულ ადგილამდე,

ეს წელი...

დადგა ეს დღე და ახალს წამში უწოდეს ძველი... ზუსტად იგივე გახდა, ტრადიცია და წესი.. ფეიევერკის სროლა და ერთ ჭიქაზე თრობა.. შამპანიურის გახნსა და ბევრი წარსულის ტანჯვა... გეგმები უკვე ამ წლის, ხალხის ცუდიც და კარგიც,

პაზლების ქურდი VI /მეორე ნაწილი/

არ მიყვარს სურათის წინასწარ ნახვა და პაზლების ისე აწყობა, ეს იგივეა, რომ წიგნის კითხვა ბოლო გვერდიდან დაიწყო. რაღა აზრი აქვს თამაშის გაგრძელებას, თუ დასასრული წინასწარ გეცოდინება? მთელი მუღამი პროცესშია - დუჩე ქავანა.

უცნაური სამყარო

გამარჯობათ, ახლა ვწერ იმას, რაც დარწმუნებული ვარ სხვებსაც უგრძვნიათ, გადაუტანიათ. ვწერ არა რაიმე მიზნისთვის, არამედ იმისთვის, რომ გულს უნდა ასე. ხშირად დგება ჩემს ცხოვრებაში ისეთი მომენტი, როდესაც ძალიან ბევრი ფიქრი ერთად იყრის თავს ჩემს გონებაში და

გიჟივით შეყვარებული(თვი 2)

ტელეფონი რეკავს და ვპასუხობ:წამიერად გადავხარშე და ტელეფონს დავხედე - ,,ბატონი დემნა’’. აუ რატომ მირეკავს რა უნდა?თურმე დღეს ჩემი დაქალის დაბადების დღეა და წვეულება მე უნდა მოვამზადებინო ბატონ დემნას, იქამდე კი ლექციებზე ვარ წასასვლელი!დამთავრდა

დატანჯული სხეული

ჰაერის ნაცვლად ახლა ჩემი სხეულიდან გამოყოფილ ტკივილს ვსუნთქავ, ისე ვინგრევი მგონია ჩემივე ნატეხების ქვეშ მოვყვები და წამოდგომას ვეღარ შევძლებ, ახლა უკვე წამებიც წუთებად გადაიქცა როცა ისე გტკივა რომ საკუთარი თავი გტანჯავს დრო გაცილებით ნელა

თეოდოსია (თავი 5)

"სწორედ იმ საღამოს, როდესაც ზამთრის სუსხი ჯერ კიდევ ძლიერად იყო გაბატონებული გარემოში თეოდოსიასკენ სემი წამოვიდა. კი... ხშირად მიდიოდა თეოდოსიასთან სემი, თუმცა ის ნაბიჯები უწინდელის მსგავსი არ ყოფილა. მის ნაბიჯებს სხვანაირი სურნელი ჰქონდა... ალბათ,

როცა მოვკვდები...

მინდა სიკვდილმა მაინც მომხედოს და შემამჩნიო თუნდაც წუთებით, მე ცრემლს არ ვითხოვ, უბრალოდ გეტყვით საფლავს წარწერას ნუ გაუკეთებთ,