არ შემდგარი ჩვენ 4თავი

ძველი დრო მოგონებების გახსენებამ ნენე ცოტათი დაასევდიანა.ცდილობდა თვალი არ გაქცეოდა ანდრიასკენ.ვერ ვიტყვით გამოდიოდა ეს თუ არა,მაგრამ რაც იყო,იყო... გვიან უკვე ყველა მთვრალი იყო,ფეხზე ვერ იდგნენ.ნენეს გარდა ,რადგან მას არ უყვარდა ალკოჰოლური

პატარა ადამიანების პატარა გრძნობები

რაღაც მაწუხებს რაღაც მიჭერს,მე კი რატომღაც სულ ფეხსაცმელი მახსენდება.არა საცვლებია აშკარად,გასაგებია.... აუცილებლად გასარკვევია... თავად მოკეტავ თუ მე დაგეხმარო?! ვიცი შენც გიჭერს,აჰაა ახლა მიხვდი რომ დაბეჩავდი სიმდიდრის,რის მოლოდინში. .

მოტივი თბილისური სიზმრებიდან

მტრედები ფრთხილობენ ჩემს გამოჩენაზე, მათი ფრთის გაქნევა ო, რა რიგ მახელებს. რატომღაც მგონია ყოველი სინაზე ასევე გაურბის შურიან მნახველებს.

უცხო ქალი (თავი 1) 18+ სრულად!

„ - წამალი მოგიტანო? - გააჩნია რა წამალი... - მიგოთხასი... პარაცეტამოლი... საერთოდ რამე გაქვს სახლში? - სიმართლე რომ გითხრა, შენი ერთი კოცნაც მიშველიდა.“

უმართავი (ნაწილი პირველი)

წვდომა გექნება ყველაფერზე, 28აგვისტოს მხოლოდ ქორწილის სურვილი კი არ უნდა გაუქრეს დევდარიანს, არამედ ეს ქალი მთლიანად უნდა წაიშალოს მისი გონებიდან.

მე შენზე ვწერ

მე შენზე ვწერ... შენ მაჩუმებ როცა დაწერილს გიკითხავ. მე შენსკენ ყოველი ნაბიჯის გადმოდგმისას, შენ ორი ნაბიჯით უკან იხევ. მე შენს წინ ვდგავარ, ბავშვივით სახეს ვხრი და გელოდები როდის გამომიწვდი ხელს.. შენ - ზურგს მაქცევ.

სამი დღე 11 თავი

- არ შეგაწუხებთ შვილო. მენატრებოდა ჩემი გოგო, უკვე მოვეფერე და ახლა დაგტოვებთ. - ნუ გვაწყენინებთ რაა, რა შეწუხება გაქვთ მხედველობაში. განა შეიძლება მშობელმა შვილი შეაწუხოს? თან დავილაპარაკებთ, საქმე მაქვს თქვენთან.

მოულოდნელი სტუმარი! (3)

რთი ორი ნაბიჯი და უკვე კლუბში ვარ იქ სადაც არასდროს ვისურვებდი ყოფნას რადგან ყოველდღე ვხედავ ნარკოტიკით და სასმლით დამტვრეულ თუ გათიშულ ბიჭებს და გოგოებს.შესვლისთანავე სახე დავჭყანე ირგვლივ საშინელი ბოლის და სასმლის სუნი ტრიალებდა. იქვე მდგარ

ევა - თავი 3

-კარგი! გეყოფა, რა!-ფეხზე წამოხტა გიორგი,-დავიტოვებ! შენ სად მიდიხარ? კონსტანტინეც ფეხზე წამოდგა. გრძელი თითებით გიშრისფერი თმა შუბლიდან მოიშორა, თეთრი მაისური შეისწორა, შავ ჯინსის შარვალსაც სავარძელში დაშვებამდე განკუთვნილი ადგილი მიუჩინა და,

...

ჩემი ნახატი , სხვა ნივთებთან ერთად ოთახში დავტოვე, არ ვიცი რა ბედი ეწეოდა, მაგრამ არ მინდოდა უკვალოდ გამქრალიყო. წელიწადი და სამ თვე ნახევარი ვცდილობდი შემესრულებინა საბოლოო ხაზი, თუმცა არც ვიცი საბოლოო ხაზი როდის დგება.