ცრემლების პრინცესა (მეთექვსმეტე თავი)

- ნუ ბრაზობ. შენ ჩემი სიცოცხლე ხარ... ჩემი სუნთქვა. ჩემი ბედნიერება. გგონია რამე შეიცვალა? გგონია გრძნობა განელდა? ახლა ათასჯერ მეტად მიყვარხარ... ჯანდაბა.... ნეტა მაშინ მეთქვა... ნეტა მაშინ მეთქვა როცა საჭირო იყო...

კრიმინალის სიყვარული. სრულად

-მიყვარხარ ლევან აბრამიშვილო. ძალიან,ძალიან მიყვარხარ. -მე უფრო მიყვარხარ.გაუღიმა ბიჭმა და გაფითრებულ ტუჩებში აკოცა.ნუცას შერცხვა და გაწითლდა. -ჩემი მორცხვი გოგო.-გააბრაზა კიდევ ერთხელ ბიჭმა,მერე ძლიერად ჩაიხუტა

მუდამ

დღე გადის თუ ღამე ვერ გიშორებ თავიდან გულშიც ჩაბუდებულხარ, რამდენი დრო გავიდა მინდა რომ დაგივიწყო არ ვიფიქრო შენზე შენს ლამაზ ღიმილზე, ანდაც კანის ფერზე.

სიყვარულამდე ათი ნაბიჯია I

საღუალო სიმაღლის,შავგრემანი ქალი, ამაყი ნაბიჯებით გამოდის სადარბაზოდან და არე-მარეს თვალს ავლებს,თითქოს და ყველაფერი,რაც მის ტვინსა და გულში ყოველდღე მეორდება სადღაც გამქრალიყოს. ჰაერს ღრმად სუნთქავს,

სამი დღე (7 თავი)

იმდენად სწრაფად მართავდა მანქანას, რომ რამდენიმე წუთში უკვე ცაროს ჭიშკართან იდგა. მკვეთრად დაამუხრუჭა და ისე, რომ ძრავა არ გამოურთავს ეზოში შევარდა. სწრაფად მიუახლოვდა სახლს. დაუკაკუნებლად შეხსნა კარი,

ჩემი სასჯელი ხარ (5თავი)

თორნიკე ძალიან დაინტერესდა იმით თუ რატომ არ გამოჩნდა ამდენი ხნის განმავლობაში ანა და ისევ მიაკითხა ქეთის, რომელიც აშკარად უარესად იყო ვიდრე წინა შეხვედრისას

ცრემლების პრინცესა (მეთხუთმეტე თავი)

- იციი, უამრავჯერ წარმომედგინა როგორი იქნებოდა ჩვენი შეხვედრა. არაერთხელ დავატრიალე გონებაში წარმოსახვით ის კადრები. დღეს რომ იყო, ისეთს ვერ წარმოვდგენდი, თათი.

საახალწლო ტკბილეული

ახალი წელი ახალი გრძნობა ახალი ნდობა ყველაფერი ახალი თუმცა ყველაფერი მაინც ჩვენი რჩება. აქ კვლავ ქარია, არ ინდობს ხეებს, ხეები რაა, გრძნობებიც არია, ვერ გაექცევი წარსულის დღეებს.

ღამის სიჩუმე

ამ ღამის სიჩუმე ლანდებად დამყვება, გული ამ სიჩუმეს ყოველთვის აჰყვება. ალბათ შენი ცქერით თვალები დათვრება, თვალებიც გრძნობებთან ერთად შენ დაგრჩება. მივდივარ, მიმაფრენს მე ეიფორია, მე ხომ შენი მსგავსი სხვა ვერ მიპოვია. შენ ერთადერთი ხარ, ღმერთი და

მთაწმინდის მთვარე {16}

-ამის დედაც… რა ლამაზი ხარ. - ზევიდან დაჰყურებდა გათიშულ ქალს და ღიმილს ვერ იშორებდა სახიდან. ისევ გაუჩერებლად ეფერებოდა, კოცნიდა და