ერთადერთი (6)

-კაი მამას სიხარული მოდი ჩემთან ჩაგეხუტო -ასე უნდა რა მსახიობობა ლიკამ ისე კარგად ითამაშა გაბუტულის როლი რომ რა მეთქმის ამ დროს ზარიც ირეკება რადგან მამა-შვილი ეხვევიან ერთმანეტს და ჩვენთვის აღარ სცალიათ მე მივდივარ კარის გასაღებად გიო მხვდება -აბა

Du gehörst nur mir(შენ მხოლოდ ჩემი ხარ)(7)

\დილაუთენია ფეხზე წამოვხტი, სააბაზანოში შევედი, წყალი უცებ გადავივლე, ოთახში კარადა გამოვაღე, თბილი ჰუდი,კონფორტული ჯინსი და ფეხზე ბოტასები ჩავიცვი, ჩანთა ავიღე და გარეთ გავარდი. -გოგო ამ დილა უთენია სად მიდიხარ სულ გაგიჟდი?-აივნიდან მიღრიალებდა

მეგობარი ??!

რამდენად უცნაურია ადამიანი. უბრალო დიდი ხნის ნაცნობს ეძახის მეგობარს და შემდეგ წუწუნებს – ეს რა მეგობარია, თუ ჭირში გვერდით არ დამიდგაო. ხომ, ასეა…

ცოდვების ხარჯზე... (20 თავი)

-რა კარგი მახსოვრობა გაქვთ ბებო, ყოჩაღ. -ასე ყოფილა ბებო, ექიმმა როცა სინათლეს კარგავ სხვა შეგრძნებები გიმძაფრდებაო_გაიღიმა ქალმა და გვერდით მჯდომ შვილიშვილს მოუთათუნა ხელი

ბიჭი ფანჯრიდან (7 თავი)

კატო განდიდების მანიით შეპყრობილმა მამიდამ გაზარდა, რომელსაც თავისი გეგმები აქვს გოგონას მომავალთან დაკავშირებით. მაგრამ ერთი შეხედვით დამჯერი გოგო პროტესტის ნსმდვილ ცუნამს დაატრიალებს.

არჩევანი თავი 18

საინტერესოა , როდემდე არუნდა დააფასონ ამ ხალხმა ერთმანეთი სადამდე უნდა მივტიროთ ძველ დროს როცა ხელთ გვაქ და არ ვიყენებთ მერე ვტირით ნეტა ასე არ ყოფილიყოოო , და როცა გავქ არ ვიყენებთ

გასვიანი (თავი I)

აეროპორტიდან გამოსვლისთანავე მონატრებული თბილისის ჰაერი ჩავისუნთქე და მძღოლს ჩემოდნები მივაწოდე. აქეთ იქით მივიხედე, სიგარეტი ჩავაქრე და მანქანაში ჩავჯექი. თბილისის ქუჩებს პატარა ბავშვივით აჟიტირებული ვათვალიერებდი და მძღოლს ათას კითხვას ვუსვამდი.

სულ შენ მიყვარდი (თავი 5)

რომ დავფიქრდი მართალიც იყო არც მე ვიყავი აკოსთან და არც მინდოდა სხვა ყოფილიყო მასთან...ცოტა აზრზე მოვედი ნინი ს მარიამს და გიგას მივწერე 10 წუთში ჩემთან იყვნენ ბევრი ვკოცნეთ ერთმანეთი ბევრი ვილაპარაკეთ და წყენაც სადღაც გაქრა...

მატარებელში (სრულად)

-დროზე ჩამოდი გოგო წავიდა მატარებელიი.-ჩამყვირის თეკლა ტელეფონში და მეც იძულებული ვარ დავაჩქარო პატარა ჩემოდანში ბარგის ჩაყრა. -გოგო რას პანიკიორობ? ჯერ შვიდის 10 წუთია, 20 წუთი გვინდა მატარებლის სადგურამდე.-ჩავყვირე არანაკლებ ხმაზე და როგორც იქნა

თავქარიანი

-არ გაეკარო თეთრს, არ გაბედო და არ მოტყუვდე!გოგონა შეშინებული ახელს თვალებს, ერთიანად გაოფლილა. თვალებს ძლიერად ხუჭავს და ცდილობს აჩქარებული პულსის დამშვიდებას. საწოლიდან იხრება, წყლით სავსე ჭიქას სწვდება და სწრაფად,