ამილახვარი (თავი 7)

-რაო, რა მინდაო ამ მარმარილოს შთამომავალმა? - ფრანგულად იკითხა ალისამ და უფრო ენერგიულად დაიწყო მარაოს ქნევა. -რა და, ასე თუ განაგრძობს მაგ მარაოს ქნევას, მალე ქარიშხალი ამოვარდება, ღრუბლებს მოაგროვებს, წვიმაც წამოვა და აგრილდებაო, - მეგობრის

სიყვარულის მედროვე..

აწვებიან რხევები.. მიდამოთა ექოებს, ღამურები ეძებენ ალბათ სადმე შესაფარს, არ ვყოფილვარ არასდროს სიყვარულის მედროვე, და ყოველთვის მიღირდა იდეალი შენახვად..

შენ ჩემში ხარ-7

თავიანთ ოთახებში იყვნენ....წოლა და ძილი მობეზრდა, წამოდგა,იქაურობა მიალაგა და შემოსასვლელში გავიდა სადაც არავინ იყო. მთელი სასტუმრო მოიარა და მხოლოდ მაშინ იგრძნო დაღლა,როცა ფეხით ოთხი სართული აიარა....წელში მოიხარა და ღრმად ამოისუნთქა...ინეტერესი

ძმები (დასასრული)

იოანე მთელი თვე ნენეს არ შორდებოდა, თუ მთელიცხოვრება რამე გაუკეთებიათ ყველაფერს თავიდან უყვებოდა, იტანდა მის ისტერიკებს, წმენდდა იატაკს გატეხილი ნივთიდან ასუფთავებდა, მასთან ერთად იკეტებოდა საშხაპეში

უსიყვარულო სიყვარული

-ტონი მასთან წავიდა, მია ყველაზე უკცრიელ ადგილზეც კი იპოვა პატება სთოვა ბოლოჯერ სთხოვა პატიება... ბოლოჯერ იმიტო რომ ტონი მიდიოდა სხვაგან ის ვეღარ უძლებდა მიას ცივ გამოხედვას მის ნაღვლიან თვალებს და გულნატკენ სულს ტონი ხვდებოდა რომ ეს ყველაფერი მის

შემდეგ....

მუდამოდ დავიძინებდი და ჩემს სხეულს მატლები შეჭამდნენ, როგორი ამაზრზენია არა ? მაგრამ ეს ხომ რეალობაა ! ალბათ, როდესმე ყველას გვიფიქრია იმაზე თუ რა მოხდება ჩვენი ამქვეყნიდან წასვლის შემდეგ, ვის დაწყდება ჩვენზე რეალურად გული, ვის დავაკლდებით ყველაზე

განსხვავებულნი (10)

სიკვდილი..როგორი გრძნობაა? ფეხის თითებიდან შემოდის სხეულში,მუხლებამდე ამოცოცდება და ყლაპავს მთლიანად ტანს..თვალებამდე ამოღწეულს ვეღარ გავაგდებთ უკან..ახალგაზრდა ადამიანის სიკვდილი იგივეა წელიწადის დროებიდან გაზაფხული ამოიღონ..

ცხოვრება შინდისფერში (სრულად)

სამი დღის შემდეგ გვიან ღამით ბარიდან გამოსული ბაღში ვიკავენ ადგილს. არ ვიცი რას ველოდებოდი, უბრალოდ აქ უნდა ყოფნა... სიზმარს ემსგავსება იმისი გამოჩენა. ჩემს მოპირდაპირედ ჩამოჯდა, სასმელით ხელში. მიყურებს ვუყურებ. ბოთლს სჭიდებს ხელს შიგადაშიგ და

შემთხვევით შეყვარებული ^1^

იმ დღეს მზიანი დარი იდგა თუმცა რა თქმა უნდა იდგებოდა ეს ხომ ზაფხული იყო. ფოთლებს ნიავი აშრიალებდა ფურცლებს კი გოგონა რომელსაც შავ თვალებში ეტყობოდა რაღაცაზე გამალებით ფიქრობდა სქელი ვარდისფერი ტუჩები გაებუშტა ლამაზი წარბები შეეკრა და ნატიფ

შეშლილი მერი "თავი მეექვსე"

ისევ ძველ კალაპოტს უბრუნდებოდა ცხოვრება. გაირკვა ვინ იყო მერიზე თავდავიწყებით შეყვარებული ბიჭი.მერი გამოკეთდა და კარგად იყო. დანიელმა ისეთი სიურპრიზი მოუწყო რამაც მისი ცხოვრება თავდაყირა დააყენა. დაუტოვა არეული ფიქრები და გაურკვეველი გრძნობები.