თმენის ვალდებულება - VII

მე და ძროხა ორივე ერთმანეთს ვუყურებთ, ორივეს ნაღვლიანი თვალები გვაქვს, ორივე ვფიქრობთ კეკეზე, ორივეს გვინდა მისი წარმატება, ოღონ კეკეს ქალაქში წასვლა ალბათ გულს დაწყვეტს ამ მიმზიდველ ქალბატონს, მეცინება, ძროხას იატაკზე დგომა უჭირს და თვალებდაქაჩული

შეუძლებელი (ნაწილი 5)

გონს რომ მოვიდა პალატაში იწვა და თავთან ტირილისგან თვალებდასიებული ქეთინო ედგა. გრძნობდა ხელი როგორ საშინლად უხურდა. წამოწევა სცადა მაგრამ ვერ შეძლო. ნელ-ნელა დაიწყო რაღაც ფრაგმენტების გახსენება.

განსხვავებულნი (16)

ტუჩები ძალიან ახლოს მოიტანა ჩემს ტუჩებთან,ძლიერ მომხვია წელზე ხელი და ახლოს მიმიზიდა,გონს მოვეგე და მალევე ვუთავაზე სილა..სწრაფად დავტოვე ადგილი და საპირფარეშოში გავედი,ცივი წყალი შევისხი სახეში..მალევე შევუერთდი ბავშვებს

აკრძალული სიყავრული (თავი მეექვსე)

წითელი ბრეტელებიანი ზედა და ჯინსი ჩვიცვი წელზე ქამარი გავიკეთე და ფეხზე მაღლები ჩავიცვი. პირველ სართულზე სწრაფი ნაბიჯებით ჩვედი იქ კი ის ბიჭი ისევ დიავნზე იჯდა და სისხლი მოსდიოდა. შმეშნდა ასე ჩემს გამო ხომ არა ათქო

ცხოვრების გზები ( 24-25 თავი)

-ნუ ყვირიხარ და წიხლებს ნუ იქნებ, ეს საქციელი არ შეგეფერება. ღმერთო რა მშვენიერი ხარ, ჩემი ძამიკო არ შემცდარა არჩევანში, მართლაც ძალიან ლამაზი ხარ. ნეტავ კაბის შიგნითაც ისეთივე ლამაზი ხარ როგორც გარედან? იქნებ შევამოწმო, რას იტყვი?

თმენის ვალდებულება - VI

დილა სამყაროს ყველაზე ლამაზი სანახაობა, ვუყურებ როგორ მოგორავს მზე მთის წვერზე და მეღიმება, უნებურად ვიღიმი, არ ვიცი რატომ. ჩემი ეს მდგომარეობა მომწონს, სახლის მეორე სართულზე ვარ, სოფლის ცნობისმოყვარე თვალები ვერ შემამჩნევენ, მარტო ცა მე ხილის ჩაი.

მე შენამდე ( ნაწილი მეათე )

მე ყოველთვის ვფიქრობდი,რომ ჩემს საქციელებს აუცილებლად რეაქცია მოჰყვებოდა.ვფიქრობდი,რომ დადგებოდა ის დღეც,როცა ყველაფერი გაირკვეოდა.ამის შესახებ ძალიან,ძალიან ბევრს ვფიქრობდი.მაგრამ,ყველაზე სასაცილო იცით რა არის? არ ვიცოდი

დრაკონის ვაჟიშვილის ცხოვრება (თავი 6)

მაშო ბევრს არასდროს ლაპარაკობდა ამიტომ ვიცოდი, რომ მოქმედება ამჯობინა ბევრიც არ ულაპარაკია, ხელი გავუწოდე მაგრამ მისგან მხოლოდ აცრემლებული თვალები დავინახე, ვერაფერი გამაგებინა თუ რა უნდოდა სულ მთლად გამოვშტერდი,ვოცნებობდი

გაიქეცი!(1,2,3,4,5 თავები)

თვალებს გაჭირვებით ვახელ ყველაფერს დაბურულად ვხედავ, დასაწმენდანდ რამოდენიმეჯერ ვახამხამებ და ვცდილობ მზერა დამეწმინდოს და ასეც ხდება. ნელ-ნელა გამოვერკვიე და...ჯანდაბა! მე ისევ აქ ვარ. წამლის სუნით გაჟღენთილი, ცარიელი,

თმენის ვალდებულება

-არ ვიცი მე- აქნევს ხელს -ღმერთის ხათრით შვილო. -დამიჯეროს მამამის, უთხარი მაშინ. -ადექი შვილო- ვუბრუნდები გოგოს და აცაცახებული სხეულიც ზანტად დგება ჩემ წინ -მომკლავს მამაო. -გაბრაზებულია ახლა და ამიტომ. -მერე არ გადაუვლის. -წეეთრიე ეზოდან- ფეხს