არასდროს გეტყვი რომ მიყვარხარ

შუაღამეა. კედლის საათმა სამჯერ დარეკა ზარი. ფანჯარასთან ვდგავარ ფინჯანი ყავით ხელში და შენს ნაბიჯებს ველოდები.დარწმუნებული ვარ, რომ მოხვალ მაგრამ არ ვიცი როდის. იქნებ სულაც ახლა.

სტუმარი

წუხელ გლახაკი მესტუმრა – მშია, მაჭამე რამეო; მცივა, სახლ–კარი არა მაქვს, გამათევინე ღამეო;

თამაში როგორც ხელოვნება ტომი 3 (თავი მეორე)

ანა აიკოსკენ გამოიქცა და ვნებიანად ტუჩებში აკოცა. გაკვირვებისკენ თვალები დავჭყიტე,ერთი კიდევ გავიფიქრე,როგორც გავდა როზალის და ამაზე ჩამეღიმა,შემდეგ მე შემომხედა,კარგად ამათვალიერა და ჩემსკენ წამოვიდა. ჩემი სახე ხელებში მოიქცია და ახლა მე მაკოცა

ერთადერთი (1)

მე ვარ 17 წლის ვარ საკმაოდ კარგი გარეგნობის მაღალი გამხდარი წაბლისფერი თმით გამოკვეთილი მწვანე თვალებით და წითელი ტუჩებით. სხვათაშორის ყველა მამიკოს გოგოს მეძახის რადგან მამაჩემზე მეტად არავინ მიყვარს, ძმაკაცებივით ვართ რა .. უმეტეს დროს მასთან

წვიმიანი დილა

წვიმიან დილას, იმ წვიმიან ბაღში შენი მონატრებით მე სულ მთლად დავშრი. ხის ქვეშ ვეგდე და მარტო გელოდი, რადგან მე მხოლოდ შენით ვტკბებოდი. იცი?! უშენოდ მძიმედ ვკვდებოდი და მე სიზმრებში გეფერებოდი. მე შენს გარეშე ვეღარ ვდგებოდი, შენს ემოციებს ვერ

იმაზე მეტად (დეას)

მე შენ მიყვარხარ იმაზე მეტად, ვიდრე დღეს ამას აქ ვინმე ხედავს. "მე გაღიარე ჩემს პირად ღმერთად", ჩემი გული ხომ ამის თქმას ბედავს. მე შენ იმაზე მეტად მჭირდები, ვიდრე დღეს ამას შეიგრძნობ ჩემგან. ჩემო ქალღმერთო, მე შენ გპირდები: "ქარშიც და ომშიც შენთან

მხოლოდ შენთვის.თავი 4.

-შენ არ გესმის,მე გითხარი და გაგაფრთხილე რომ სოფია მთელი ჩემი ცხოვრება არისთქო,მაგრამ კარგად მომისმინე და დაიმახსოვრე თუ სოფია დავკარგე შენ ძალიან გეტკინება,გესმის? ძალიან გეტკინება.

ჩემო ცეცხლივით წმინდავ...

ერთი ლამაზი ქალის,სურნელს მივყვები ისევ,და უკვდავების გავლით გარდავიქმნები მყისვე..სადღაც ანთია ცეცხლი..ღველფი ჩურჩულებს სადღაც სულ არ ეტყობათ ჩელტებს შენი ლოდინით დაღლა..სურნელი მიჰქრის ქარში

ჩემი პროფესია 33_ე, 34_ე და 35_ე თავი ერთად

ასე გაიწელა მამაჩემის საქმეც მეც რამოდენიმე დღეა მამიდაჩემთან ვცხოვრობ. ნორმარულად ვერც ვიძინებ, ვერც ვჭამ თვალწინ მხოლოდ მამაჩემის მომღიმარე სახე მიდგას, როგორ უხაროდა, როდესაც სახლში გვიან დავბრუნდებოდი და თუ ეს

რელიგია და სიყვარული (თავი 5)

უკვე ყოველ დღე უწევდა ნიცას ანდრეას ნახვა. მაგრამ ბოლო წვეთი აღმოჩნდა უნივერსიტეტის ეზოში რო დაინახა. ყურადღება არ მიუქცევია გვერდი აუარა და გზის გაგრძელებას აპირებდა ხელში რომ წვდა.ღმერთო როგორ უნდოდა ჩახუტებოდა