სასიკვდილოდ ლამაზი. #2

საღამო მშვენივრად მიდიოდა, ყველა თავის სტიქიაში იყო. მუსიკას ყვებოდნენ და მშვენიერ დროს ატარებდნენ, მხოლო თათია და დენისი ისხდნენ მაგიდასთან, ერთმანეთის მოპირდაპირედ, მზერით ეფერებოდნენ. იმდენად დიდი იყო მათ შორის ვნების ცეცხლი რომ მთელ დარბაზს

და'ხუჭავს თვალებს (სრულად)

ხვდებოდა/გრძნობდა რომ ეს საუბრები თავად უფრო ედებოდა მალამოდ გულზე ვიდრე მის პაციენტს... უხილავი ძალა უბიძგებდა სულ მასთან ყოფნა/საუბრისაკენ, უნდოდა მის წინ მჯდარიყო თუნდაც ყოფილიყო უხეში, თუნდაც არაფერი ეთქვა, მარტას გული

მთვარეული (თავი 5)

მაქსს გუშინდელი ჩემი "გმირობის" ამბავი დაწვრილებით მოვუყევი და მისი ნუგეშის, გამხნევებისა და რჩევის მოლოდინში გავიყურსე. ჩამოთვლილთაგან ერთს მაინც ველოდი გარდა ამისა:

მარტოსული სახლები

იფიქრებ რომ სიყვარული და სითბო არასდროს უგრძვნია, მაგრამ არ გაგიჩნდება სურვილი ნახვის თუ როგორი იყო ის წარსულში. არა მარტო შენ, არა მარტო მე, არა მარტო მათ, არავის გაგვიჩნდება და თქვენ წარმოიდგინეთ, რომ არა მარტო მარტოსულ ადგილებზე, ადამიანებზეც.

გამოიდარებს (თავი 4) 20+

ბედნიერი ვიყავი და თავს მარტო არ ვგრძნობდი მის გვერდით ,მაგრამ არ ვიცოდი ეს იყო თუ არა სიყვარული თუ უბრალოდ ვნება მაკავშირებდა ან რაზე ვფიქრობდი ორი დღის გაცნობილ კაცთან ურთიერთობა გავაბი, მაგრამ იმ წუთას არ მაინტერესებდა არავის აზრი ალექსანდრემ

ძმები (თავი 17)

-ღმერთო მართლა დამჭირდება შენი დახმარება_სახეზე ჩამოისვა ხელი ბიჭმა და მოუთმენლადმიადევნა თვალი პრინტერის მუშაობას. ერთი სული ქონდა ყველა ფურცელს ხელში როდის დაიჭერდა.

პირველი და უკანასკნელი 1 თავი

-მომისმინეთ თუ შეიძლება. პირველ რიგში მე არასოდეს არ ვიძლევი დაპირებებს და ბოდიშებს ტყუილად არ ვისვრი და მეორე არ მაინტერესებს როგორ გრძნობთ თავს იმიტომ რომ თქვენ ჯერ ჩემი უფროსი არ გამხდარხართ და უბრალო ადამიანი ხართ.დაჯდომაც არ მაცადეთ დამაყენეთ

ნერვოზი თუ ნევროზი?(თავი 3)

-მივიდეთ სახლში და მოგიყვებით.-ტასოც შეუერთდა მათ,ნინისთან წავიდნენ,სადაც ცივი ყავის თანხლებით დაწვრილებით უამბო ნინიამ ყველაფერი ილიაზე, ჩასვლის ღამიდან ჩამოსვლამდე. პირღია უსმენდნენ. ლიკამ მაშინვე მოძებნა ინტერნეტში და ნახა კიდეც ულევი ინფორმაცია

ჩემი პროფესია თავი 32_ე ,,იყავი გამორჩეული".

ვხედავ ქალს, რომელაც ჩემზე თვალები აქვს მობჯენილი. ცდილობს, სუნთქვა შეიკრას, არ ისუნთქოს, მაგრამ რატო? რა აკლია? აცვია ისე თითქოს დედოფალია და თავზე გვირგვინი ადგას. ,, ვაიმე ეს რა ჩაუცვამსთქო“ გულში ნათქვამი სიტყვები ხმამაღლა წარმოვთქვი და როცა

უბრალოდ მე

მეუბნებოდი, საკუთარი თავის გარდა არავინ გიყვარსო და მგონი, ასეა... შენი ხვედრი გრძნობები საკუთარ თავს ვუწილადე და დღეს, აი, სწორედ დღეს დედამიწაზე ვეღარ ვატევ ამ უშველებელ გრძნობას.