შენ ჩემი ხარ (2)

- აუუ შენიიი!- ლუკა გონს მოვიდა და ბალიში მოამზადა სასროლად- მიდი მესროლე აბა! ვირო! - ანი გაცეცხლებული უყვიროდა. ხელები უკან ჰქონდა წაღებული და საჭიროების შემთხვევაში დარტყმისთვისაც მზად იყო.არანორმალურივით წამოვფრინდი

პატარა გოგონა ზღვის პირას (მეცხრე თავი)

-გისმენ_უთხრა ანამ დამიანეს-ხომ მშვიდობაა?-ჯობს ეგ შენ გადაწყვიტო_გაეღიმა დამიანეს.-ახლა მაშინებ_თქვა ანამ-მამა,რა ხდება აღარ ამიხსნით?-შვილო_მიუჯდა გვერდით ბექა-მინდა,რომ დამშვიდდე და ისე მომისმინო-კარგი,კარგი მშვიდად ვარ

მე ისევ ისე...

წამად იღვრება ჩემს ძვლებში ეს დრო ფიფქად იქცევა ნაღვენთი ცრემლი უშენობისგან დღეს რომ კიდევ ვარ მოწმობს ამაზე ღაწვებიც, სველი უბერავს ქარი დაფოთლილ იებს მიაფრქვევს სურნელს შენს საფლავს, სიტყვებს

სტამბოლელი გოგონა I თავი

თურქეთის ერთ ცნობილ და დიდ ქალაქში რა თქმა უნდა უზარმზარ სტამბულში, ერთ პატარა ქუჩაზე,არცისე პატარა სახლში ცხოვრობდა, ერთი თურქი გოგონა 13 წლის სალი. ოჯახში, ოთხი სული ცხოვრობდა. სალი,მისი უმცროსი -წლის და მელექი მუჰამედი და ნაზლი.

ეს ცრემლებია?!

ეს, ცრემლებია ?! თუ ეს სილამაზეა წვიმის!მე შემძლებია? თუ ეს სითამამეა შიშის!ეგ ხელებია შენი, მე რომ არ მიშვებს შორით,თუ ეგ გრძნობები მიხმობს , მბრძანებლობს და არა თხოვნით...ეგ ცრემლებია ჩემი ?! თუ წვიმა მაწვიმს ისევ,

შენ და ღამე

მხოლოდ ორი რამის მჯერა ქვეყნად, ერთი შენ ხარ და მეორე ღამე, ქვეყნის ფიქრებს რომ მოუყრის ერთად, მესახება შეუვალი კიდედ. ათასფერი და ყველასთვის მნათი, ცისარტყელა, წვიმის მერე რომ ჩანს,

უცნობ ქალს

აბობენ ყვავილს ჩვევია ხმობა,მე კი ვეჩვევი შენით თრობას,ვაგრძელებ ღამეებს შენზე ფიქრებით,და ვახტავ შენს პორტრეტს შავ-თეთრი ფანქრებით,უფერულობით უბრალოებით,ვცდილობ ავხწერო აღუწრელი,ქალი რომელიც ასე მაწუხებს,

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.მესამე ნაწილის 1 თავი.

-შენს ლაქს ისეთი მძიმე სუნი აქვს,ტარაკანასაც კი უჭირს ამ სახლში გაჩერება.მე ვერ შევძელი მარტო შენგან თავის დახსნა,ყველა და ყველაფერი შენ გაგირბის. -საზიღარი კაცი ხრ და თან აუტანელი,როგორ გავძელი ამდენი წელი შენს გვერდით.

შენ ჩემი ხარ (1)

- ჩამოვიდა ძამიკოს ანგელოზი - პირგამოტენილმა წარმოსთქვა ლუკამ- ოჰ, როგორ მოხდა მარგო კალთაში არ გიზის!? - მაცივრიდან წყალი გამოვიღე და დავისხი - ახლახანს წავიდა - ლუკმა გადაყლაპა- სხვას უნდა ჩაუხტეს? - წყალი მოვსვი და

რა ფერის არის შენი თვალები[2,3]

-რა ჯანდაბას აკეთებ,ბავშვი ხომ არ ვარ.-ბრაზნარევი ტონით ვუთხარი და წარბშეკრულმა გავხედე.მიუხედავად იმისა რომ საშინლად მსიამოვნებდა მისი ეს ქცევა. -კი ბატონო,პირადად ჩემი ბავშვი ხარ.-ძალიან,ძლიან თბილად მითხრა