სამოთხის მინდვრები 4 თავი

მე ვხედავდი იმ ქალს, რომელიც ერთდროულად ჩემი საძულველი წასულიც იყო და სასურველი მომავალიც და მე ორივე მათგანის დაგემოვნება მსურდა, ისე როგორც ადამს სამოთხის აკრძალული ხის ნაყოფის.

"სიყვარული თვით რაფლეზია"

ზამთარი უკვე იწურებოდა, ამიტომაც მიყვარდა განსაკუთრებით ეს პერიოდი, მიყვარდა თბილ ქვეყნებიდან დაბრუნებული ფრინველები, წვიმიანი ამინდები... ვიჯექი და გავყურებდი, მოსეირნე ადამიანებს, წყვილებს, ბავშვებს, აქა-იქ ბეღურებს, მოღუშულ ბეღურებს...

...შენ მაიძულე მეცხოვრა... (მეცამეტე თავი)

იმ შეხვედრის შემდეგ სხვანაირი დამოკიდებულება ჩამომიყალიბდა. თითქოს, უფრო ჩემიანი გახდა. მისი ქმედებები, რომ მახსენდებოდა სითბო მეღვრებოდა გული. ახლა მის მოწერას აღარ ველოდი და მეც ვწერდი პირველი, როცა დრო გამომიჩნდებოდა.

ბებოს და პაპას წერილი

ბებო და პაპა როგორ ხართ მომენატრეთ მომენატრა თქვენი ხუმრობები თქვენი ამოვლებული ჩურჩხელები უკვე უთქვენობას ვეღარ ვუძლებ, მინდა მალე ჩამოვიდე და თქვენთან ვიყო. პაპა ისევ ისეთი ხუმარაა როგორიც ადრე ? მალე ჩამოვალ თქვენთან და ერთად ამოვლოთ ჩურჩხელა

ტყუპი

ოპტიკური ილუზიებიდან ნეტავ თუ გამოვაღწიეთ, გახსოვს ერთდროულად რომ გვაწუხებდა შიმშილი? ახლა რაღაც სხვა გვშია, რაღაც სხვა, უნაპირო...მე ღმერთობაში გადავეშვი, რეი ზღვაზეა და არ მგონია უკან დაბრუნდეს

სინათლე მარადისობის

სიყვარული გულის სინათლეა, არაამქვეყნიური, ღვთიური ძალა.. ვფიქრობ,ყველაზე იღბლიანია ადამიანი ვისაც მეორენახევარი ყავს

გულისთქმა.

ლექტორის მონოტონური და ნელი საუბარი, მის სიტყვებს შორის პასუზებში კარგავდა აზრს და შესაძლებლობა ეძლეოდა ფიქრებით სადმე შორს წასულიყო. ფეხით მიუყვებოდა გამზირს და უკონტროლოდ ფიქრობდა ათას რამეზე. ისეთი ადამიანები ხომ იცით თავში დიდი ქაოსი, რომ აქვთ.

ერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 13 ახალი ერა)

-სიცრუე, სიცრუე... და ისევ სიცრუე... - გააწყვეტინა მოყოლა გუგამ. - როგორ ახსნი იმას რომ მე მახსოვს ბაბუა, თეოფილეს, მამაჩემის მამა და შენ საერთოდ არ მახსოვხარ? შენ ცდილობ ჩვენს ოჯახში შემოიპარო დაუკითხავად და ცდილობ გაპატიოთ ის რაც დააშავე... არ

ეთერული გასხივოსნება ღვთაებრივ სამეფოში

მისმა ღიმილმა მომხიბლა უცბად, მზერა ემოსა სითბოს მნათები, როცა ბუნებას ეხვია ქურქად დეკემბრის თეთრი ბრილიანტები.

ცივი თვალები (მესამე თავი)

ხელე ვაკოცე. შეცბა. მინდოდა, მეკითხა, ხვალ რას აკეთებდა? ხვალ თუ მნახავდა, ვკითხავდი, ზეგ რა გეგმები ჰქონდა… - დროებით ლიდია - მხოლოდ დავემშვიდობე. იმედი დავიტოვე, რომ ხვალინდელი და ზეგინდელი დღე ბუნებრივად მომიტანდა მის სურნელს.