მე - ორი [ თავი VI ]

- რაც არ უნდა მალაპარაკებდეს, ეს შენი საქმე უკვე აღარაა. - აბა, იმისაა? - სახე ცალყბა ღიმილში მოეღრიცა. ნიკაზე მიმითითებდა. - თქვენ ორს გგონიათ, რომ თქვენ გარდა ქვეყნად კაცი აღარ დადის? - გადავიხარხარე.

განთიადი (პირველი თავი)

უჩვეულოდ ნაზი იყო დეკა, მისი სახელისთვის დამახასიათებელი, სილამაზით და ხასიათით გამოირჩეოდა მუდამ. ერთხელ თუ ნახავდით, აუცილებლად გაიხსენებდით მეორედ ნახვისას. არ ავიწყდებოდა თვალსა და გულს.

დიდი აღმოჩენა(ნაწილი ცამეტი)

ჭეშმარიტების გაბედული და დაუნდობელი ძიების პროცესში ბიჭი წააწყდა შოკისმომგვრელ აღმოჩენას - მას ჰყავდა დიდი ხნის დაკარგული და. ახლად აღმოჩენილი იმედით გაჟღენთილი,მან დაიწყო მისია,ეპოვა მისი ტყუპისცალი, რომელიც გაუცნობიერებლად აიხლართა იმავე სახიფათო

ჩაკეტილი სივრცე 23 თავი

მაგრამ გული გონებას აღარ ემორჩილებოდა და ჩემი ნების საწინააღმდეგოდ ყოველდღე მასზე ფიქრს მაიძულებდა.

იმედი წარსულიდან (სრულად)

დიდხანს ვფიქრობდი რა დამეწერა დავალებისთვის. არ ვიცოდი რა თემა ამერჩია. დრო სწრაფად გადიოდა. უკვე ღამის 12 საათი დაწყებულიყო, მე კი ისევ კომპიუტერთან ვიჯექი და ფიქრებით დაღლილს თვალი გამექცა საქართველოს რუკისკენ, რომელიც იქვე, კედელზე ეკიდა.

სიყვარული

დროის სიყვარული ქსოვს თავის ოქროს ძაფს

არასოდეს დაგივიწყებ (სრულად)

ეს ისტორია, რომელიც თორმეტი თუ ცამეტი წლისამ დავწერე, ეხება წყვილს რომელმაც საკმაოდ ბევრი ,,წინაღობა" გადაიტანა ცხოვრებაში,რომ ერთად ბედნიერები ყოფილიყვნენ. განსაკუთრებით ანამ, რომელმაც მშობლები ერთ დღეს დაკარგა და ძმასთან ერთად მოუწია ცხოვრების

სოფი მაჭავარიანი "ემილია" ლექსი

ლექსი შესულია 202 წელს "წიგნი+ერის" მიერ გამოცემულ ლექსების კრებულში "ყველაფერი შენით იწყება"

" როგორაც იყავი გუშინ "

ფოთლებზე, წვეთების ხმაური, ტალღებად დინდება სულში. დადიხარ იმავე აურით, როგორაც იყავი გუშინ...

პითეკანთროპი(6)

-ეხლა ამას აღარ აპროტესტებ?-ცოტნემ გამომწვევად ჩახედა მარიამს თვალებში და სპეციალურად ახლოს მიიტანა სახე მასთან-კარგია ხომ პითეკანთროპი, რომელსაც ხელის გულზე დაყავხარ?-მარიამი გაწითლდა და თვალი აარიდა-სიჩუმე უფრო გიხდება.