ჩემთვის გაჩენილი-ნაწილი II (სრულად)

-გონებაშიც არ გაივლო ბავშვის მოშორება,თორემ ,მართუშკას გეფიცები,მთელი ცხოვრება ვერცერთს ვერ გვნახავ!

შემდეგ...(დასასრული)

საღამოს ვახშმისთვის ვემზადებოდით, მე საჭმელს ვაკეთებდი დემნა პროდუქტებს ჭრიდა, უცებ რომ წამოუარა რაღაცამ, ხელი მომხვია, ჭრას თავი ანება და კალთაში ჩამისვა.

რელიგია და სიყვარული (1 თავი)

ხშირად მიუყენებიათ მისთვის შეურაწყოფა არაფერი უთქვია, მაგრამ როგორც კი რელიგიას და მშობლებს შეხებოდნენ ყველა მოთმონების ძაფი წყდება და შეტევაზე გადადის. იმის გამო რო კარგი მოსწავლე იყო არ რიცხავდნენ სკოლიდან.მოდით ახალა

მე კი შენამდე...

ეს ალბათ ის გზაა, ომლითაც ვშორდებით პატარა ვაბშვივით გადავდგავ ნაბიჯებს,დედამიწაზე გიჟივით ვიყვირებ,მე ხომ შენ მჭირდები?!...შენ ალბათ არცისე... არვიცი საიდან დამჩება წუთები,საიდან დაცვივათ ლურჯ ვარდებს ფურცლები,

სიზმრების მცველი(დასასრული)

ანასტასიაც მოელოდა ლაპარაკის წამოწყებას ამიტომ ცდილობდა მისთვის თავი აერიდებინა....ყველაფერი დასრულდა ეს ნიშნავდა რომ ალექსანდრე სიტყვის შესრულებას….თავადაც არ იცოდა რატომ მაგრამ ეს ძალიან აშინებდა არ უნდოდა იმის მოსმენა რაც მოსალოდნელი იყო...არ

სასიყვარულო თამაშები ( თავი 6- დასასრული)

ერიხ მარია რემარკის ჰკითხეს -,, და მაინც რა არის მონატრება? ". და მან უპასუხა -,, ეს არის განუზომელი ტკივილი, ტკივილი რომლის ჩაცხრობის იმედი ყოველთვის გაქვს, მაგრამ არასოდეს ქვრება.

ძმები (თავი 11)

-ვერ მიაგნეს, ბედი მისი მკვდარი არაა და იმედია სანამ ვნახავ მანამდე მოკლავენ, თორემ ჩემივე ხელს გავისვრი საკუთარი ძმის სისხლში, მისი დაკიდების გამო სიცოცხლე გამიმწარდა_ბრაზით ჩაილაპარაკა ლილუმ.

აღარ დავბრუნდები

"ყოველთვის, როცა თვალებში გიყურებ საკუთარ თავს ვხედავ. ვფიქრობ და მგონია, რომ მე და შენ შორის მანძილი 9,8-აა. ყოველთვის, როცა გეხები შენს გულისცემას ვგრძნობ და ჟრუანტელი მივლის".

წერილი შენ...შენისგან!..

ახლა ღამეა,უკუნითი,უძირო და სევდიანი...ოთახში,სადაც მხოლოდ ერთი ფანჯარაა,მარტოობას გაუდგამს ფესვები,თანაც ისე ღრმად,რომ მისი ამოძირკვა უკვე შეუძლებელია...ისე მტკიცედ,რომ მთლიანად შეუსისხლხორცებიათ ერთმანეთი ოთახს და მარტოობას

ის აქ არის !(სრულად)

რამდენადაც მახსოვს ყოველთვის მოხიბლული ვიყავი ბუნებით, ველური სასწაულებით... ხშირად დავდიოდით მე და ჩემი მეგობრები ლაშქრობებში, ლამაზი ბუნების სანახავად და დასათვალიერებლად, ყოვეთვის როდესაც დრო გვქონდა არასდროა ვტოვებდით შესაძლებლობას და თავს