დასასრული (სრულიად)

ძალების აღსადგენად რა დრო სჭირდება იმ ადამიანს, ვინც სულიერად დაღლილია? რა დრო სჭირდება, რომ მიმოიხედოს და შეამჩნიოს, რომ მის თავს რაც ხდება, ძალიან ჰგავს ოქროს გალიას?!

ოიზისი (I თავი)

-რა მიქარე? -მე?- ხელი დრამატულად მიიდო მკერდზე, მერე კი მხრები აიჩეჩა- არაფერი. -დარწმუნებული ხარ? -ვაიმე ჩართე და შემეშვი თუ შეიძლებოდეს.

პითეკანთროპი (3)

-ზუსტად მაგიტომ, ყელში ამომივიდა!-ღრმად ამოისუნთქა, რომ დამშვიდებულიყო და ყავა მოსვა. უცბად აბაზანაში გაიქცა და გული აერია. დემეტრეც უკან გაყვა. -ფეხმძიმედ ხარ?-მარიამმა შეშინებულმა გახედა. მგონი ფეხმძიმედ იყო მისი აწ უკვე ყოფილი ქმრისგან.

დიდი აღმოჩენა(ნაწილი ცხრა)

ჭეშმარიტების გაბედული და დაუნდობელი ძიების პროცესში ბიჭი წააწყდა შოკისმომგვრელ აღმოჩენას - მას ჰყავდა დიდი ხნის დაკარგული და. ახლად აღმოჩენილი იმედით გაჟღენთილი,მან დაიწყო მისია,ეპოვა მისი ტყუპისცალი, რომელიც გაუცნობიერებლად აიხლართა იმავე სახიფათო

დიდი აღმოჩენა(ნაწილი რვა)

ჭეშმარიტების გაბედული და დაუნდობელი ძიების პროცესში ბიჭი წააწყდა შოკისმომგვრელ აღმოჩენას - მას ჰყავდა დიდი ხნის დაკარგული და. ახლად აღმოჩენილი იმედით გაჟღენთილი,მან დაიწყო მისია,ეპოვა მისი ტყუპისცალი, რომელიც გაუცნობიერებლად აიხლართა იმავე სახიფათო

რაც გიწერია ( სრულად )

- გაახსენდა როგორ აღვიძებდა კატოს ღამით კოშმარები და როგორ ხდებოდა იძულებული იმ ადამიანის მკლავებში განაბულს ეძებნა შვება ვისაც მაშინ თვალის დასანახად ვერ იტანდა...

ზოგჯერ წინ გვყავს ის ვისაც მთელი ცხოვრებაა ველით (2)

და მაინც რამდენი უბედურება ხდება ყოველდღიურად  ქვეყანაზე, დღე არ გავა რაიმე საშინელება რომ არ მოხდეს, ნეტა სულ არ მივსულიყავი იქ, რა მინდოდა, ახლა ეს სურათი უნდა ჩამრჩეს გონებაში.

Somewhere only we know

როცა შეგხვდები უკვე დიდები ვიქნებით... როცა უკვე ჩემს წითელ ტუჩებს სიფერმკრთალე გადაეფინება და შენს შავ თმაში ჭაღარები შემეგებებიან,როგორც გაზაფხულურ მიწაზე თოვლის ნამცეცები.

თეთრი სისხლი

შენი ხელები ჩემი თეთრი სისხლით გასვრილა ზეცა დამტირის, ჩემი ცრემლი თვალებს არ ცვივა სიცივე მომეც, მიწას მაყრის მე დედაჩემი მისი ცრემლები ჩემს ცივ სხეულს როგორ აცვივა!? და რა გინდოდა ?! ცოდვად დაგრჩეს ეს ყველაფერი.

მე - ორი [ თავი IV ]

ჩემკენ დაიხარა და მისი სუნთქვა სახეზე ვიგრძენი. თაფლისფერი თვალები ისევ ჩაუმუქდა და კუნაპეტი შავი გაუხდა. მუხტმა კი, რომელიც მათგან მოდიოდა, საოცრად მარტივად დამაჰიპნოზა. რამდენიმე წამით რეალობის აღქმა დავკარგე. ბამბასავით მსუბუქად ვგრძნობდი თავს და