ჩემი გახდები (7)

ვატო! არგააღო.-ვუთხარი და კართან მივირბინე. -რატომ რახდება? -ვატო ახლავე გააღე ვიცი რო სახლში ხარ-ვიღაც ქალი ყვიროდა და აბრახუნებდა. -ოღონდ ეს არა-ვატომ თვალრბი გადაატრიალა და კარი გააღო. -გამარჯობა ქალბატონო ნელი.

ცხოვრება კაიფით 4

შვილზე მნიშვნელოვანი ხომ არც კარიერა და არც ფულია. მთავარი იყო ლუკა ცხოვრების მართებულ რელსებზე დაბრუნებულიყო და გზიდან არ გადაეხვია.

მეტრო (6)

გაუჭირდა ამ საგრძნობლად მოხუცი ქალბატონის კაირასთან მიმსგავსება. ვერც იჯერებდა და გულს ვერ იმშვიდებდა, რა უნდა მომხდარიყო ამ ოცდახუთ წელიწადში ამის გარკვევა ეწადა. რასტიმ კარიც დახურა და უკან გაჰყვა ბებოს. სახლის ინტერიერი თითქმის იგივე დარჩენილიყო,

ზოი. თავი 4

-ანგარიში, თუ შეიძლება! -მათე, იქნებ ცოტახანს კიდევ ვიყოთ? სახლში წასვლა არ მინდა. -მგონი, აჭარბებ. -იცი, ზოგჯერ მგონია, რომ ჩემი არ გესმის. -აი, მე კი გეუბნები, რომ ეგ საერთოდ არ შეესაბამება სიმართლეს. ზოი, უბრალოდ უნდა იცოდე, რომ სახლში მისვლა

ბაბნიკს შეუყვარდა (თავი 14)

მეგობრებო!წინა 14-ე თავში რაღაც შეცდომაა.ამ თავში გავასწორე ყველაფერი რიგზეა.ბევრი რომ არ იწვალოთ აქ წაიკითხეთ.

90-იანების ბავშვები (9 თავი)

ერთი თვე იყო გასული,რაც რია ციხიდან გამოუშვეს, ოცხდაცხრა დღე რაც სანდრო აღარ უნახავს და შვიდას ოცი საათი რაც თავისუფლების გემო სრულყოფილად იგემა.ამჯერად შავად შეეღება თმა,თითქოს რაღაცას ან ვიღაცას გლოვობდა მაშინ, როდესაც ცხოვრება ახალი ფურცლიდან

თხოვნა ღმერთს

ღმერთო დალოცე ქართველთა დედა, დალოცე ჩვენი სიყვარულით აღსავსე ენა. დალოცე ქართველის გული, რომ სამოთხეში იყოს ჩვენი ლამაზი სული.

გზა აბნეული (2 თავი)

სასწავლებლიდან რომ დავბრუნდი ცოტა დავისვენე და სუფთა ჰაერზე გავედი. მშვიდი საღამო,სავსე მთვარე,თითქმის დაცარიელებული ქუჩა ,მე და ჩემი მუსიკა, მშვენიერი კომპოზიციაა სრული სიმშვიდისთვის და ბედნიერებისთვის.ფეხით დაახლოებით ნახევარი საათი ვიარე და

ბაბნიკს შეუყვარდა (თავი 14)

აქ კედლების მაგივრად სამივე მხარე მინებს ეკავა,ჭერიც, ჩარჩოები კი ხის იყო.წინ ზღვის ხედი იშლებოდა და მთელ არემარეს გაჰყურებდა.იატაკზე დავიხედე. ოქროსფერი ქვიშა,მაგრამ ჩემს ფეხებს და მის შორის ბარიერი იყო ,კიდევ ერთი მინის სახით. მართალია ვერ

პარადოქსია

პარადოქსია ახლა შენი ჩემთან არ ყოფნა, უშენოდ ისევ შევეჩვიე ძველებურ ვერლიბრს ... ალბათ უნდოდა ღმერთსაც ჩვენი ცალკე გაყოფა , ღმერთი რომელიც ჩემსკენ მომართულ სამიზნეს ტენის .