შენ რას გრძნობ?!(10)

გგონიათ სასოწარკვეთილებასი ჩავვარდი? არაა ეს ჩემი სტილი არიყო. ვიცოდი..ვგრძნობდი რომ ის ცოცხალი და უვნებელი იყო, მალე ჩემთან მოვიდოდა და ისევ ისე ჩამიკრავდა გულში როგორც აქამდე. ერთად გავზრდიდით თარაშს და კიდევ ბევრი შვილი გვეყოლება. იმღამეს ყველა

"შურისძიების მომწამვლელი სასმისი"

პიესის მთავარი გმირია 23 წლის ზურა ცხოვრებაძე, რომელიც ძმასთან და რძალთან ერთად ცხოვრობს, 1 წლის წინ ზურას შეყვარებული ტრაგიკულად გარდაეცვალა და ჯერ კიდევ ვერ გამოდის შოკიდან, სვამს, თამაშობს და ასე შემდეგ, მაგრამ შემდეგ გაიცნობს ერთ გოგოს, რომელიც

პატარძალი 《6》

ფეხით დადიოდა, ყურსასმენები ეკეთა , სათვალეები და თხელი , გრძელი კაბა ეცვა . იმ ქუჩებთან ბევრი მოგონება აკავშირებდა. დედამისის ნათესავებთან დადიოდა ზაფხულში და ბევრს იცნობდა. მოგვიანებით ნახავდა მათაც , მაგრამ ჯერ არავის დანახვა უნდოდა. ბოლოს

დღიური (მეორე ნაწილი)

არც ისეთი მარტივი იყო, მაგრამ გარისკვად ღირდა. სახლიდან გამოგდების მერე იძულებული გახდა თავის მეგობარ ლილესთან გადასულიყო. ლილემაც სიხარულით მიიღო. ერთადერთი პიროვნება იყო, ვისაც გულით უყვარდა ადა და ნაღვლობდა მასზე.

გაორება

გამუდმებით საკუთარ თავთან გონებაში საუბარი. ფიქრები იმაზე რომ პიროვნების გაორება მჭირს, რაღაც დროით (შესაძლოა რამოდენიმე საათი ან დღე) აზროვნება ყველანაირი საკითხის მიმართ მეცვლება და გარემოს სხვანაირად აღვიქვავ, მერე ისევ საწყისს ვუბრუნდები. ვთვლი

12 თვე ორსულად

შემოდგომას ვეცეკვები ტანგოს, გაზაფხული მიფერადებს ფერებს ... ზამთარს ვთხოვ რომ შენში შვილი დარგოს, ზაფხული კი მისთვის წაიმღერებს.

ზოი. თავი 5 (მეორე ნახევარი)

-რატომ მგონია, რომ ზოიმ რაღაც იცის? თუ იცის, რატომ მეთამაშება? ღმერთო, რა ბოროტია ეს გოგო! მათე, შენ მუდამ ამოუცნობი იყავი ყველასთვის, ხოდა ვერც ზოი მოახერხებდა შენ გაშიფვრას. ტყუილად აჰყევი სულელურ შიშებს. ალბათ, სიამოვნებს რაღაცით რომ გაინტრიგებს.

Love me till the end თავი 8

იქნებ ჩვენ ყველანი ანგელოზები ვართ, ცოდვებისთვის სამოთხიდან დედამიწაზე გამოგდებული ანგელოზები, თუმცა ღმერთმა ბოლომდე მაინც არ გაგვწირა და ყველას ჩვენი წილი ბედნიერება თან გამოგვატანა, ზეციური ბედნიერება. თუ ეს ასეა, ვხვდები, რომ მე უკვე ვიპოვე ჩემი.

ზოი. თავი 5

ზოი შიგნით შევიდა და მაშინვე მათეს საძინებლისკენ გაეშურა. საწოლზე ნაზი და ზანტი მოძრაობით გულაღმა დაწვა, ხელები გულმკრრდზე გადააჯვარედინა და თვალები დახუჭა. დაძინება არ უცდია, მაგრამ თვალები მაინც ეხუჭა; არ უნდოდა, რომ თავისი სამყაროდან გამოსულიყო…

დღიური

ყოველ დილით, უნივერსიტეტში წასვლამდე, მის სახლთან მდგარ კაფეში სადილობდა. საუზმეზე ყოველთვის ერთსა და იმავეს უკვეთავდა: საშუალო ჭიქით ცხელი, უნალექო, შოკოლადიანი ყავა, ერთი ნაჭერი ვაშლის ნამცხვარი და გვერდით თავისი დაუმთავრებელი რომანი „უშენოდ“!