აბლაბუდა (მეოთხე თავი)

ხმა ვერ ამოვიღე, მაქსიმალურად ვეცადე არ შემემჩნია წყენა და ტკივილი, თუმცა იმ ღამით, როცა გვერდით მოწოლილმა მეუღლემ ზურგი შემაქცია, კიდევ ერთხელ დავრწმუნდი, რომ ქალის ნათქვამი სიტყვები სულაც არ იყო ხუმრობა.

დღიური (მეოთხე ნაწილი)

დილით გაღვიძება თაიამ დაასწრო, ისეთ მხიარულ განწყობაზე იყო, მოუნდა ბავშვივით მოქცეულიყო, გადაწყვიტა მძინარე ბარბისთვის წყალი დაესხა, სამზარეულოში გავიდა, მოძებნა დიდი ზომის ჭიქა, აავსო წყლით და ისევ საძინებლისკენ გაემართა. ბარბი მშვიდად ფშვინავდა,

ნაბიჯი ნელი

ღამით პოეტურ რითმას რომ იმახსოვრებ, არ გინდა გაქრეს და ინიშნავ სადმე, არ გინდა გავქრე და მინიშნავ სადმე. დილით პოეტურ რითმას რომ აფრქვევ,

ჩუმი ისტორია 1

გული ვეღარ იტევს ამდენ ემოციას. მთელი სხეული დამეცალა ცრემლებისგან. თითქოს ყველა გრძნობა ერთმანეთში აირია და სიცარიელის დიდი ნაპრალი გაჩნდა. რაცარუნდა მარტივად ჟღერდეს ყველაფერი იმაზე რთულადაა გულში ვიდრე ვინმემ შეიძლება წარმოიდგინოს. ხანდახან როგორ

დადიანი და დეისაძე(თავი 2)

გათნდა ლიზას ოთახში მზის სხივები შევიდა და ლეზას ლამაზ სახეს დაანათა ლიზას გაეღიმა და მალევე ადგა. სააბაზანოში შევიდა და მოემზადა ალექსანდრესთან ერთად წასასვლელად. მაღალ წელიანი შარვალი და თეთრი ტოპი ჩაიცვა თმა დაიკოსა მაკიაჟი არ გაუკეთებია ის

პატარძალი 《10》

-ამირან ნერვებს ნუ მომიშლი -სადღა გაქვს ნერვები შე გაჭირვებულო ... ნეტავ ხედავდე საკუთარ თავს რა დღეში ხარ -დე რატომ ნერვიულობ ასე...დაბრუნდება , პატარა ბავშვი ხომ არ არის ანას არ იცნობ? -რომ ვიცნობ იმიტომ გეკითხებით და არ მპასუხობთ...გადავირევი .

ჩხუბით დაწყებული ურთიერთობა 7,

-არაუშავს არ ინერვიულო გავალ და დაველაპარაკები.-ნატა გავიდა მე კი დავიწყე ფიქრი თუ როგორ გავზრდიდი და რა დაბრკოლებების გადალახვა მომიწევდა. რაუნდა მეთქვა როცა წამოიზრდებოდა როცა მკითხავდა მამა სად არისო. მამის სახელს მკითხავდა. არ ვიცოდი როგორ

საბედისწერო გატაცება (5,6,7)

–მისმინე დედიკოს ბიჭო,არვაპირებ ისეთი კაბა ჩავიცვა რომელიც ორასი წლის დაძველებითაა და ჩემს ზომებს ოთხჯერ აღემატება გასაგებია?(მე) უცებ მივხვდი რომ მისი იარაღის ხელში ჩაგდება თუ მინდოდა ასეთი ლაპარაკი არ

ზოი. თავი 8 (პირველი ნაწილის დასასრული)

ძვირფასო მხატვარო, შენ ჩემს სიცოცხლეს განსაკუთრებული და ერთობ დასამახსოვრებელი ცეცხლი შეუნთე. დიდ მადლობას გიხდი ამისათვის. შენთან პირველი შეხვედრის შემდეგ დაიწყო ჩემს ცხოვრებაში ყველაზე უბედური დღეები, უსიამოვნო ფაქტები

მორჩი !

მორჩი ! ცრემლების უსაფუძვლოდ დაღვრას, დაცემას, თორემ ეგ გუბე შენს ფეხებთან იქცევა ზღვებად... დასერილ ხელებს, დღეებს წყევლი და შენს გაჩენას, მივდივარ ! მინდა ეგ ცრემლები გიქციო შვებად.