მდევარი (სრულად)

მაისის დასასრულს თბილისი განსაკუთრებულად მომნუსხველია. ამინდი სასიამოვნო ექვილიბრიუმში დგება ადამიანების განწყობასთან, თითქოს ყველა და ყველაფერი ერთმანეთს აბალანსებს, გარეთ სასიამოვნოდ თბილა, ხეები ყვავილობენ და ისე აფრქვევენ ტკბილ და სასიამოვნო

მეგზური 9.

- მარიამ მიქაუტაძესთან ვარ, სად არის? ან როგორაა? - დამშვიდდით ბატონო 2 წუთი მომეცით.. - გოგონამ კომპიუტერში ამოძებნა მონაცემები - 2 სართულზეა საოპერაციოში დერეფნის ბოლოს, სხვას ვერაფერს გეტყვით ჯერჯერობით - სწრაფად ავიდა მეორე სართულზე და

ვარდისფერი ქალბატონი (pink lady 2)

-საბა რას აკეთებ? -ლაივში ვარ ჩემს ფოლოვერებს ამ კაფის შესახებ ვუყვები, -გვაპიარებს-ერთვება ნინო და იცინის -სულ კარგ რაღაცეებს ვიძახი -მე გავაფრთხილე -ერთვება ნინო რაზეც ყველას გვეცინება.

ჩაკეტილი სოვრცე 14 თავი

-ნინი შენ ფიქრობ რომ სიყვარულს არ იმსახურებ-მკაცრი ტონით მითხრა- რადგან სილამაზის სტანდარტების ვერ აკმაყოფილებ!-გაეღიმა-არადა ვიღაცას შეიძლება შენი ღიმილი, აციმციმებული თვალები, თბილი მზერა ან უბრალოდ მოკრძალებული გამოხედვა შეუყვარდეს

სასიამოვნოდ მწარე {3}

გაუაზრებლად მიადგა ტყის სახლს. მანქანა ნელა შეიყვანა ეზოში. კართან დარგულ მინიატურულ ხესთან მივიდა და ქვებს შორის გასაღების ძებნა დაიწყო. აქ მხოლოდ იმ შემთხვევაში მოდიოდა, როდესაც მარტო სურდა ყოფნა.

მირკანი

და გაზაფხულიც ჩუმად მოგვპარვია , დღეს მარტია,თბილად სუსხიანი, ჰაერში სურნელები მიმოფანტულან და ჩუმად მონარნარე ცრემლებს აჰყოლიან,

შენი ფანჯრიდან II

-ერთ სიტყვასაც არ მეტყვი მაო? -უნდა გითხრა? -არა? -რა ვიცი. არ გაიპარო აქედანაც.-უთხრა და ირონიულად გაიღიმა.

ტერენტი გრანელი - გულიდან სისხლის წვეთები

მე ვწერ ამ სტრიქონებს ქარიან ღამეში, როდესაც წვიმის წვეთები ეცემიან მინას და როცა სიშორეზე ტირის როიალი. მე ახლა მაგონდება ჩემი ცხოვრების ქარიშხლიანი დღეები და სინანულის ჟრუანტელი მივლის. თანაც მიხარია, რომ ვარ ტერენტი გრანელი.

ინგრიდი

იცი, მე რა მიყვარს? წვიმაში სეირნობა... წვიმის წვეთი სხეულზე რომ გეცემა, თითქოს ბუნებასთან ურთიერთობ. წვიმასაც კი ელაპარაკები და იცი, რას ამბობს?

ზღვარზე

თუ განმეორდა ძაფების კვანძი და ხელისგულის თამაში მხარზე, ნაიარევით მოხსნილი დარდით კვლავ შემოგიტევ შენებურ ზღვარზე.