ფანჯრების მწმენდავი თავი. 12

საზარელ ხმაზე ლიზა, ადგილზე შექანდა და ნიკას მკლავს ჩაეჭიდა, რომ არ წაქცეულიყო. _ ნიკოლოზ, ნიკა, ნიკუშა _ იმეორებდა მის სახელს და შეშინებული, ნახევრად გულწასული შესცქეროდა კაცის მომღიმარ სახეს. ხელის სწრაფი მოძრაობით უსინჯავდა მკლავებს, მუცელს და

დავიღალე

მე არ ვიცი თუ რა დავწერო მაგრამ ვიცი რომ წერა მწადია საშინელ უფსკრულში მე ვიჩეხები და მე ამოსვლა არ შემიძლია

" სიყვარული და შემთხვევითობა " ( 4 თავი )

საღამოს , წერა მომინდა , მინდოდა , რომ ჩემი გრძნობები ფურცელზე გადამეტანა . „ დარჩი ჩემთან“ დარჩენა , თუ წასვლა ? რომელი უფრო ადვილია ? მე , თუ მკითხავთ , ყველაზე ადვილი და , ამავე დროს ყველაზე ძნელი ,

მოთამაშე (მეხუთე ნაწილი)

მოსვა, გოგოს დააკვირდა, რომელსაც თავი ჩაეღუნა. — როდესმე შეძლებ ჩემს პატიებას? — ვერა… მშვიდად, გულის დაწყვეტით ჩაილაარაკა გოგომ — მეგონა, ჩემს მიმართ გქონდა გრძნობები და იმ ამბის მერე თავს არ აბიჯებდი, ამ ქორწინებით მეგონა რომ გამოტყდებოდი, მაგრამ

სად მიდიან?

-ერთადერთი კითხვა,რომ გქონდეს ნებისმიერი ეპოქის მწერალთან ვის კითხავდი და რას? -ვკითხავდი დევიდ ჯერომ სელინჯერს ,,სად მიდიან იხვები,როდესაც ტბა იყინება?’’. ჯერომმა ეს კითხვა კაცობრიობას დაუსვა და პასუხი ინდივიდუალურია. ოპტიმისტებისთვის იხვები თბილ

საფლავი ჰერბარიუმში

თეთრცხელებიანი, სულალანძული ცარიელ ფურცლებზე ვკითხულობ სიტყვებს, ვუმზერ ყვავილებს იავარქმნილებს, შავფერს და დამჭკნარს როგორც ჩემ ფიქრებს, ბიამან ფურცლებზე ვხატავ ყვავილებს ხელშეურხევლად, ჰერბარიუმად...

ედელვაისი

„ ოდესმე გიფიქრიათ თქვენს ქვეცნობიერში გარბენილმა კადრებმა, მონიტორზე ,რომ გადმოინაცვლონ?ალბათ სულელური შეკითხვაა, თუმცა მე უკვე დიდი ხანია ამით ვარ დაკავებული.მე ახალი თაობის კომპიუტერული თამაშების ავტორი, შემქმნელი,რეჟისორი,მხატვარი ,ხმის

კვლავ მარტოობის გზაზე მივდივარ

კვლავ მარტოობის გზაზე მივდივარ უშენოდ გასულ წამს მივტირივარ დამტოვე მარტო კვლავ შუა გზაზე შენ მენატრები,ვერ ვფიქრობ სხვაზე... ვეღარ ვგრძნობ დღესაც,უკვე დაღამულს ვერ ვმალავ გრძნობებს გულში დაფარულს

მიჯნურის ჩამქრალი თვალები

სანთელი აღირსეს დღეობებს, განლაგდნენ ვარსკვლავთა მწკრივები ემთხვია ლაშარის ხეობებს, ცვარი ვით ზურმუხტის მძივები, და გაელვარებამ შავ თვალთა, ჩოხებში შეყუჟა კალთები,

კვლავ სიცოცხლე მინდა (ნაწილი 6)

- ვიცი, მაგრამ უნდა ვთქვა ბეკა, მე და ბეკა უკვე დიდი ხანია შეყვვარებულები ვართ. რა გითხრათ? ამის შემდეგ ისეთი ქაოსი დატრიალდა ვერც კი წარმოიდგენთ აცრემლიანებული ელენი ჩემს მშობოენდ დაემშვიდობა მადლობა გდაგვიხადა და თითქმის სახლში გაიქცა ბატონი