"ის" (2ნაწილი) - სრულად

რისი მოსმენა გინდა რომ მენატრება? ჰო მენატრება. წარსული მენანება, აწმყოსთან შეგუება მიჭირს, მომავლის მეშინია და საერთოდაც... მეძინება. - რა თქმა უნდა. ახლაც თავს არიდებ საუბარს.

შიში პატივისცემა და სიყვარუილი {ნაწილი 2/1}

-რას არქმევ ტასო? -ალექსანდრეს. ალექსანდრე დადიანი! ლაშას იგივე შეგრძნება დაეუფლა და გაოცებული ამბოს. -გამიგიჟებთ მეგობრებს შენ და შენი და! აკოცა და ოთახი დატოვა.

იმედი რომელიც გვაძლიერებს

ნეტა არიან სრულყოფილი ბედნიერი ადმინები? შინაგანად სავსე ბედნიერებისგა რომ ანათებენ ?და ამ ბედნიერებას სხვებსაც რომ უნაწილებენ ? ალბათ ყველა ადამინი რაღაცში პოულობს ბედნიერებას მთავარიაა აიმედი არდავკარგოთ რომელიც გაგავძლიერებს და რომლითაც ვცხოცხლობთ

კვლავ სიცოცხლე მინდა (ნაწილი 7)

ჩემს ცხოვრებაში პირველად მყავს მეგობარი რომელიც დასავით შემიყვარდა. გთხოვ თუ გგონია რომ ვერ გაგიგებ შენი ორიენტაციის გამო. სრულებით არ მაინტერესებს გოგოები მოგწონს, ბიჭები თუ ორივე ერთად. შენ ჩემთვის კვლავ ის ელენა ხარ რომელიც საოცრად მიყვარს -

ყველა გიჟია(7თავი)

ტელეფონი გავთიშე თუ არა მაშინვე ჩავიკეცე და ჩუმად დავიწყე კიდევ ტირილი,ოღონდ ეს ტირი არ იყო გამოწვეული იმით რომ საყვარელი ადამიანის დაკარგვის მეშინია ეს იყო სიხარულის ტირილი,აქამდე მეშინოდა რომ მის თვალებში ვეღარ ჩვიხედავდი,ვერ ჩავიხედავდი და ვერ

ედელვაისი 3

გარემოს ცხელი ოხშივარი ასდიოდა , პერლამუტის ფერი ზღვაც საღამოს კაბასავით ციმციმებდა და ბრჭყვიალებდა.ცაც მოწმენდილიყო,და ალბათ ეს იყო ის სასწაული რაც ევას ასე ძალიან აკლდა თავის ლუქს კლასში. -ნიკა ,მადლობა რომ აქ წამოსვლა შემოგვთავაზე, რამდენი ხანია

" სიყვარული და შემთხვევითობა " ( 5 თავი )

ისტორია სადაც ყველაფერი რეალურია : სახელები , პერსონაჟები , სიტუაცია . ისტორია , რომელშიც გადმოცემულია იმედ-გაცრუება სიყვარულის გამო , გულის ტკივილი . ოჯახის ტრაგედია , გულისტკივილი . ისტორია რომელიც გვეუბნება , რომ ცხოვრება ვადრისფერი არაა და , რომ

მოგიტაცებდი, როგორც პატარას VI

ოთახიდან გავიდა თუ არა ორი უნიფორმაში ჩაცმული ახალგაზრდა გოგო შემოფუსფუსდა ნამსხვრევების ასაკრეფად.პირი ღია დამრჩა,ეს გოგონები მოდელებს უფრო ჰგავდნენ ვიდრე დამლაგებლებს,დარწმუნებული ვიყავი,რომ ესენი შეთემ შეარჩია.

სულ'ს'შვიდი ( თავი 3)

არაერთხელ დაგვთენებია თავზე ტელეფონზე ჩამოკიდებულებს. გიჟი იყო და მეც მაგიჟებდა, ლექსებს მიკითხავდა და მეც უსასრულოდ ვუსმენდი მის ხმას..იმდენად შევეჩვიეთ ერთმანეთს, რომ ერთმანეთის ყოველდღიურობად ვიქეცით. შეყვარებულობაზე ისე დავთანხხმდი მეც ვერ

ოდესმე დავწერ!

ოდესმე დავწერ სიყვარულზე და შენს წასვლაზე, იმ ოცნებებზე, შენთან ერთად დრო რომ დამპირდა. ახლა კი მარტო დარჩენილი ნანატრ აღმართზე, ვხვდები, უშენოდ ამ აღმართზე ყოფნა არ მინდა.