მიყვარხარ,არ არის ჭორი

ცას ფერები აქვს შენი, უშენოდ თავს არ ვგავარ. მიყვარხარ! არ არის ჭორი, ამ გრძნობას ფუნჯით ვხატავ.

ვლადიმერ ნაბოკოვი - ლუჟინის დაცვა

ვლადიმერ ნაბოკოვი მხოლოდ 1955 წელს გამოქვეყნებული „ლოლიტათი“ გახდა დასავლეთში ზეპოპულარული. არადა, მასზე გაცილებით მაღალი დონის „ლუჟინის დაცვა“ მეოთხედი საუკუნით ადრე იყო გამოქვეყნებული.

Best, forever

ძნელია გქონდეს იმედი, რომ შენ ვერავინ შეგცვლის,მაგრამ დგება ის დღე ის წუთი, როცა შენი საყვარელი ადამიანი. შენ გღალატობს და იმასთან მიდის ვინც შენზე უკეთესი გონია. ამ დროს კი შენ თავს სულელად და ალბათ უიღბლოდ თვლი. გინდა გაანადგუროო ყველაფერი ,რაც

-სიყვარულით, ალექსანდრე (სრულად)

ქეთო, ჩემთან ხარ? მისმენ? ნეტავ, როგორ მომისმენ, მე მანდ არ ვარ. მაგრამ ზუსტად ვიცი, ჩემი ხმა ჩაგესმის გონებაში. ქეთო, როგორ დაგიბრუნო, ნეტავ ვიცოდე. იცი, რას ვიზამდი?

მაგალითად, როგორც მე (თავი II)

მე და ელენე ჯერ კიდევ არ შევრიგებულვართ, ცეკვაზე ვხედავთ ერთმანეთს, თუმცა არც კი მესალმება და ეს ყველაფერი მე ძალიან მტანჯავს, როდესაც ვხედავ მას როგორ ზის მარტო და მეც რო წარმოვიდგენ ჩემს თავს, ეს ჩვენ არ ვართ და არ შეგვეფერება, დაბადებიდან ერთად

წერილი ანნას [სრულად]

“დედა,ახლა მე შენ ოთახში ვზივარ,ამ წერილს აკანკალებული ვწერ.კარგად იცი,რომ მე არ მყავს ისეთი ადამიანი გვერდით,ვისაც შემიძლია დედა ვუწოდო. მე არ მყავს ისეთი ადამიანი გვერდით,რომელსაც ჩემ საიდუმლოს გავანდობ. მე არ მყავს ისეთი ადამიანი გვერდით,რომელიც

ლამაზი ანგელოზი

ერთ მზიან დღეს როდესაც უნივერსიტედიდან სახლში ვბრუნდებოდი სახლში შესულს დედას მეგობარი ქალი ნანა დამხვდა.საერთოდ ის მარტო მოდიოდა ახლა კი ვიღაც ბიჭიც ახლდა სულ მაღიზიანებდა იმ ქალის დანახვა მუდამ ჩემს გათხოვებაზე იწყებდა ლაპარაკს, მაგრამ მე

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) ოცდამესამე თავი (35)

-აქ რას აკეთებ?_ჰკითხა გაბრაზებულმა დათომ ქალს და სესილი მის ზურგსუკან მოიქცია -სესილი აქ მოდი_ყვიროდა ის,შენთან მაქვს საქმე -რა გინდა?_ზიზღით ჰკითხა სოფიამ

მთვარე ისევ შენზე ფიქრებს მახსენებს...

მთვარე ისევ შენზე ფიქრებს მახსენებს და მის მერე ეს სევდა არ მასვენებს თვალები შენს გამოჩენას ელიან მთვარე და ცა ისევ შენზე მღერიან...

მეიმედები (თავი 2)

უკვე ერთი თვეა ვფიქრობ ქალზე, რომლის შესახებაც არაფერი არ ვიცი, ქალზე, რომელსაც თავი კარების შენგრევით დავამახსოვრე, მას შემდეგ მგონი კვირა ისე არ ჩაიცლის მის კორპუსთან რომ არ ჩავიარო.