მთვარე, ღრუბელი და სინათლე

შავი ღრუბელი მთვარისკენ მიდის და მგონი მალე ის მას დამალავს. აქ ხიდი არის გრძნობათა მითის, ღრუბელი შავი, მთვარეს დაფარავს. ის მუდამ ებრძვის მთვარის სინათლეს და ხშირად ცდილობს ის მის გაქრობას. ახლა მე გეტყვით თქვენ ერთ სიმართლეს: "ვერ მოვესწრები მე

იყო (suicide)

"იყო და არა იყო რა",მერე არც იყო რაც იყო.დრო მუცელს შენით იყორავს.იყო... და ახლა ნაციხარ კაცივით დაგდევს იარა.არც ნაციხარი კაცი ხარ...იყო... დრომ გადაიარა,შენც ტკივილს ვეღარ აიტან.-სასხლეტი არ აქვს იარაღს.

არადა დავპირდი

უშენოდ არ მინდა,ფოთლები გაყვითლდა ტანში გამიარა უჟმურმა ამინდმა მერე ხმა დაირხა, ქალაქი აყვირდა ვიღაცა ლამაზ ქალს სიყვარულს დაჰპირდა ამდენი სიცრუე ,სიყალბე, არ მინდა ამ აურზაურში ცხოვრება გავიდა

დანაღმული ( მეოთხე ნაწილი )

- სხვა არაფერი უთქვამს? რა მოხდა, ვერაფერი გავიგე, _ გაისმა ტინას ბრაზმორეული სიტყვები ,იატაკზე სკამის გახოხების მკვეთრ ხმასთან ერთად.ალბათ სამზარეულოს მაგიდასთან ჩამოჯდა.- ტინა, შენც ხომ ისმენდი?

შრამიანი (თავი 7)

დიდი ფანჯრიდან ადევნებდა თვალს ქალს და მის ყოველ მიხვრა-მოხვრას სწავლობდა.მის წვრილ თლილ თითებს განსაკუთრებით აკვირდებოდა და ცდილობდა ამოეხსნა ის უცნაური შეგრძნება, რომელიც გულს უღრღნიდა.

*სისხლიანი პაემანი* (თავი 28)

ქალმა თავი გააქნია,რამოდენიმე ნაბიჯი გადადგა და წამის მეასედში ისევ უკან შეტრიალდა გველნაკბენივით,ავალიანს გახედა,რომელიც შავ რეინჯ როვერში ჯდებოდა და ნელნელა მიდიოდა უკან.

დემონის პატარა ანგელოზი [დასასრული]

-უკვე ეტყოდა ვინ რა გზით წავა თავის ცხოვრებაში, არა?- „შავი ვარდის“ ლიდერმა იკითხა.- იმედია არ უწყენთ ჩემს ვაჟს, თქვენი ჯგუფის გოგონათი რომ დაინტერესდა.-ჯერ პატარები არიან. –„მთვარეული გველის“

მდიდარი'ც ადამიანია (თავი 3)

ფოთოლცვენა დაიწყო და ამ ლამაზ ფერად ფოთლებს, ქარი დროდადრო აცვენდა ხეებს. ეს პერიოდი განსაკუთრებულად მიყვარს, რადგან რაღაცით ადამიანების ცხოვრებას ჰგავს. ერთხელ ხარ და ალამაზებ იქაურობას

გრძნობები მთრგუნავს

ოცნნებად მექეცი.მე ვდარდობ.შენ შორს ხარ.სიყვარული მაქვს რომელსაც ვერ ვთქვამ.გული ჩერდება,ის აღარ ფეთქავს.სიყვარული მაქვს,ვერ ვსვამ.ვდარდობ.ცრემლი მომაწვა,მე ვიწვი დარდით,შენი ღიმილიც მიქრება

უბედური შემთხვევა? (თავი 6) (დასასრული)

გზა გააგრძელეს.ისევ წვიმდა.ისევ ბეემვე,მაგრამ ამჯერად ნიკა ნელა და ფრთხილად მოძრაობდა. ყველანაირად ცდილობდა ნიასთვის აერიდებინა საფრთხე,რომლისაც ასე ძალიან ეშინოდა. მთელი გზა მონუსხული დადიოდა.