ჩემშივე სახლობ (5 თავი)

გამთენიისას, გადაღლილი გამოვიდა შენობიდან და სიგარეტს გაუკიდა. ბოლომდე ჩამწვარი ღერი მოისროლა და მანქანაში ჩაჯდა. ერთი კვირის წინანდელი ამბავი ჯერაც ვერ ამოიგდო გონებიდან.

ბავშვი ვიყავი სიყვარული კოცნა მეგონა

ბავშვი ვიყავი,სიყვარული კოცნა მეგონა, მუხუც ბაბუას დამჭკნარ სახეს დავუკოცნიდი, სადღაც წასული მონატრებულს უნდა მეპოვნა, ჩემთვის ბაბუა კაცი იყო მუდამ მოცლილი. მაკოცებდა და მეტყოდა რომ მომირჩებოდა, თუ კი სულელი უნებლიედ წავიქცეოდი...

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.თავი 39

-სად უნდა ვიყო,ერთი ადამიანი გადავარჩინეთ სიკვდილს დღეს გითხარი მჭირდებითქო და არ მოხვედი,უშენოდაც მოვაგვარეთ საქმე უჟმურების მეფევ. -მარიამ ნუ თამაშობ ჩემს ნერვებზე თორემ ვერც ლუკა და ვერც ნათლია ვერ გიშველის.

პაპასკირი და ბაბუციძე 21

ისე ახლოს იყვნენ ერთმანეთთან , სუნთქვაც კი უჭირდათ უკვე , საოცარი ვნებით უყურებდნენ ერთმანეთის ტუჩებს და მომენტს ელოდებოდნენ , მომენტს რომ ორივეს თავისი წილი სიმართლე მიეღო.

ხევსურეთი VI

-მეშინია ელენე,მეშინია - შეაწყვეტინა ნიკომ - მეშინია,რომ შენც დაგკარგავ.ქვეცნობიერში ყოველთვის ამ 5 დღეს ველოდი,რომ შენ შეგხვედროდი.რა მოხდება მერე,როცა წახვალ? ისევ მარტო დავრჩები

უშანსოდ მტოვებ?! (3)

ემთვისაც სასიამოვნოა... სიმწრის ღიმილით ვპასუხობ, უკანაკსნელ ძალებს ვიკრებ რომ თავი შევიკავო სესილის და ნიკოლოზის ხათრით.. –ალექსანდრე რა მიმართვაა? თვალები უბრიალა სესილიმ –უბრალოდ მომეცით

ბოლო რეისი - მეოთხე თავი-უფრო ახლოს

კარადის კარი ნელა გაიღო.ქალმა სახეზე საბანი აიფარა და ადგილზე გაიყინა,არ იცოდა რა ექნა.კარადიდან კი ჩურჩული და შემდეგ ხმადაბალი სიცილი მოესმა,საბანი ოდნავ ჩამოწია და ტელეფონი კარადას მიანათა,არავინ იყო

შენთან თავი 12 დასასრული

საყვარელოო.დაბრუნდიიიი.შენ თვალები გაახილე?გონს მოხვედი-? -მხოლოდ შენთან დევდარიანო,მხოლოდ შენთან...ჩაილაპარაკა ოდნავ გასაგონი ხმით და ნაზად გაიღიმა.გიორგიმ მის ღიმილში ყველაფერი დაინახა და იგრძნო

ის ვინც არ უნდა მიყვარდეს (თავი 4)

პირველად იყო როდესაც ვიღაც შემიყვარდა,არა გატაცება, არა მოწონება,არა აკვიატება უბრალოდ მისით შემპყრობილი ვიყავი,ჯოჯოხეთურათ მიყვარდა,თუმცა მე მათე გაგუა ვერავის გამოვუტყდებოდი სიყვარულში,ამ შემთხვევაში ეს სიყვარული აკრძალული ხილივით იყო.

მომავალი წარსულშია (საცდელი)

წითელ, პატარა, მაგრამ კომფორტულ მანქანაში, ვმგზავრობ და ჩემ გვერდით ჩემი ქმარი მიზის. -იმედი მაქვს ტყუილად არ ჩამომიყვანე აქ დევიდ?-ვკითხე მე მას ეშმაკური ღიმილით, მანაც გამიღიმა და მიპასუხა: