ნუთუ შეგიყვარდა?

გაზაფხულის მშვიდ საღამოს, როცა უკვე მზე იჩრდილებოდა თბილისს საზარელი ამბავი დაატყდა თავს.კოტე მახარაძე მოკლესო ყვიროდა ყველა.კოტე? იმ დროისთვის ერთ-ერთი გამორჩეული ახალგაზრდა იყო 23 წლის.

ღამის უსასრულობა

მთვარე გამეფებულა ღამეში სუსხი შეპარულიყო ქალაქში მე კი ვიჯექი ღამეში ღამის აჩრდილის ლანდებში ირგვლივ სიჩუმე აღწევდა,სკამს სუსტი ქარი არწევდა, ხედვას უკუნი უშლიდა ლანდსაც კი ვეღარ უქმნიდა მხოლოდ ზუზუნი

ისევ წვიმს ვერ გადაიღო

გამარჯობა ყველას, ეს გრძნობები ელავს გული ითხოვს შველას მასთან ვხედავ მკვლელ ავს ეს რამდენიმე წელი კვლავ და კვლავ მე შენ გელი გაყინულია გული და კვდება დაზაფრული ეს რამდენიმე თვეა გამძაფრდა ეს გრძნობები ეს რამდენიმე დღეა ცუდად ვარ და მოვკვდები მე

შენთან... თავი 7

არ მინდოდა ყველაფერი ასე მომხდარიყო, მაგრამ არ უშავს, ახლა ყველაფერი გარკვეულია და რაც უნდა ის თქვას დათომ, მე ჩემს თავთანაც მართალი ვარ და მასთანაც. -ასეა ჩემო ძვირფასო, მაგრამ ერთ რამეს დამპირდი, აღარასოდეს გაექცე პრობლემას, ყოველთვის თვალებში

ისევ თბილისი და ისევ თბილისელები (2)

არა, მაინც ვერ დავიჯერე, რომ აზრზე ვერ მოხვედით ვინ იყვნენ ამაშუკელები. ხო , ვერ დავიჯერე და ქალაქში გავედი მიკროფონით ხელში.

ბედნიერება სვანურად (9)

მაქსიმე კმაყოფილებით აივსო ლილეს საქციელით. გათამამდა და მის ყელზეც გადაინაცვლა. დაღლილი ლილე ერთიანად მოითენთა, მხოლოდ მისი ძლიერი მკლავები იჭერდნენ. სიამოვნებით მიეძინებოდა ასე მის მკლავებში, მისი მოფერებით მიბნედილს. კიდევ დიდხანს გააგრძელებდნენ,

ყინულის გული *2 თავი*

-დარწმუნებული ხარ, რომ ირაკლის უყვარხარ?-საკუთარი ხმა განაჩენივით ჩამესმა. გვანაცას მომხიბლავი, თხელი, ბენდიერებისა და სიამაყისაგან ერთიანად აწითლებული სახე ამოუხსნელი ზიზღით შევათვალიერე. თუმცა თავს მალევე შევუძახე, უღირსი საქციელის მომხრე არასოდეს

იღბლიანი შეცდომა (თავი მეშვიდე)

ფიქრსა და გაურკვევლობაში გაატარა სანდრომ კვირა დღე. გეგას ნათქვამზეც ფიქრობდა, ვერ გადაეწყვიტა, სჭირდებოდა თუ არა ეს ტყუილი და თუკი ეს ურთიერთობა რაიმე სახეს მიიღებდა, რამდენად გამართლებული იყო მისი ასე დაწყება. უცნაურად გრძნობდა თავს, რაღაც სრულიად

მარადიული მონატრება ხარ მისი ნეკნის. (თავი 8)

ფიქრებიდან გამოვერკვიე და მაგიდა ბოდიშის მოხდით სასწრაფოდ დავტოვე, მივრბოდი და აწყლიანებული თვალებით უფრო მიჭირდა გზის გაკვალვა. უკნიდან ის სანატრელი მომყვებოდა, ის საოცნებო.. ღმერთო დამეხმარე მასთან მინდა. მიყვარს იმდენად მიყვარს რომ სულ მავიწყდება

უკიდეგანოდ!

"გრძნობები კვლავ შენკენ მექაჩებიან ჰარი!ის გრძნობები მთელს სხეულში, რომ გამჯდარი მაქვს და შენკენ მეძალება.გუშინ აქ წვიმდა, სასიამუვნოდ მისველებდა კანს. იმ კანს შენ, რომ გიყვარდა!მე ფანჯრის რაფაზე შემომჯდარი ვიყურებოდი.