ღამის აჩრდილი (დასასრული)

-ბოდიში ამ საშინელი დღეებისთვის რომელიც აქამდე გამოვიარეთ,ბოდიში რომ ყველაფერი ისე არ მოხდა როგორც გვინდოდა.ბოდიში,რომ ვერ შევიცვალე და გამოვკეთდი.მაპატიე ის ყველაფერი რამაც გული გატკინა,არ შემიძლია იმის მოსმენა,რომ ჩემზე დაქორწინებას ნანობ,მაგრამ

ვიტოვებ იმედებს,ღმერთმანო ცის აქეთ

ხდება რა,ასე და არ უნდა კამათი, ვიცი რომ ოცნებას კაცი არ მოუკლავს, ამ გრძნობებს წლებია,რაც მხრებით დავათრევ, ამინდიც დილიდან საგრძნობლად მემუქა. ჰო მიჭირს,უცრემლოდ ტირილი...ხანდახან...

მდგომარეობის მსხვერპლი VI

სიყვარული?-გავიფიქრე და სავარძელში მოვკალათდი.. არასოდეს მიფიქრია სიყვარულზე მაგრამ ახლა ზუსტად ვიცი,რომ ეს ის გრძნობაა, რომელსაც სიტყვებით ვერ აღწერ. ის ისე უცბად იჭრება შენს სულში რომ ვერ ამჩნევ და

ორი მოწმე (თავი 13)

-ვაააა, ეს ვინ გვესტუმრაა, როგორ ხარ დაკარგულო?_მაშინვე ღიმილით გამოექანა დემნა, დაჩიმ კი, როგორც შეხედა შემოსული ლილია იყო ისევ მაგიდაზე დაყრილ ფურცლებს მიუბრუნდებოდა, დემნა რომ არა.

არ დამივიწყო... (2 თავი)

ძალიან უბრალოდ ჩავიცვი,შორტი და მაისური.ცოტა დამაგვიანდა,სემი პარკში იყო,სკამზე იჯდა,მივუახლოვდი,მისი სუნამოს სუნი ვიგრძენი,ჯინსი და მოსაცმელი ეცვა.ხელში ოდნავ გაცვეთილ სამაჯურს ატრიალებდა თან საათს უყურებდა მე:სემ... სემი:მეგონა აღარ მოხვიდოდი

შავი ანგელოზი 16

ნია და რატი.... კიდევ დიდხანს ვინებივრეთ ლოგინში,მაგრამ ზედმეტი არც კი უკადრებია რატის ჩემთვის უბრალოდ ერთმანეჸს ჩახუტებულები ვიყავით,ასეთი სითბო თუ იყო ამ ადამიანში არც ვიცოდი,ისეთი ცივის და უხეშის შთაბეჭდილებას ტოვებს. -ნია,ჩემო ლამაზო მადლობა ამ

თბილისის ცის ქვეშ... თავი 7

-სამი წელია სექ..ი არ მქონია და აბა რა გეგონა რომ ამაღელვე?ახლა მოგიწევს ჩემი დაწყნარება და დაკმაყოფილება გამეცინა და მოქმედებაზე გადავედი.არც ის ყოფილა ომოქმედოდ,ხელები ძლიერად მომხვია წელზე და მკერდი დამიკოცნა.მერე მუცელზე ჩავიდა,მთელ სხეულზე

გებევრებოდა... არადა მე რა ცოტა მსურდა ...

წვიმს და ნისლივით გადაეკრა ქალაქს სიკვდილი ახლა თუ წახვალ გამაგიჟებს შენი სიშორე. რთული ყოფილა სხეულის და სულის ჭიდილი და როგორ უღვთოდ მომენატრე ნეტავ იცოდე.

წამის მეასედი (თავი 2)

მე უბრალოდ მარტო ყოფნა მინდოდა,ამიტომაც წასვლა ვარჩიე.-ნუ გეშინია არაფერს დაგიშავებ.-მითხრა ირონიულად.-არ მეშინია.-აბა რაა...ზარი მამიკოსთან და ჩემი ფერფლიც კი აღარ იარსებებს.-ჩემი სიტყვები გაიმეორა.

დღეს მაინც გამოიდარებს (თავი 1)

თბილისი არც ისე პატარა ქალაქია როგორც თქვენ გგონიათ,ალბათ ორი წელია აქ ვცხოვრობ და მოვასწარი უკვე ხუთჯერ დაკარგვა.როგორია კითხო ქალაქელს ხომ ვერ მეტყვით როგორ მოვხვდე მარჯანიშვილზე?ერთს ამრეზად