სვანური სიყვარულის ბალადა (სრულად)

სვანეთის ერთ-ერთ სოფელში ხმა გავარდა დამიანე ბრუნდებაო.ზოგი ფიქრობდა არა დამიანეს დიდი ხანია დავიწყებული აქვს ეს სოფელი და აქ ფეხს აღარ ჩამოადგამს, ჭორი იქნებაო.ზოგს უხაროდა.ყველას სხვადასხა

მარიონეტი (ოცდამეთორმეტე თავი)

გაგრის დაცემა ფაქტიურად აფხაზეთის ომის წაგებას ნიშნავდა, თუმცა პატარ-პატარა შეტაკებები ისევ გრძელდებოდა. ჩვენი მისია სოხუმში ჩასვლა და თბილისში დაბრუნება იყო და მინდა გითხრა დანიშნულების ადგილზე ჩავედით კიდეც. ერთ დროს საკურორტო, ზღვისპირა ქალაქი

როცა მოვკვდი (თავი მესამე)

ცოტახანი დაბნეული ვუყურებდი მის პენტაგრამას ის კი დაჟინებულ მზერას არ მაშორებდა და პასუხს დასმულ კითხვაზე უთქმელად მთხოვდა. ჯერ უნდა გამეგო საიდან იცოდა ჩემი ცხოვრება და რატომ მეკითხებოდა, ან კონკრეტულად რისი გაგება სურდა.

მდგომარეობის მსხვერპლი II

-რაზე საუბრობთ?-ვიკითხე მხოლოდ ამის შემდეგ,თან ვაჩეს ხელი მოვიშორე,რომელიც წელზე შემომხვია. -იმაზე,რომ გათხოვდი მაგრამ მამაკაცების ყურადღების ქვეშ მაინც ექცევი.-თქვა ცხვირაბზუებულმა სალიმ

ველური ორქიდეა (20 თავი)

_ჰო, ჰო, ეგრე გავაკეთებ ზუსტად. მის დანაწევრებულ გვამს კი, მაწანწალა ძაღლებს მივუგდებ... არა ეგრე არ ივარგებს, სამხილი არ უნდა დავტოვო. სუფთად უნდა შევასრულო ყველაფერი. - განვაგრძობდი ჩემს თავთან ლაპარაკს. _ნუთუ ასე აღგაგზნებს ჩემი შეხება? - ზურგს

მშვიდობით არა.. ნახვამდის...

აღსასრულამდე ჯერაც შორია,ვხედავ, მომწვდება მალე ქაოსით,ჰოდა მშვიდობით, დროა წავიდე,ზემოთ ვეახლო ცაში, დალოცვილს..უარესდება როგორც ფიქრები, მეხსიერება.. რიტმიც დაირღვა,ლექსის კი არა, გულის ცოდვილის,

ვინუჟდენში დაქორწინებულები 13

-მართლაც უგემრიელესი იყო!-კიდევ ერთხელ შევაქე ჩარლი.-ლოგიკურია,-ჩაერთო ალექსი-ის ხომ შეფმზარეული იყო 3 წელიწადი.აღრთოვანებული შევაცქერდი ჩარლის. მან მხოლოდ თბილად გამიღიმა.-რატომ წამოხვედით?-ვკითხე ინტერესით.

ცხოვრება, ეს ზღაპარი არაა (თავი3)

გამარჯობა ისევ და ისევ მე. ძალიან მწყინს, რომ ვერ ვხედავ ჩემს ნაჯღაპნზე კომენტარებს,ასე მგონია არ მოგწონთ.გთხოვთ როცა წაიკითხავთ ერთი კომენტარი მაინც დამიტოვეთ მოგწონთ თუ არა თქვენ ის. გთხოვთ. ღირს გაგრძელებად?

საუკეთესო ჩემში (თავი 8)

სანდროც და ევაც მოვიდნენ..-აბაა რას შვრებით? დაიწყო სანდრომ-აუ რავი მე ძაან მეძინება დაა მივდივარ დასაძინებლად..წამოვიძახე და მოღუშული სახით გავხედე ბავშვებს,წამოვდექი, ხელი დავუქნიე და გეზი

ყოველი ოცდამეერთე (თავი მეხუთე/პირველი ნაწილის დასასრული)

კულისებიდან გამოვდივარ და ბართან დაკიდებულ საათს, არ ვუჯერებ, უკვე თერთმეტი დაწყებულა და სესილი ისე გაქრა აქედან, ვერც კი შევამჩნიე. ვხვდები, რომ რაღაც არ უნდა იყოს რიგზე.ლიზას გავხედე და გალეწლი მთვრალია